Πόσο θα ήθελα να κυλήσει ήσυχα και όμορφα τούτος ο Ιανουάριος. Και μετά ο Φεβρουάριος!!! Απλώς, χωρίς φασαρίες, χαράτσια, φόρους, δόσεις, χωρίς τις κραυγές των τηλε-εισαγγελέων, χωρίς την καταστροφολογία [που μ' έχει κουράσει] των Συριζαίων, χωρίς τις βλακείες του Σαμαρά και τις ηλιθιότητες της κυβέρνησης, χωρίς άλλα σκάνδαλα... Θέλω οι Αλκυονίδες μέρες να επιμηκυνθούν, να κρατήσουν για να ζεστάνουν τις καρδιές τις δικές μας και των δανειστών μας. Να είναι μέρες εγκάρδιες, φιλικές, για να μπορέσουμε να ονειρευτούμε ξανά, και ν' απολαύσουμε τον καταγάλανο ουρανό μας, και να νιώσουμε τον παράδοξο, πλατύ και υπερκόσμιο θρίαμβο μιας συμφωνίας που θα σβήσει όλες τις παραφωνίες αλλά και να γευτούμε τα μύρα που θα ταξιδεύουν στον αέρα. Ν' ανοίξουν οι πόλεις, να κατοικηθούν, και ν' αρχίσουν ν' αναπνέουν, να πάψουμε να είμαστε ισοβίτες, και οι μνήμες μας να κυκλοφορούν επιτέλους ελεύθερες κι εμποτισμένες με την ευαίσθητη και κρουστή πατίνα του χρόνου ν' απλώσουν δίχτυα στους πεζόδρομους, τις πλατείες και τις λεωφόρους, στις στοές και τις ρημαγμένες γειτονιές του αθηναϊκού κέντρου, και να ενωθούν με τους νέους ανθρώπους που ψάχνουν ερείσματα κι αφορμές για τη δημιουργία τοιυ δικού τους κόσμου. Θέλω, επιτέλους οι καρδιές και τα μάτια μας να ξεχυθούν σε πράσινα λιβάδια, να κυλιστούν στο γρασίδι, να χοροπηδήσουν σαν πουλάρια... Είναι όμορφη η χώρα μας και δεν γίνεται να έχει μουτρωμένους ανθρώπους με ζαρωμένες ψυχές. Δεν μπορώ να πω ότι όλα χάθηκαν και η ζωή μας θα είναι... κομμάτια. Δεν αντέχω όμως άλλο και δεν μπορώ ν' ακούω τα καλέσματα της εξουσίας ότι πρέπει να επαναπαυτώ στο μέλλον που οικοδομείται από άπειρους λογιστές και ανάλγητους πολιτικούς....
No comments:
Post a Comment