Σαν σήμερα, 29 Ιουνίου του 1967, πέθανε ο Ιταλός πυγμάχος βαρέων βαρών Πρίμο Καρνέρα. Δεν τον είχα δει ποτέ βέβαια ν' αγωνίζεται, εκτός από μια φορά σε ταινία με τον Στιβ Ριβς σε ταινία για τον Ηρακλή (ούτε θυμάμαι ποια ταινία ήταν), αλλά είχα διαβάσει τόσα πολλά γι' αυτόν που είχε γίνει μύθος! Ήταν ένας γίγαντας που προξενούσε δέος στους αντιπάλους και λόγω της σωματικής του διάπλασης. Σε πολλές φωτογραφίες που έχω δει ο Καρνέρα έμοιαζε με γίγαντα και οι άλλοι δίπλα του... νάνοι. Οι Ιταλοί τον έκαναν και γραμματόσημο! Τώρα, θα μου πείτε, πού τον θυμήθηκες τον Καρνέρα; Απλό είναι: Θα ήθελα να ήμουν Πρίμο Καρνέρα και να κοπανάω αβέρτα...
7 comments:
Μην ξεχνάς το μύθο για το Δαβίδ και το Γολιάθ κι αφού δεν μπορείς να είσαι ο Στιβ Ριβς (δεν φορούσε γυαλιά ο τύπος έτσι) χρησιμοποίησε την πένα σου, όπως ξέρεις να κάνεις, πονάει εξίσου με τις γροθιές του Στιβ.
Τι να πω, γαμώτο! Ώρες-ώρες νιώθω ότι είμαστε όλοι ένας γιγάντιος θίασος που παίζει σ' ένα δράμα, η εξέλιξη του οποίου δεν είναι στα χέρια μας. Δηλαδή, ξέρεις ότι στα έργα παίζει ο ηθοποιός το ρόλο που του δίνουν και πολλές φορές δεν τον γουστάρει το ρόλο. Γι' αυτό και η "επιθυμία" μου ν' αλλάξω και να γίνω... Καρνέρα! Είναι αλήθεια ότι μετά μαζεύομαι και, απλώς, γράφω... Ξέρεις, θα σου πω κάτι που το έχω σκεφτεί πολλές φορές. Τα τελευταία χρόνια αποφεύγω συστηματικά τις διάφορες εκδηλώσεις - κυρίως πολιτικές και καλλιτεχνικές. Γιατί, παρά τις γνωριμίες, νιώθω ότι η συμμετοχή μου σε μια εκδήλωση, δεν έχει άλλο λόγο παρά να γεμίσω την εικόνα πλήθους που κάποιοι θα χρησιμοποιήσουν για δικούς τους λόγους. Δεν θέλω πια να είμαι... ακροατήριο! (Μην παρεξηγηθώ: συμμετέχω μόνο όπου είναι φίλοι μου].Τέλος πάντων, το θέμα σηκώνει κουβέντα και φαντάζομαι ότι κατάλαβες.
Ίσως άργησες λίγο να αντιληφθείς ότι 9 στις 10 φορές μας θέλουν για γλάστρες, για μπούγιο...
Καταλαβαίνεις ελπίζω τώρα γιατί απομακρύνθηκα από την αγέλη της νιότης μου κι απόμεινα ένας monahikoslikos.
Μην ξεγελαστείς όμως εξακολουθώ να δαγκώνω όποτε και όποιον μου γουστάρει...
Ωχ! Νίκο μου θα φάμε ξύλο;
Τι λένε τα βουνά;
Γράφεις κάτι ή μόνο διακοπές;
Καλά να περνάς ότι κι αν κάνεις!
Νίκο, λέει ένας φίλος μου πως θα ήθελε να κουβαλάει μαζί του 3 μπράβους και να τους αμολάει κάθε φορά που κάποιος θρασύδειλος κάνει μαγκιές!Θα πάθεις υπερκόπωση με τόσους που κυκλοφορούν!!!Συμφωνώ με τον Μοναχικό Λύκο.Η γλώσσα τσακίζει και αυτό το πιστεύω πολύ!
elpida, χαίρω που "κυκλοφορείς" ανάμεσά μας. Οι μέρες είναι δύσκολες και πολλοί εγκληματίες βρήκαν την ευκαιρία στο κατακαλόκαιρο να κάνουν χρυσές δουλειές. Δυστυχώς ό,τι και να πούμε, η καταστροφή των δασών σε όλη την επικράτεια μας έχει γεμίσει βαθιά λύπη. Θα σου γράψω στα... χωράφια σου. Γεια σου και χαρά σου!
ioannisxen, συμφωνώ με τον φίλο μας τον monahikoliko, αλλά είναι στιγμές που μου γυρίζουν τ' άντερα... Εντάξει, γράφουμε, κι αν εκείνοι δεν ξέρουν γράμματα ή δεν θέλουν να μάθουν ή απαξιώνουν να... διαβάσουν; Άστα να πάνε. Εντέλει, ξανακάθομαι μπροστά στο μηχάνημα και γράφω... και τους γράφω!
Post a Comment