Είναι αλήθεια ότι μέσα καταστάσεις γενικών συρράξεων ονειρευόμαστε την ηρεμία και μέσα στην ηρεμία πασχίζουμε να επινοήσουμε ανταγωνισμούς και συγκρούσεις. Κι αν δεν το κάνουμε αυτό, τότε νιώθουμε να μας κυριεύει η πλήξη, η ανία. Ωστόσο, η ιστορία του ανθρώπου είναι γραμμένη με πολέμους, σκοτωμούς και αίματα, λες και υπάρχει μια αόρατη δύναμη που κουλαντρίζει τα ανθρώπινα ένστικτα.
Έτσι εφευρέθηκε η πολιτική, η πρακτικότερη από τις εκδηλώσεις μας, που ανακάλυψε την αρετή του διαλόγου. Αλλά θα προλάβω τις ενστάσεις των αναγνωστών μου για να σημειώσω ότι δυστυχώς ο διάλογος είναι ανέφικτος από την εποχή των δημαγωγών και των επίδοξων τυράννων της αθηναϊκής δημοκρατίας μέχρι την σημερινή εποχή των στραγγαλιστών του. Παραμένει ανοιχτό το ζήτημα της ομαλής λειτουργίας του πολιτεύματος.
Αν δεν υπάρχει διάλογος, πώς θα ανακαλύψουμε την αλήθεια;;; Αφού είναι νόμος πια ότι μέσα από την πάλη των ιδεών βρίσκουμε την αλήθεια. Σήμερα όλοι κρατάνε ένα μαχαίρι στα δόντια. Και είναι παγκοίνως γνωστό πλέον ότι στις προθήκες οι ηθικές αξίες δεν έχουν θέση διότι οι προθήκες χρειάζονται εμπορεύσιμα και εκποιήσιμα είδη. Νιώθουμε ότι βρισκόμαστε στο μέσο ενός ανατολίτικου παζαριού και βρίζουμε, και στριμωχνόμαστε, και άκρη δεν βρίσκουμε. Όλοι φωνάζουν και διαλαλούν την πραμάτεια τους, το αυτί δεν πιάνει ήχους καθαρούς, δεν ξεχωρίζει λέξεις, παρά μόνο κραυγές και κάπου-κάπου κανένα σύνθημα.
No comments:
Post a Comment