Κοινωνία των Πολιτών ή αγάπη προς την Πατρίδα;;;

Το σκέφτομαι έτσι, το σκέφτομαι αλλιώς, αλλά πάντα καταλήγω στο ότι ο Λαός μας  είναι άξιος καλύτερης τύχης και πως 190 τόσα χρόνια δεν ευνοήθηκε για να τη βρει!!! Δεν ξέρω σήμερα όμως πώς νοείται η αγάπη προς αυτή την πατρίδα που βασανίζεται και βρίσκεται στις δαγκάνες εκείνων που νοιάζονται μονάχα για το δικό τους συμφέρον... Οι προηγούμενες δεκαετίες, ο εικοστός και ο δέκατος ένατος αιώνες ήσαν γεμάτοι από εθνικά γεγονότα [πόλεμοι, εξορμήσεις, διεκδικήσεις κ.λπ.] και η αγάπη προς την πατρίδα ήταν ένας ενθουσιώδης πατριωτισμός, με την πατριδολατρεία  που καταστάλαζε  στην ψυχή σαν ηθική κατάσταση κάποιου νοήματος υψηλότερου και μονιμότερου. Και είδαμε πόσο δυο μεγάλοι μας ποιητές [Σολωμός και Κάλβος] είχαν κατακτήσει αυτό το ηθικό νόημα της πατριδολατρείας.
Από τότε που γίναμε ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ, χάσαμε τον μπούσουλα... Στην Κοινωνία των πολιτών, δεν επιτρέπεται να λέτε ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ή ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ κ.λπ. αλλά ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ!!!! Έχω την εντύπωση ότι δεν είναι μακριά ο καιρός που δεν θα γιορτάζονται και οι εθνικές επέτειοι, για να μη θίγονται οι Γερμανοί, οι Ιταλοί, οι Βούλγαροι, οι μουσουλμάνοι, οι Τούρκοι... Ήδη έχω παρατηρήσει ότι η πλειοψηφία των κατοίκων των μεγάλων πόλεων δεν υψώνουν πια την ελληνική σημαία...
Τι άλλο να γράψω;;; Θα παρεξηγηθώ...