ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ Θ' ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ;;;;

Σκέφτομαι και γράφω!!! Δεν είμαι «απόστολος», ούτε προφήτης ούτε εκπροσωπώ κάποιον φορέα. Μονάχα τον εαυτό μου. Λοιπόν, οι άνθρωποι θ’ αλλάξουν;;; Για μένα αυτό είναι το ερώτημα που παραμένει αναπάντητο. Κι αυτό έχει περισσότερη σημασία ν' απαντηθεί παρά εάν λόγου χάρη ο Μελάς ή ο Γιοβανόπουλος θα ψηφίσουν για πρόεδρο της Δημοκρατίας. 

Δεν είμαι και πολύ αισιόδοξος ότι μπορεί ν' αλλάξουμε άμεσα οι άνθρωποι, διότι το δράμα μας είναι ότι έχουμε κατολισθήσει, σπρωγμένοι λες από μιαν ακατανίκητη δύναμη, σ' έναν  παραλογισμό γενικής μορφής που πια δεν είναι λογικό να χαρακτηρίζεται... παραλογισμός, αφού έγινε καθεστώς ζωής!!!!

Με παρηγορεί μονάχα ότι αυτά συμβαίνουν επειδή βρισκόμαστε μέσα στη δίνη μιας μεταβατικής  εποχής χωρίς ακόμα να είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι γι’ αυτή τη μεταβατικότητα. Εξακολουθούμε να έχουμε  τις ψευδαισθήσεις που έχουν όλοι όσοι δεν είναι διατεθειμένοι να θεωρήσουν πως κάτι που παρήκμασε δεν μπορεί να έχει άλλη απόληξη παρά το θανάσιμο τέρμα. Κι εφόσον την παρακμή τη θεωρούν ως μια παροδική νοσηρότητα, προσδοκούν μιαν αναγέννηση, μια εξυγίανση που θα ζωντανέψει τους ιστούς και θα τους δυναμώσει για να μπορέσουν ν’ αντισταθούν στη φθορά.