ΑΤΑΚΤΗ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να εξακριβώσεις την πορεία, την οποία ακολουθεί κάποιος πολιτικός χώρος, από το να παρακολουθήσεις τον τρόπο δράσης και σκέψης των περιφερειακών στελεχών της. Η τόσο απλή αυτή διαπίστωση επιβεβαιώθηκε και στην περίπτωση του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Όσοι είχαν την ευκαιρία να συνομιλούν με μέλη του ΣΥΡΙΖΑ στην επαρχία κατά τους τελευταίους μήνες γνώριζαν το κλίμα που τους μετέφεραν τα κεντρικά στελέχη του κόμματος. Η σχεδιαζόμενη πορεία, όπως προέκυπτε, ήταν απλή στη σύλληψή της. Απηχούσε, ομολογουμένως παραστατικά, τις αντιλήψεις των εμπνευστών της.

Αυτές, όσο περίεργο κι αν ακούγεται, αντλούσαν εμπειρίες από κινήσεις στρατηγικού χαρακτήρα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου με επίκεντρο το Στάλιγκραντ. Όπως, τότε, ο Σοβιετικός Στρατός, για λόγους τακτικής, υποχώρησε αρχικά στις επιθέσεις του Γερμανικού Στρατού, προκειμένου να δημιουργήσει ψευδείς εντυπώσεις στον αντίπαλό του, με τον ίδιο τρόπο, τόνιζαν, βάδιζε η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Η εμφανιζόμενη υποχώρησή του ήταν τακτικού χαρακτήρα. Είχε ως στόχο να παραπλανήσει τον αντίπαλο ώσπου αυτός να υποχρεωθεί να διαπράξει το λάθος και να ξεδιπλώσει όλες τις δυνάμεις του. Πολύ γρήγορα θα επανερχόταν δυναμικά στο προσκήνιο ο ΣΥΡΙΖΑ, και, με τη συμπαράσταση του κόσμου του, θα εκδήλωνε την τελική επίθεση και θα κατέφερε το καίριο πλήγμα στον αντίπαλο.

Όταν διατύπωνε κάποιος τους ενδοιασμούς του για την αποτελεσματικότητα της συγκεκριμένης τακτικής, οι συνομιλητές του, τον κοιτούσαν με οίκτο. Ήταν δυνατόν να είχε κάνει λάθος ο εμπνευστής της, ο Ιωσήφ Στάλιν;

Οι παραπάνω σκέψεις, με πολύ σοβαρό τρόπο, διακινούνταν από ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στις τάξεις των μελών και φίλων του. Αυτές τις προσλαμβάνουσες παραστάσεις είχαν από τα φοιτητικά τους χρόνια, αυτήν τη στρατηγική, αλάνθαστη κατά τη γνώμη τους, χάραξαν.

Το γεγονός ότι είχαν περάσει εβδομήντα χρόνια από την περίοδο εκείνη, ότι είχε δημιουργηθεί στο μεταξύ η Ευρωπαϊκή Ένωση, με δικούς της θεσμούς και όργανα, αποτελούσαν, γι’ αυτούς, ασήμαντες λεπτομέρειες. Προείχε η κατατρόπωση του εχθρού. Ως τέτοιον, κατά περίεργο τρόπο, θεωρούσαν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όπως, τότε, τη Γερμανία.

Τις ρηχές αναλύσεις τους, παρουσίαζαν με τόσο ζωντανά χρώματα, ώστε γίνονταν εύκολα πιστευτές από πλήθος κόσμου. Το οποίο αδημονούσε, για το πότε ακριβώς θα εκδηλωνόταν η τελική φάση της επίθεσης κατά των ευρωπαίων αντιπάλων, για να τρέξει να ανυψώσει την ξεδιπλωμένη σημαία της νίκης στο κτήριο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Τα περιφερειακά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν έμειναν απαθή σε όσα άκουγαν. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μάλιστα, δεν δίστασαν να αρθρογραφήσουν σε έντυπα της περιοχής τους και να αναλύσουν με κάθε λεπτομέρεια στους αναγνώστες όσα εξελίσσονταν το τελευταίο διάστημα στη χώρα μας και τους στόχους της ακολουθούμενης πολιτικής. Τα σχετικά άρθρα, σε όσους δυσπιστούν, εντοπίζονται εύκολα από το φυλλομέτρημα των σελίδων του επαρχιακού τύπου.

Με τέτοια τακτική, που χάνεται στο μακρινό παρελθόν, πορεύτηκε την περίοδο αμέσως μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας ο ΣΥΡΙΖΑ. Τέτοιου είδους αντιλήψεις είχε καλλιεργήσει στα μέλη και στους φίλους του. Τα αποτελέσματά της τα βιώνουν με τον πιο οδυνηρό τρόπο όλοι τους τις τελευταίες μέρες. Η διαγραφόμενη, άνετη νίκη, μετατράπηκε σε άτακτη, ντροπιαστική υποχώρηση.

Οι συνέπειες αυτού του γεγονότος δεν θα αργήσουν να φανούν. Οι αντιδράσεις, στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, από λιγοστές στην αρχή, μέρα με την μέρα θα πυκνώνουν. Και, από ένα σημείο και ύστερα, θα γίνουν ανεξέλεγκτες.

Αλλά, και σε αυτήν την περίπτωση, οι ιθύνοντες έχουν σχεδιάσει μια γραμμή άμυνας. Έτσι, θα ισχυριστούν στους δύσπιστους συντρόφους και στις συντρόφισσές τους, καθησυχάζοντάς τους: «Δεν υπολογίσαμε σωστά τα πράγματα, τα οποία δεν εξελίχθηκαν όπως θα περιμέναμε. Μην ξεχνάτε, όμως, πως κατέχουμε την εξουσία και πολλά μπορεί να γίνουν ακόμα».

Και προβάλλοντας το δέλεαρ της εξουσίας σε ανθρώπους εξουθενωμένους από την οικονομική κρίση θα συνεχίσουν αμέριμνοι την πορεία τους.