Ή είστε προσωπικότητες ή ένα κοπάδι που περιμένετε να σας κουλαντρίσει κάποιος τσοπάνης!!!

Πήγα να ιδρύσω κι εγώ ένα κόμμα και το πήρατε στην πλάκα. Άλλαξα σχέδια και σκέφτηκα μετά να ιδρύσω μια λέσχη. Πάει κι αυτή, την γράψατε στα παλαιότερα των υποδημάτων σας. Φάτε τώρα τον Βενιζέλο με τους "58", για να πάθετε ψυχολογικό τραμπάκουλο όταν έρθει η ώρα να αποφασίσετε ποιον θα ψηφίσετε!!! Προσπαθώ να σας "δικτυώσω", αλλά εσείς είστε κολλημένοι με τους παλιούς εκατόνταρχους. Κάνω για άλλη μια φορά έκκληση να δείξετε αλληλεγγύη και να με πλαισιώσετε για να πάψετε να τους βρίζετε χωρίς λόγο πλέον. Δεν έχει νόημα να επαναλαμβάνουμε τα ίδια και τα ίδια καθημερινά. Η ερμηνεία των πολιτικών εξελίξεων είναι πολύπλοκο πρόβλημα.

Το δικαίωμα στη ζωή δεν είναι τίποτ' άλλο παρά μια διεκδίκηση ατομικής αυτοτέλειας. Μπορεί ο καθένας και η καθεμιά να αγωνίζονται για να διατρανώσουν την προσωπικότητά τους, να την προβάλουν, να την κατασκευάσουν στην ανάγκη, συχνά με τα πιο αυθαίρετα  ή επιπόλαια μέσα. Αλλά κανείς, απ' όσο παρακολουθώ, δεν έχει καταλάβει ότι οι εξελίξεις μας ισοπεδώνουν. Μονάχα μέσα στην ομάδα θα μπορέσουμε να κάνουμε κάτι. Τώρα, έτσι σκόρπιοι, πάμε σαν τους τυφλούς του Μπρέγκελ στον γκρεμό.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΥΠΟΜΕΙΝΩ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΡΑΤΕΙΑ και μάλιστα την αναγκαστική, επειδή κάποιοι βάζουν τις δικές τους προϋποθέσεις και τους δικούς τους όρους για να συμμετέχουν οι πολίτες στην πολιτική ζωή. Λοιπόν, φτάνουν τα αστειάκια, δείτε πιο σοβαρά την κατάσταση και αποφασίστε τι θα κάνετε. Γιατί είναι κάπως ηττοπαθές να περιμένετε για άλλη μια φορά ν' αποφασίζουν άλλοι για σας... Ή είστε προσωπικότητες ή ένα κοπάδι που περιμένετε να σας κουλαντρίσει κάποιος τσοπάνης!!! 

Για να ηρεμήσει κάπως και η ατμόσφαιρα όποιοι θέλουν ας πλασαριστούν σε κάποιους να τελειώνουμε ή ας καλέσετε τον Μεσσία να γυρίσει γρήγορα στη μάχη αλλιώς να του πείτε ότι η ζωή δεν περιμένει γιατί είναι ποτάμι ορμητικό και παρασέρνει ό,τι βρει μπροστά του. Στην αντίθετη περίπτωση, ασχοληθείτε με τα λουλούδια, τα ποιήματα και ό,τι άλλο έκαναν τα νεαρά κορίτσια με τα ημερολόγιά τους που τα στόλιζαν με λουλουδάκια, στιχάκια, φιλιά και καρδούλες και τις νύχτες παρακαλούσαν την Παναγία να εισακούσει τις προσευχές τους ο καλός τους...

Δεν βλέπετε ότι κολλήσαμε στα "like" και τους χαιρετισμούς, ανοίγοντας τις κάνουλες του συναισθηματισμού, κολλήσαμε εκεί και πάψαμε να είμαστε ενεργός δύναμη. Ρευστοποιήσαμε τη δύναμή μας σε μια άγονη καθημερινότητα και ενώ οι νέες γενιές βιώνουν τη σύγχυση, εμείς παίζουμε, προσπαθώντας να εντυπωσιάσουμε ο ένας τον άλλον. Μας βλέπω σαν τους παλιούς κομμουνιστές, που αναπολούν ημέρες δράσης και δόξας. Μήπως δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε;; Έχω την εντύπωση ότι αυτή ακριβώς η αδυναμία μας έχει δημιουργήσει το αίσθημα της απομόνωσης και την συνεπόμενη αδιαφορία  για την αποκατάσταση των "θεσμών" της επαφής - εξού και η αγέρωχη ερμητικότητα και η κλειστή συνομιλία με τους εαυτούς μας.

Κάποια στιγμή προτίμησα τον πολιτικό αναχωρητισμό, αλλά στην πορεία είδα ότι ο χώρος της πολιτικής έχει καταληφθεί από καιροσκόπους και απατεώνες, από αγύρτες και ψευδοσωτήρες, από κόμματα που διακηρύσσουν ότι αυτά μονάχα υπηρετούν τα συμφέροντα του λαού, ενώ κάποιοι άλλοι είναι εγκάθετοι του κεφαλαίου!!!

ΥΓ. Σας έχω μπερδέψει λίγο και σας έχω εκνευρίσει, αλλά βάλτε το μυαλό να δουλέψει [κι αφήστε τον κύριο... Βαλεντίνο]