Το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί στη νεοελληνική κοινωνία που ήδη μαστίζεται από την οικονομική κρίση είναι ακριβώς η εισβολή στην πολιτική ζωή των ανεύθυνων και των ημιμαθών. Καταρχήν, θα έλεγα ότι η ελληνική δημοσιογραφία μαστίζεται από αυτού του είδους τα παράσιτα και είναι φυσικό να συμβαίνει κάτι τέτοιο σ' έναν τόπο με περιορισμένη παιδεία και γενικώς με ανώριμο πολιτισμό αλλά και ειδικότερα με ερασιτεχνικό πολιτικό πολιτισμό. Αυτό το τελευταίο δυστυχώς επαληθεύεται καθημερινά και έχουν συμβάλει προς αυτή την κατεύθυνση και κάποιοι δημοσιογράφοι αλλά και κάποιοι πολιτικοί σε αγαστή συνεργασία.
Άλλοτε, που δεν υπήρχε τηλεόραση, τις στήλες των εφημερίδων τις στήριζαν θηρία της δημοσιογραφίας που είχαν συνείδηση της ευθύνης για την πολιτιστική και πολιτική άνοδο του τόπου και υπήρχαν ανασχετικά φράγματα στην επιδρομή των νέων βαρβάρων. Στην εποχή μας πλέον μαζί με τις υπεύθυνες υπογραφές έλειψαν και τα φράγματα. Κι ό,τι κατεβάσει το ποτάμι! Και συχνά ξέρουμε ότι κατεβάζει σκύβαλα και λάσπη που κατακαλύπτει την πεδιάδα της δημοσιογραφίας και της πολιτικής ζωής. Τόπο στους νέους;;; Ναι, τόπο στους νέους, αλλά αν οι νέοι το αξίζουν, αν είναι ικανοί να παραλάβουν τη σκυτάλη και το χέρι τους να μην τρέμει και το μυαλό τους να στάζει σκέψη και ήθος κι όχι καλαμάκι για ακάθαρτες φυσαλίδες.
Η ημιμάθεια και η αυθάδεια έχουν θρονιαστεί με τον αλαλαγμό της θρασύτητας και της ασυδοσίας, εκεί όπου άλλοτε με σεμνή εγκράτεια κρατούσε τη θέση της η Ευθύνη. Θέλουμε δεν θέλουμε, παρακολουθούμε, είτε κρυφά είτε φανερά, την τηλεόραση, τα κανάλια και τα προγράμματά τους κι έχουμε διαπιστώσει ότι δεκάδες άνθρωποι που δουλεύουν εκεί κάνουν τους ειδήμονες, δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να μιλάνε χωρίς να έχουν τίποτε να πουν, να αγραμματολογούν, να μωρολογούν, να μπεχλιβανίζουν - κι όλα τα παίρνει το ποτάμι!!!! Και το ποτάμι τι κάνει; Απλώς εκβάλλει στη μεγάλη, την αδιάφορη και θολή θάλασσα που τα δέχεται όλα, τα χωνεύει όλα, κι όταν παραγεμίσει από σκύβαλα, τ' αποθέτει στην αμμουδιά της και τα φιλεί!!!!
Βρισκόμαστε σε μια εποχή πρόδηλης ανόδου και του τεχνικού πολιτισμού, δηλαδή μεγαλύτερης τεχνικής ευχέρειας για την προβολή στα πλατιά στρώματα εικόνας διαφορετικής από αυτής που ισχύει στην πραγματικότητα. Ο τηλεοπτικός φακός ενώ είσαι χοντρός, μπορεί να σε παρουσιάσει αδύνατο, εάν έχεις ηλίθια ματιά μπορεί να σε παρουσιάσει με λάγνο πρόσωπο, αν είσαι καμπούρης μπορεί να βγάλει στο προσκήνιο με απίθανη κορμοστασιά και εάν λες κοινοτοπίες μπορεί να τις παρουσιάσει σαν μαργαριτάρια φιλοσοφικής και πολιτικής επίνοιας.
Το δράμα είναι ότι το κοινό σήμερα ανέχεται και την ημιμάθεια και την αυθάδεια και την έλλειψη πνευματικού ήθους. Επιπλέον, θαμπώνεται το κοινό από το λάιφ-στάιλ, από το γυαλιστερό και το εκκωφαντικό, από το μυστηριώδες και φυσικά απ' ό,τι γαργαλάει τ' απωθημένα του που βλέπει να εκδηλώνονται με οποιονδήποτε τρόπο κρίνεται επωφελώς από την διαφημιστική πρακτική.
No comments:
Post a Comment