ΖΟΡΙΣΜΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ!!!!!

ΟΛΟΙ θα ένιωσαν το βάρος του χρόνου που έφυγε... Κι έφυγε αργοπορημένος, όπως οι αρρώστιες που υποτροπιάζουν. Έχω την εντύπωση, παρά τις αισιόδοξες ευχές και τα ζορισμένα χαμόγελα, ότι ο καινούργιος χρόνος ανατέλλει σπαθίζοντας τον ορίζοντα με κρύο φως!!!
Έτσι κι εγώ, τούτες τις βροχερές και παγωμένες μέρες, στο μεταίχμιο δυο χρόνων, κι ενώ ο χειμώνας έχει γείρει για τα καλά πάνω στη χώρα και πάνω μας, παίρνω με το νου τους παλιούς δρόμους που έζησα παιδί. Κι εκεί που κάποτε το βήμα δρασκελούσε σβέλτο δρόμους και πεζοδρόμια και πλατείες, τώρα πορεύεται βαρύ, αλλά η καρδιά φτερουγάει. Αναζητώ τους ίσκιους του πατέρα και της μάνας και ψάχνω να βρω τ' αδέρφια μου με τις φωνές και τις αγωνίες τους, τους γείτονες και τον γιορταστικό διάκοσμο της πολιτείας μας. 

Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΜΜΜΕΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΟΥΝΤΑ ΔΟΧΕΙΑ!!!!!

Ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να το πολυσκεφτεί προσέδωσε χαρακτηριστικά «πολύ σοβαρής υπόθεσης» στις καταγγελίες του βουλευτή των ΑΝΕΛ Παύλου Χαϊκάλη, από την πρώτη στιγμή που αυτές έγιναν. Ο ίδιος ο Τσίπρας, χωρίς να σημασιολογήσει το γεγονός ότι ένας βασικός παράγων της όλης υπόθεσης είναι ο φίλος του Λάκης Λαζόπουλος, φρόντισε να δώσει τον τόνο: «Εκτιμώ ότι πρόκειται για μια σοβαρή καταγγελία. Θα μου επιτρέψετε όμως να μην κάνω καμιά παραπέρα δήλωση, εάν δεν δω τα στοιχεία και δεν εκτιμήσω, με βάση τα στοιχεία που θα κατατεθούν, το πόσο σοβαρή είναι και πόσο μπορεί να επηρεάσει τις εξελίξεις», ενώ έκανε αναφορά σε «ολισθηρό δρόμο, δρόμο μεθοδεύσεων και πιέσεων, διότι επιχειρείται να τετραγωνισθεί ο κύκλος».

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ Θ' ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ;;;;

Σκέφτομαι και γράφω!!! Δεν είμαι «απόστολος», ούτε προφήτης ούτε εκπροσωπώ κάποιον φορέα. Μονάχα τον εαυτό μου. Λοιπόν, οι άνθρωποι θ’ αλλάξουν;;; Για μένα αυτό είναι το ερώτημα που παραμένει αναπάντητο. Κι αυτό έχει περισσότερη σημασία ν' απαντηθεί παρά εάν λόγου χάρη ο Μελάς ή ο Γιοβανόπουλος θα ψηφίσουν για πρόεδρο της Δημοκρατίας. 

ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΧΡΟΝΟ....

Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι ο κόσμος θα φτάσει εδώ που τώρα βρίσκεται, δηλαδή στην άκρη του γκρεμού. Πλέον ο κόσμος, ανατολικός και δυτικός, δεν εκφράζει καμιάν άλλη ιδεολογία πέρα από το χρήμα. Συστήματα ναι, ούτε λόγος, ανταγωνίστριες δυνάμεις ναι, διεκδικήτριες της παγκόσμιας εξουσίας ναι. Η κατάσταση σε όλο τον κόσμο έχει πάρει δραματικές διαστάσεις. Οικονομική κρίση, πόλεμοι, συγκρούσεις, τραυματισμοί, σκοτωμοί, πείνα, δυστυχία... Αυτά άλλωστε είναι που αφήνει ο χρόνος ο οποίος σε λίγο απέρχεται....
Και αναρωτιέται κανείς: Τι κάνουμε;;;;
Αν ήξερα, θα το έλεγα.
 

Η ΤΥΧΗ ΜΑΣ ΠΑΙΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΨΗ ΤΟΥ ΞΥΡΑΦΙΟΥ!!!!!!

ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΕΝΔΙΔΩ...

κι αναγκάζομαι από τον ίδιο μου τον εαυτό ν' ασχολούμαι με όσα ορίζει η επικαιρότητα. Ουσιαστικά όμως ΔΕΝ μ' ενδιαφέρει κι αποφεύγω πλέον να παρακολουθώ τις ειδήσεις και ν' ασχολούμαι με το τι λέει ο ένας και ο άλλος. Αυτό βέβαια είναι δύσκολο. Και τούτο διότι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μας βομβαρδίζουν οποιαδήποτε ώρα της ημέρας και δεν μας αφήνουν σε χλωρό κλαρί. Θεωρώ ότι η τύχη μας παίζεται καθημερινά και μάλιστα με δραματικό τρόπο, οδυνηρά, στην κόψη του ξυραφιού, αλλά φυσικά σκέφτομαι ότι δεν έχει ακόμα αυτοκτονήσει η ελπίδα. Όμως τι είναι εκείνο που μπορεί να μας ανοίξει τα μάτια και να μη μας αποθαρρύνει;;; Όλοι εναποθέτουν τη σωτηρία τους στην πολιτική. 

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΗΜΕΡΑ!!!!

Γιορτάζω κι εγώ κι όσοι έχουν αυτό το όνομα. Σε κάποιους δεν πολυαρέσει γιατί προτιμούν να γιορτάζουν την η μέρα των γενεθλίων. Ωστόσο, και η θρησκευτική γιορτή έχει την ομορφιά της. Κι εμείς οι Έλληνες πάντα γιορτάζαμε με ιδιαίτερη χαρά αυτή τη μέρα. Είναι η μέρα που μας κάνει να νιώθουμε πως δεν είμαστε ολομόναχοι, παρότι πολλές φορές έχουμε μαρτυρίες μιας μοναξιάς φοβερής. Και είναι αλήθεια ότι κάτι τέτοιες στιγμές, ηρεμούμε, και σκεφτόμαστε πόσο μας ταλαιπωρούν οι αντιζηλίες, οι εχθρότητες, τα μίση, και πόσο ανόητα φερόμαστε όταν ξελαρυγγιαζόμαστε, πασχίζοντας πώς να φτηνύνουμε διάφορα ιδανικά, να βασανιζόμαστε με πάθος, με λύσσα, για το εφήμερο!!!! Δυστυχώς είναι στη μέση ο λυσσαλέος εγωισμός που μας ταλαιπωρεί. Αλλά το θέμα είναι τι περιεχόμενο δίνουμε σ’ αυτό το «εγώ»!! Από εκεί αρχίζει όλη η ιστορία.

ΟΛΟΙ ΨΑΡΕΥΟΥΝ ΣΕ ΘΟΛΑ ΝΕΡΑ!!!!!!

Δεν μου κάνουν πλέον εντύπωση οι διαμαρτυρίες των «άτακτων» παιδιών που είτε λέγονται αντιεξουσιαστές είτε γενικώς αριστεριστές ή οτιδήποτε άλλο. Μιλώ για τα «άτακτα παιδιά» της σημερινής κοινωνίας που σπάζουν τζάμια, που βάζουν φωτιές και καταστρέφουν ξένες περιουσίες, που αναστατώνουν την κοινωνία για ψύλλου πήδημα και κανείς δεν ξέρει τι θέλουν. Εκδηλώνονται συνήθως εναντίον όλων και υπέρ κανενός. 

Οι κινητοποιήσεις συμπαράστασης σε κάποιον «αγωνιστή» είναι πάντα το άλλοθι. Δηλαδή ένα «άτακτο παιδί» που κάνει ένοπλες ληστείες θεωρείται «αγωνιστής» και «πολιτικός κρατούμενος»;;; Έχουμε χάσει πια την έννοια των λέξεων και το περιεχόμενό τους έχει γίνει κουβάς με απόνερα. Και αυτό που βλέπω είναι ότι το ρεύμα τους σέρνει πολλά σαρίδια μαζί με το ποτιστικό νερό. Αμφιβάλλω αν οι ταραξίες αυτοί θα είναι οι νέοι φορείς και απόστολοι μιας νέας εποχής. Κι ας μην ξεχνάμε  πως κύριο γνώρισμά τους στάθηκε πάντοτε, σε διάφορες ποικιλίες και εκφάνσεις, ο συγκεχυμένος πόθος για κάτι το απροσδιόριστο και το ανεπίτευκτο. 

«Α ρε δόλιε Μπόμπι Σαντς»!!!!!!

Λυπάμαι που δεν φοράω ακόμη εκείνο το επαναστατικό τζάκετ που φαίνεται και στη φωτογραφία, όταν ήμουν κατηγορούμενος για τον ξυλοδαρμό του αστυνομικού Τανάλια. Διότι έτσι πιστεύω θα ήμουν πιο συμπαθής σε πολλούς σήμερα. Πριν λίγες μέρες βρέθηκα στα γραφεία της ΓΑΔΑ για μια υπόθεσή μου και αναγκάστηκα να βάλω τις φωνές [συνήθως μιλάω έντονα] στον αστυνόμο εκεί, διότι η συμπεριφορά του απέναντί μου ήταν, κατά τη γνώμη μου, ανεπίτρεπτη και δεν άργησε να φωνάξει την φρουρά για να με συλλάβουν!!!!! Πράγματι, ήρθαν δυο γιγαντόσωμοι αστυνομικοί και μεταξύ άλλων, του λέω: «Τι τους έφερες, δικτατορία έχουμε;;;». Απευθυνόμενος στους αστυνομικούς,  και κάνοντας ένα νεύμα με το χέρι μου, λέω: «Κάντε στην άκρη…». Δεν με άγγιξαν… Αλλά και η δουλειά μου δεν έγινε!!!

ΟΙ ΛΑΟΙ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΜΙΛΟΥΝ ΟΤΑΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΝ!!!!!

Το δράμα ημών των νεοελλήνων είναι ότι αυτή την εποχή μας κυβερνά ένας αχταρμάς άχρηστων πολιτικών. Σε άλλες συνθήκες θα έγραφα για τη Δεξιά που πάντοτε στάθηκε αδίστακτη στην επιλογή και στη χρήση των μέσων που "αγιάζουν" τους σκοπούς της. Ο σημερινός πρωθυπουργός ξεφεύγει από τα γνωστά στερεότυπα και τον κατατάσσω στην κατηγορία των αχαρακτήριστων. Το ίδιο και οι συνοδοιπόροι του. Φυσικά δεν αρνούμαι ότι η κατάσταση που σήμερα βιώνουμε είναι αποτέλεσμα μονάχα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Είναι και η κακή, κάκιστη, οικονομική διαχείριση από όλες τις κυβερνήσεις. Και ξέρουμε πολύ καλά πως οι ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, οι περισσότερες εξανεμίσθηκαν σε απαράγωγα έργα και στους αετονύχηδες. Ελάχιστοι ωφελήθηκαν.