Αντιμνημονιακές δυνάμεις: Ονειρα χειμωνιάτικης νύχτας!!!

Διάβασα το ρεπορτάζ "Ο ΣΥΡΙΖΑ πανταχού παρών για αντιμνημονιακό μέτωπο. Συναντήσεις με Κοτζιά, Κουρουμπλή, Αλαβάνο" της Π.Μπιτσίκα στο "Βήμα", και το μυαλό μου πήγε στις σχέσεις θεάτρου και πολιτικής. Θα κάνετε τον κόπο να διαβάσετε το σχετικό ρεπορτάζ και θα δείτε ότι το έργο που παρακολουθούμε έχει πολύ ενδιαφέρον. Είχα διαβάσει παλιότερα ένα κείμενο σχετικό του αείμνηστου Μάριου Πλωρίτη, ο οποίος έγραφε ότι οι πολιτικοί δεν μιμούνται απλώς τους τρόπους και τα τεχνάσματα της θεατρικής - τηλεοπτικής σκηνής. Υποτάζονται σ' αυτήν, έτσι που, στην δημόσια επαφή τους με το κοινό, τον πρώτο ρόλο παίρνει όχι πια η πολιτική ουσία, ο πολιτικός λόγος, αλλά η παρουσία τους στη μικρή οθόνη, η σκηνοθετημένη «παράσταση» μπρος στις κάμερες για χιλιάδες δέκτες - θεατές. Οι πολιτικοί δεν «αντιγράφουν» μόνο τους ηθοποιούς, γίνονται κι αυτοί ηθοποιοί ενός έργου, που οι ίδιοι έχουν γράψει μόνο τον σκελετό του, αλλά το ύφος, το ήθος του, την εμβέλειά του έχουν αναλάβει καταλυτικά οι τηλεοπτικοί σκηνοθέτες...

Εάν δείτε προσεκτικά τις κινήσεις όλων αυτών που ευαγγελίζονται την δημοκρατική αριστερά, την σοσιαλδημοκρατία, την κεντροαριστερά κι άλλες εκφάνσεις του εν γένει σοσιαλισμού, θα διαπιστώσετε ότι βρίσκονται στην πιο ευχάριστη περίοδο της ζωής τους. Βέβαια εκείνο που τους "συντονίζει" είναι το "αντιμνημονιακό" μένος, πίσω από το οποίο έχουν κρύψει επιμελώς τον αντιπαπανδρεϊσμό και τον αντιπασοκισμό τους.

Διαβάζω στο ρεπορτάζ δεκάδες ονόματα και προϊόντος του χρόνου κι ενώ θα πλησιάζουμε προς τις εθνικές εκλογές, θα εμφανίζονται περισσότερα, τα οποία ονόματα έχουν κι από έναν τίτλο. Εχουν εμφανιστεί άπειρες ομάδες, άπειροι κομματικοί σχηματισμοί, ενώσεις, κινήσεις, οργανώσεις κ.λπ. που εκπροσωπούνται από έναν, ή δυο ή τρεις ή τέσσερις κ.ο.κ., που βάζουν μια ταμπέλα και περιδιαβαίνουν την πολιτική αγορά προσδοκώντας να πλασαριστούν ή στη Δημοκρατική Αριστερά του Κουβέλη ή στον ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα ή στο ΚΚΕ της Παπαρήγα, με την ελπίδα να παίξουν ενεργό ρόλο στα πολιτικά πράγματα. Η πλάκα είναι ότι οι περισσότεροι έχουν βρεθεί μαζί, στον ίδιο φορέα πολλές φορές, αλλά είναι το χαρακτηριστικό να διασπώνται, μετά να βάζει ο καθένας μια άλλη ταμπέλα και να ξαναβρίσκονται για να συζητήσουν εκ νέου πώς θα συνεργαστούν!!!! Απλό παράδειγμα ο Κουβέλης και ο Τσίπρας. Ο καθένας από την μεριά του διακηρύσσει ότι αγωνίζεται για τη συνεργασία κ.λπ.

Δηλαδή, πιστεύουν ότι το ΠΑΣΟΚ και ο Παπανδρέου έχουν τελειώσει και συνεπώς ανοίγεται στάδιον δόξης λαμπρόν για όλους εκείνους που είχαν κρυφούς πολιτικούς καημούς και δεν είχαν τη δυνατότητα να εκπληρώσουν τους μύχιους πόθους τους. Είναι πεπεισμένοι ότι οι επόμενες εκλογές θα τους δώσουν το πολυπόθητο αξίωμα για να μπουν στη Βουλή των Ελλήνων!

Ο Τσίπρας πιστεύει ότι θα είναι ο ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο Κουβέλης επίσης πιστεύει το ίδιο και οι διάφοροι "ηγετίσκοι" που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ πιθανολογούν την πολιτική διάσωσή τους κάτω από τη σκέπη του ενός ή του άλλου. Ολοι μαζί είναι πεπεισμένοι ότι πρέπει να κουρελιαστεί το ΠΑΣΟΚ και να πάρει ο καθένας ό,τι θεωρεί πιο πολύτιμο... Ονειρα χειμωνιάτικης νύχτας!!!

Είναι προφανές, λοιπόν, ότι δεν έχουν καταλάβει ότι ίσως αθέλητα συμμετέχουν σε μια παράσταση, την οποία όμως οι ίδιοι θα έπρεπε να παρακολουθήσουν για να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι την κατάπτωση της πολιτικής στη χώρα μας. Και τι επιδιώκουν οι "αντιμνημνονιακές" λεγόμενες δυνάμεις;;;; Να συσπειρώσουν την πλειοψηφία του λαού για μια νέα διακυβέρνηση που πρώτο μέλημα θα έχει να άρει τις υπογραφές και να καταγγείλει μονομερώς μνημόνια, μεσοπρόθεσμα και δανειακές συμβάσεις!!! Σήμερα, απαιτούν την παραίτηση της κυβέρνησης και την προσφυγή στις κάλπες για «να μιλήσει ο λαός».