Η οχλαγωγία του καθημερινού δημοσιογραφικού και πολιτικού παζαριού...

ΑΥΤΗ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ μ' έχει προβληματίσει κι έχω αποφανθεί ότι πέρα από τις σχέσεις διαπλοκής [ΜΜΕ και πολιτικής], υπάρχει και το άλλο που εξηγεί αυτή την κατάσταση.
Δηλαδή, η πολιτική έχει καταντήσει επάγγελμα.
Και το κάθε επάγγελμα, όπως το κάθε μαγαζί, για να ζει, χρειάζεται διαφήμιση!!!
Και φυσικά η διαφήμιση δεν είναι μονάχα συνέπεια της ανάγκης να γνωριστούν σε ευρύτερο κοινό οι επιδόσεις του επαγγελματία ή η ποιότητα των προϊόντων του μαγαζιού, αλλά είναι και μια άμυνα κατά του ομοιοεπαγγελματία και μια διάθεση για την υπερτέρηση στην κοινή αγορά.
Πρόκειται ξεκάθαρα για ανταγωνισμό.
Κι ο ανταγωνισμός αυτός τροφοδοτείται από τη λαιμαργία των ΜΜΕ και των δημοσιογράφων που τα υπηρετούν, που παρέχουν όλα τα μέσα και όλα τα όπλα στον αυτοδιαφημιζόμενο για να κάνει τη δουλειά του.
Καταλαβαίνει κανείς πλέον πόσο η επαγγελματοποίηση της πολιτικής έχει νοθεύσει την αξιοπρέπεια, το ήθος αλλά και το ίδιο το λειτούργημα της πολιτικής.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τη δημοσιογραφία.
Από την άλλη, σκέφτομαι ότι το κοινό μάλλον έχει εθιστεί στο θόρυβο που εκπέμπεται ιδιαίτερα από τα τηλεοπτικά κανάλια.
Το θέμα είναι κατά πόσο προσέχουν όλους αυτούς τους θορυβοποιούς και κατά πόσο επηρεάζονται!!!!
Υπάρχουν και οι πολίτες της κόσμιας σιωπής -από χαρακτήρα και ήθος αλεξιθόρυβοι- και είναι δυστυχώς πολύ λίγοι για να γίνει το παράδειγμά τους ανασχετικός φραγμός στην οχλαγωγία του καθημερινού δημοσιογραφικού και πολιτικού παζαριού...