Οι πολιτικοί, όπως ξέρουμε, δεν εκπαιδεύονται στα θρανία, αλλά εκπαιδεύονται στην πράξη της κοινωνικής ζωής. Μιλάνε για τη δημοκρατία και τα λαϊκά συμφέροντα, αγορεύουν για τη δημοκρατία και τα λαϊκά συμφέροντα, τσακώνονται με τακτ για τη δημοκρατία και τα λαϊκά συμφέροντα… Στον κόσμο μας προτείνεται να διαλέξει ανάμεσα σε μηχανισμούς. Αλλά που όμως είναι γκαγκστερικοί. Ο καθένας νομίζει πως θα λύσει το πρόβλημά του, θα κατατροπώσει τον αντίπαλο, αν προστρέξει στον επαγγελματισμό της συκοφαντίας και της γλωσσικής βίας. Το λιοντάρι πίνει το ίδιο του το αίμα, τρίβοντας τη γλώσσα του στη λίμα.Κάποιοι είπαν ότι ο Παπανδρέου κρίνεται «ρομαντικός», δεν είχε το αίσθημα του εφικτού, πίστεψε στη νίκη των δημοκρατικών μέσων. Και γι’ αυτό εξωθήθηκε στην παραίτηση! Δεν είναι όμως τόσο απλά τα πράγματα.
- *************
Αυτό που παρακολουθούμε τον τελευταίο καιρό στο ΠΑΣΟΚ με παραπέμπει στο φαινόμενο της λειτουργίας του εσωτερικού μηχανισμού του φαινομένου «θέατρο». Κι αυτό έχει σχέση με τους όρους «ταύτιση» και «κριτική στάση». Πάντοτε και ο πλέον αδαής σκέφτεται ότι ο θεατής λειτουργεί σύμφωνα με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Κι εμείς που έχουμε κάποια ιδιαίτερη σχέση με το θέατρο, θα σημειώσουμε ότι ο μέγας γερμανός δραματουργός Μπέρτολτ Μπρεχτ ήθελε τον θεατή του να κρατάει κριτική στάση. Αυτή είναι ο ένας τρόπος λειτουργίας του θεατή. Ο άλλος που μπορεί και να θεωρείται ως η ορθόδοξη στάση είναι η ταύτιση του θεατή με τα συμβαίνοντα πάνω στη σκηνή.
- *************
Και πάνω στη σκηνή του κόμματος που είχε κερδίσει στις εκλογές, παίζεται τα δυο τελευταία χρόνια ένα δράμα. Και καλείται ο θεατής, το κοινό, ο κόσμος, οι ψηφοφόροι, οι φίλοι, οι οπαδοί, να ταυτιστούν με τον ήρωα του δράματος. Και τούτο γιατί αυτός είναι η φωτεινή εστία, το επίκεντρο του ενδιαφέροντος.
- *************
Προφανέστατα αναφέρομαι στον Γιώργο Παπανδρέου. Είναι αυτονόητο, λοιπόν, ότι ο θεατής, το κοινό, καλείται να ταυτιστεί μαζί του, να μπει στη θέση του, να συμπάσχει μαζί του, να δονείται από ανάλογα μ’ εκείνο συναισθήματα. Φυσικά, η ταύτιση συνεπάγεται και μια μεροληψία. Διαλέγω με ποιον θα ταυτιστώ. Με τον «καλό», βέβαια, που έχει την πρωτοκαθεδρία, ας μην είναι και άμεμπτος. Όχι όμως με τον ωχρό αντίπαλό του!
- *************
Κι εδώ στην περίπτωσή μας, ο αντίπαλος δεν ήταν ή δεν είναι… ένας! Είναι πολλοί. Είναι πολλά πρόσωπα που ακολουθούν αντίθετους μεταξύ τους δρόμους, διαφορετικούς σκοπούς, κι αν ακόμα δεν έρχονται σε σύγκρουση μεταξύ τους, εκφράζουν διαφορετικές νοοτροπίες, διαφορετικά συμφέροντα. Είναι χρήσιμα τα πρόσωπα στο μέτρο που αναδεικνύεται ο δικός μου ήρωας. Κατά τ’ άλλα, τα πρόσωπα αυτά είναι δραματουργικά άχρηστα, αδιάφορα, περιθωριακά. Τα πρόσωπα αυτά λειτουργούν σαν τον ραδιούργο του δράματος, τον σεξπιρικό Ιάγο, του οποίου ο ρόλος είναι αχάριστος, αξιολύπητος.
- *************
Τα πρόσωπα που ανέλαβαν στο Πασοκικό δράμα να «εκθρονίσουν» τον ηγέτη, χρησιμοποίησαν πρακτικά απατηλές μεθόδους και πολιτικά αθέμιτες. Το μάτι μας έπιασε την αθλιότητα, τη μικρολογία, την ευτέλεια. Και είδαμε τα αναστήματα των ανθρώπων που φοράνε το ένδυμα του βουλευτή ή του υπουργικού αξιωματούχου να αποκτούν τώρα τις φυσικές τους διαστάσεις και να μην μπορούν να μας ξεγελάσουν χοντραίνοντας τη φωνή τους, όπως στο γνωστό παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας.
- *************
Όλοι έχουν ίσα δικαιώματα, αλλά οι δελφίνοι και τα τσιράκια τους βιάστηκαν να μας αφαιρέσουν το δικό μας δικαίωμα να κρίνουμε και τους ίδιους και τον ήρωα, τον πρωταγωνιστή του δράματος, τον Παπανδρέου. Πίστεψαν ότι είναι πρωταγωνιστές, ενώ είναι δεύτερα πρόσωπα, δεύτερα βιολιά… Και δεύτεροι θα παραμείνουν! Βέβαια δεν είναι σωστό να διατηρούμε τη μνήμη καταστάσεων που υποβάλλουν το μίσος, που διαιωνίζουν την αντιδικία. Παραδέχομαι ότι στο δράμα όλοι οι ρόλοι είναι χρήσιμοι.
- *************
Επιπροσθέτως θα ήθελα να παρατηρήσω ότι τα δεύτερα αυτά πρόσωπα, οι δελφίνοι εν προκειμένω, βλέπουν τον κόσμο σαν ένα συγκρότημα από κύβους, σχήματα γεωμετρικά, όγκους στερεομετρικούς, υλικά που μπορείς να τα μετακινείς όπως θέλεις βάσει σχεδίου. Καλό είναι, αν θέλουν να συνεχίσουν να συμμετέχουν στο «έργο», να αλλάξουν νοοτροπία, να ξεπεράσουν τα εμπόδια που ορθώνονται μπροστά τους κι εμείς θα ξεχάσουμε τα όποια αδικήματά τους και θα στρέψουμε την προσοχή μας στις αρετές τους! Αρκεί ν' απαγκιστρωθούν από τον εναγκαλισμό του επιχειρηματικού και εκδοτικού κατεστημένου, που έχει συνεχώς απλωμένα τα δίχτυα του, ενθαρρύνοντας και κολακεύοντας τις κάθε λογής αδυναμίες των δελφίνων και των ακολούθων τους. Και το κατεστημένο υπόσχεται σατραπείες και "βήμα" για να αγορεύουν και να εξαπολύουν τις επιθέσεις τους εναντίον του μεγάλου εχθρού... Πρέπει να ξέρουν όμως ότι τα προσωπεία δεν κάνουν ποτέ "σώμα" με τα πρόσωπα κι έρχεται μια στιγμή που πέφτουν και τότε αποκαλύπτονται όλα!
No comments:
Post a Comment