Θ’ αναρωτηθείτε τι μ’ έπιασε μες στο κατακαλόκαιρο κι ασχολούμαι με τον συγγραφέα των ΑΘΛΙΩΝ [Les Misérables]!!! Δεν είναι, ωστόσο, και ξεκάρφωτη η αναφορά, αφού όλοι στις μέρες μας βιώνουμε την… αθλιότητα!!! Μπορεί σήμερα να διαβάζεται λιγότερο απ’ ό,τι παλιά ο Βίκτωρ Ουγκό [Victor Hugo, 1802-1885], όμως το έργο του δεν ξεχνιέται. Και μιλάω εδώ για τον Ουγκό και ως ζωγράφο. Τα περισσότερα από τα ζωγραφικά έργα του τα φιλοτέχνησε γύρω στα 1851 όταν ζούσε στην εξορία. Φαίνεται πως επί είκοσι χρόνια σχεδίαζε κυρίως πύργους και τοπία μέσα στην καταιγίδα, ερειπωμένα κάστρα, όπως αυτά που περιγράφει στα μυθιστορήματά του.
Αξίζει να παραθέσω μια περιγραφή του για την Νοτρ Νταμ του Παρισιού, γραμμένη το 1831:
«Τα μεγάλα κτίρια, όπως και τα μεγάλα βουνά, είναι έργα του χρόνου. Συχνά οι καλλιτεχνικές τάσεις αλλάζουν όσο είναι ακόμα υπό κατασκευήν, κι έτσι συνεχίζονται ακολουθώντας τις. Ο άνθρωπος, ο καλλιτέχνης, το άτομο, συνθλίβονται ανάμεσα σ’ αυτούς τους τεράστιους όγκους, τους δίχως επώνυμο δημιουργό. Η ανθρώπινη ιδιοφυία γίνεται συλλογική υπόθεση – καθώς αρχιτέκτονας είναι στην ουσία ο χρόνος και οι άνθρωποι μεταβάλλονται σε απλούς εκτελεστές του έργου…»
No comments:
Post a Comment