ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΩΡΑ;;;;

Το θέμα είναι τώρα τι λες
Καλά φάγαμε καλά ήπιαμε
Καλά τη φέραμε τη ζωή μας ως εδώ
Μικροζημιές και μικροκέρδη συμψηφίζοντας

Το θέμα είναι τώρα τι λες.          

[Μανόλης Αναγνωστάκης]

               

Τι γίνεται τώρα;;; Το ερώτημα αυτό επανέρχεται διαρκώς. Και προσπαθούμε να βρούμε απαντήσεις και απαντήσεις δεν βρίσκουμε. Έχω την  αίσθηση ότι καμιά άλλη εποχή  δεν στάθηκε τόσο ανόητα φουσκωμένη από τον εαυτό της, τόσο στενοκέφαλα «αυτάρκης»,, καμιά δεν σνομπάρισε τόσο πολύ τις προηγούμενες, όσο η δική μας. Η εμφάνιση στο προσκήνιο μιας ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ αλαζονικής, υπέρμετρα εγωπαθούς, νεοπλουτικής, επηρμένης, ναρκισσευόμενης, ξύπνησε εμφυλιακές μνήμες, κι έσπειρε ένα λόγο διχαστικό και είδαμε ότι η κουφότητά της, και η στενοκεφαλιά της προξένησαν ζημιά στην ελληνική κοινωνία. Φυσικά δεν το παραδέχεται και δεν υπάρχει περίπτωση να το παραδεχτεί, αλλά θα συνεχίσει να επαίρεται για τις «αξίες» της [όπως άκουσα και χθες να λέει ο πρωθυπουργός].

Οι «αξίες» και το «ηθικό πλεονέκτημα» έχουν γίνει το ψωμοτύρι τους, αλλά δυστυχώς για τους ανθρώπους της λεγόμενης αριστεράς αυτά είναι απλώς επίπλωση, διακόσμηση. Αλλά εμείς ξέρουμε ότι τους έχει κυριέψει η λύσσα και επιζητούν να κατασπαράξουν όλους τους άλλους.

Επειδή πάντα πιστεύαμε στη δημοκρατία περιμέναμε από την κοινή γνώμη να διευθετεί τα πράγματα και θεωρούσαμε ότι σε δύσκολες καταστάσεις δεν υπάρχει άλλη κύρωση, από την κρίση της κοινής γνώμης. Ωστόσο   προκύπτει ένα σοβαρό ζήτημα: Αν τύχει και η κοινή γνώμη να είναι ανώριμη, αχειραφέτητη, υπανάπτυκτη, τότε μοιραία δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος: ο ανάξιος αποστραβώνει τους αγράμματους, και οι αγράμματοι επιβραβεύουν τους ανάξιους…

Κι έτσι όπως παρουσιάζονται τα πράγματα, να έχουμε δηλαδή μια μονότροπη καθημερινότητα, βουτηγμένοι και παρατημένοι σε μια τυπική, πρακτική πρόβαση, όπου η ζωή διαρρέει αναξιοποίητη, γιατί είναι ασημασιολόγητη, τότε κάποιοι από μας θα νιώθουμε ότι είμαστε θύματα της πιο ιδιότροπης τύχης.

Δεν είναι δυνατό να συνεχίσουμε να πορευόμαστε με αυτή την αθλιότητα που εκπορεύεται από τους κόλπους της Συριζαίικης «αριστεράς». Αυτοί που στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα ας κρατήσουν μια κριτική στάση και θα καταλάβουν ότι έχουν κάνει λάθος!!! Διότι οι άνθρωποί του έχουν πρωτόγονες ιδεοληψίες. Ήταν ποτέ δυνατό να ταυτιστούμε με τον Λαφαζάνη, τον Στρατούλη, τον Λεουτσάκο, τον Βούτση, την Κωνσταντοπούλου, τον Κατρούγκαλο, τον Βαρουφάκη, τον Κουρουμπλή, τον Φίλη, την Φωτίου, τον Βίτσα, τον Κορωνάκη, τον Σκουρλέτη, τον Τσακαλώτο κ.ά.;;; Και πολύ περισσότερο με τον Τσίπρα, που ουσιαστικά αντιπροσωπεύει ένα emploi, όπως θα έλεγαν οι Γάλλοι που τον βοήθησαν να πάρει λίγο πάνω του στην οδυνηρή «σκληρή διαπραγμάτευση»… Δηλαδή, ένα στοιχείο τεχνητό, αναγκαίο για την πλοκή του δράματος. Ουσιαστικά, στο δράμα που ζούμε ο Τσίπρας είναι ο πιο αχάριστος ρόλος, ο πιο αξιολύπητος. Όσο για τους άλλους, η παρουσία τους είναι καθαρά σχιζοφρενική. Στην κυβερνητική εξουσία τους βλέπει κανείς σα να βρίσκονται έξω από τα λογικά τους. Άλλα λένε κι άλλα κάνουν ή άλλα σκέφτονται να κάνουν.

Λοιπόν, ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΩΡΑ;;;;

ΥΓ. Θα ρωτούσα οποιονδήποτε γνωρίζει, ποια είναι η δουλειά του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά που ταξιδεύει από δω κι από κει και τι έχει κάνει μέχρι τώρα!!!! Τι έχει πετύχει και προς ποια κατεύθυνση εργάζεται….