Πολιτισμός με βασανισμούς στο κέντρο της Αθήνας;

Ναι, με την ανοχή της κυβέρνησης! Τι κι αν βγήκε ο Καραμανλής να δικαιολογήσει τον "πολιτισμό" του καθεστώτος του, τι κι αν ο Πολύδωρας λέει ότι η παραίτησή του είναι στη διάθεση του πρωθυπουργού, τι κι αν ο βουλευτής της ΝΔ Κώστας Χατζηδάκης προσπαθεί να κάνει συμψηφισμούς (και επί ΠΑΣΟΚ έγιναν παρόμοια, είπε, και στην Ισπανία του Θαπατέρο έγιναν και δεν παραιτήθηκε ο υπουργός...)! Δεν μπορούν πλέον να μιλάνε για περιστατικά "μεμονωμένα". Έχουν συσσωρευτεί τόσα πολλά "μεμονωμένα" περιστατικά, που σαν καταιγίδα απειλούν να τους παρασύρουν.

Ας κρατήσει την οργή του ο Καραμανλής κι ας κάνει μια πράξη αξιοπρεπή και πριν απ' όλα πολιτική: τουλάχιστον ας διώξει τον Πολύδωρα! Αλλά δεν το κάνει, θέλοντας έτσι να δείξει ότι έχουν αλληλεγγύη. Κι εμείς απλώς ξέρουμε ότι ο Πολιτισμός που επικαλείται ο Καραμανλής δεν έχει καμιά, απολύτως, σχέση με τη Δεξιά. Ο όρος "πολιτισμός" είναι ένα λάστιχο που το τραβάει κατά το δοκούν. Απέτυχε ως υπουργός Πολιτισμού - πίστεψε ποτέ κανείς ότι ο Καραμανλής έχει σχέση με τον Πολιτισμό; Μόνο κάτι καλλιτέχνες και συγγραφείς τρέξανε τότε να τον συγχαρούν και να μας προϊδεάσουν ότι έρχονται "αλκυονίδες μέρες" για τον ελληνικό πολιτισμό!

Όμως δεν μπορεί να μην αποκρουστεί η κυβερνητική επιδρομή στη λαϊκή ευαισθησία. Υπάρχουν κάποια όρια. Δεν είναι δυνατό ο πρωθυπουργός να αυτοηδονίζεται, δήθεν οργιζόμενος, και θωπεύοντας το όνειρο της επόμενης τετραετίας. Κανείς δεν πρέπει να παραμένει απαθής όταν υπονομεύονται οι δημοκρατικοί θεσμοί και παραβιάζονται τα δικαιώματα του πολίτη, του οποιουδήποτε πολίτη.

Ο Καραμανλής με το θεατρινίστικο παρουσιαστικό του και την υποκριτική πολιτική συμπεριφορά του επιδιώκει να παρατείνει το πολιτικό του μέλλον, αλλά όταν το αστυνομικό κράτος με την ανοχή του πλέκει τις δομές ενός παρακράτους, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο ίδιος υπονομεύει τις σχέσεις του με τον ελληνικό λαό. Κακό του κεφαλιού του.