Ο κεραυνός του Μνημονίου τους σκόρπισε όλους!!!!

Όλη αυτή η ιστορία με το ΠΑΣΟΚ, τον Γιώργο Παπανδρέου και την δραματική αποπομπή του από την κυβερνητική εξουσία με παραπέμπει κατά ένα παράξενο τρόπο στον Ιησού Χριστό, όταν οι κεραυνοί του Γολγοθά σκόρπισαν τους άλλοτε συνοδοιπόρους του στους πέντε ανέμους, που ξαφνικά βρέθηκαν αναστατωμένοι και χαμένοι για τα όσα είχαν συμβεί μέσα σε ελάχιστο χρόνο και για τα οποία ουδέποτε είχαν προετοιμαστεί, αφού δεν μπορούσαν ποτέ να τα φανταστούν. Βέβαια εκείνος που θ' αρπάξει την ευκαιρία του γεγονότος της Σταύρωσης ήταν ο Παύλος, ο αυτοχειροτόνητος και παθιασμένος αγγελιαφόρος του Χριστού, το κήρυγμα του οποίου βρήκε πρόσφορο έδαφος σε φτωχούς, τεχνίτες, λιμενεργάτες, σκλάβους, γυναίκες...

Παρότι ο Παύλος κυνηγήθηκε, και κατηγορήθηκε για χίλια δυο, εντούτοις με τις Επιστολές του, που ήσαν πνοές από ανάσα πυρωμένη, πάλεψε με πάθος, λες και το μυαλό του είχε αστροπελέκια, έκανε τρομερό αγώνα για να διαδώσει και να οργανώσει τη νέα θρησκεία. Εμείς σήμερα δεν ψάχνουμε για κανέναν Παύλο κι ούτε φυσικά αναζητούμε κάποια νέα θρησκεία.

Ανέφερα τον Γιώργο Παπανδρέου του οποίου δεν μπορώ να ξεχωρίσω τον ρόλο. Θα μπορούσε να είναι ο Ιησούς ή ακόμη και ο Παύλος. Αν ας πούμε ήταν ο Ιησούς, οι συνεργάτες και καταχρηστικά για ένα διάστημα, όσο δηλαδή κράτησε η αναρρίχηση στην κυβερνητική εξουσία. συνοδοιπόροι του, έχω ακόμα την απορία για σκόρπισαν σε όλα τα σημεία του ορίζοντα!! Υπάρχουν πολλές απαντήσεις, αλλά αυτό δεν έχει και μεγάλη σημασία γιατί πιστεύω ότι υπάρχει κάτι βαθύτερο από μια εύκολη απάντηση. Αυτό που μπορώ με βεβαιότητα να πω είναι πως οι συνεργάτες του που ο ίδιος τους επέλεξε ήσαν μακριά από το δικό του όραμα. Άρα έκανε ένα τραγικό λάθος, που στη συνέχεια το πλήρωσε και ο ίδιος αλλά κι εκείνοι που πίστεψαν στον ίδιο και στην ομάδα του. Τώρα όλοι αυτοί που τον πλαισίωσαν, βρίσκονται σκορπισμένοι, δημιουργώντας σχίσματα και προκαλώντας σύγχυση.

Είμαστε σε μια εποχή με χαμένο προσανατολισμό, χωρίς κατεύθυνση και φυσικά δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι θα επιπλεύσουν οι μάγοι, οι αγύρτες, ούτε ότι ο όχλος θα παραδέρνει αναρχούμενος και πολύ περισσότερο ότι θα μεγαλώνει η δίψα για το παράδοξο. Είναι ολοφάνερο ότι είμαστε μια κοινωνία ανερμάτιστη, χωρισμένη βάναυσα σε πλούτο αυθάδη και φτώχεια εξουθενωτική, ουσιαστικά μια μάζα ηττημένη από την διχόνοια, την έχθρα, την υποκρισία και τον φανατισμό, συνωστισμένη σε μια υδροκέφαλη Αθήνα και σε άλλα αστικά κέντρα στην υπόλοιπη Ελλάδα που συναγωνίζονται σε δυσοσμία αυτή την ίδια την πρωτεύουσα.

Βλέπω και όλους τους σημερινούς πολιτικάντηδες, τα θρασίμια που με αυθάδεια περισσή ταλαιπωρούν την κοινωνία κι έχουν για σημαία τους  την ευτέλεια και την χυδαιότητα και νιώθω ότι βουλιάζουμε συνεχώς.

Ξέρει κανείς, μέσα σε τέτοιον ορυμαγδό, ποια φωνή μπορεί να υψωθεί και να υπερισχύσει; Εγώ θα πιστέψω εκείνον για τον οποίο θα νιώσω ότι μέσα του σφυρίζει ακριβώς η θύελλα της εποχής, που είναι μια από τις πλέον φοβερές που γνωρίσαμε τις τελευταίες δεκαετίες.

Από την άλλη πλευρά, αν ο Γιώργος Παπανδρέου είναι ο Παύλος, που έχει κατηγορηθεί ως προδότης, δειλός, άχρηστος και ό,τι άλλο μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου, έχει ξανά την ευκαιρία να τους αντιμετωπίσει όλους για να σώσει το κύρος των οραμάτων του. Είναι αλήθεια ότι χτυπήθηκε και ακόμα χτυπιέται από φίλους και εχθρούς, λιθοβολήθηκε, ραβδίσθηκε [εννοώ δια λόγων], στήθηκε άπειρες φορές στο εκτελεστικό απόσπασμα, αλλά νομίζω ότι ποτέ δεν είπε ψέματα. Έτσι φαντάζομαι γιατί ο ίδιος δεν εδέησε ποτέ να μ' ενημερώσει για την εν γένει στάση του. Πάντως δεν τον αποδοκιμάζω. Ίσως μέσα του να έχει φυτρώσει το πικρό χορτάρι της απογοήτευσης, αλλά αν έχει δυνατή ψυχή μπορεί να κάνει το απονενοημένο βήμα, να σπάσει την πρόληψη, ν' αρπάξει ξανά όσα κάποτε θέρμαιναν τον  κόσμο και να τα κάνει σημαία, την πτωση να την μετατρέψει σε θρίαμβο. Δεν μπορεί οι αξίες για τις οποίες μιλούσε να πάνε στράφι. Ο κόσμος θέλει ν' αρπαχτεί από κάπου, να μη νιώθει ναυαγισμένος. Κι ο Γιώργος Παπανδρέου πρέπει να κάνει τη φωνή του ευδιάκριτη και να φτάσει σ' αυτόν τον ναυαγισμένο κόσμο γνώριμη κι αισιόδοξη, αδιαφορώντας για τα σκουπίδια των μέσων μαζικής ενημέρωσης και για τις φωνές εκείνων που σπέρνουν την απαισιοδοξία, το μίσος και τον φανατισμό.

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι υπάρχουν σημαίες που δεν μπορεί να τις προδώσει κανένας για τον πολύ απλό λόγο πως η απομάκρυνση από αυτές σημαίνει αυτοκτονία!