Τα πάντα έχουν απομυθοποιηθεί. Από το φεγγάρι ίσαμε τη μήτρα της γυναίκας. Ο εγκέφαλος κερδίζει σε βάρος της ψυχής, η οποία τα τελευταία χρόνια έχει υποστεί κυριολεκτικά πανωλεθρία! Το βλέπουμε ότι ο κόσμος πλέει σε μια θάλασσα απροσδιόριστη. Όλα έχουν καταργηθεί, οι έννοιες έχουν ρευστοποιηθεί και τα σύμβολα κινδυνεύουν να μην εκφράζουν παρά μονάχα τον εαυτό τους. Και θα ρωτήσει κανείς: Αυτό είναι καλό; Πού να ξέρω. Παρατηρήσεις κάνω… Βαρέθηκα να σχολιάζω τον έναν και τον άλλον. Χρειάζεται μέτρο. Και το λέω αυτό διότι εδώ έχουμε χάσει το μέτρο.
Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως έχουν πληθύνει οι κάθε λογής τσαρλατάνοι. Κι επιπλέον όλοι έχουν καταλάβει ότι έχουμε θεσμούς που όμως είναι αδειασμένοι από περιεχόμενο και νόημα και απλώς πλαισιώνουν την καθημερινότητά μας με συμβατικότητα εντελώς απνευμάτιστη. Σα να παίζεται ένα δράμα και σ΄ αυτό συμμετέχουμε όλοι. Λειτουργούμε τυπικά, μηχανικά, με βάση το νόμο της αδράνειας. Οι πολίτες αυτής της χώρας δεν ξέρω αν μπορούν να γίνουν φορείς νέων ιδεών. Είμαι βέβαιος ότι χρειάζονται ειδική κατεργασία, αλλά δεν ξέρω ποια είναι αυτή η κατεργασία…
No comments:
Post a Comment