ΥΠΑΡΧΕΙ ΝΕΟΕΛΛΗΝΑΣ ΠΕΖΟΓΡΑΦΟΣ ΠΟΥ ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ, ΠΟΥ ΝΑ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΕΚΦΡΑΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΜΕΣΟ;;;
Μην προτρέξει κανείς. Δεν εννοώ να βρεθεί κάποιος που να δώσει συνταγές και προγραμματικές κατευθύνσεις. Εννοώ ν' αναπαραστήσει ένα ήθος, να ενσαρκώσει τη φωνή και την απαίτηση μιας ιστορικής στιγμής, να της δώσει γλώσσα για να μπορέσει να συνεννοηθεί και με τον εαυτό της και με τους άλλους.
Όχι σαν τη φωνή λόγου χάρη του φίλου πεζογράφου και νυν πολιτικού Πέτρου Τατσόπουλου. Και τούτο διότι παραγγέλματα ο καθένας μπορεί να εκφέρει, παραινέσεις, υπαγορεύσεις, απαγορεύσεις, εντολές, συνθήματα ο καθένας μπορεί να βρει και να σερβίρει ετοιμοπαράδοτα.
Είναι αλήθεια ότι οι απλοί άνθρωποι ζητάνε λύσεις και ιδιαίτερα σήμερα κι αν δεν τους δώσεις έστω και μια, τότε δεν σε θεωρούν χρήσιμο.
Αλλά εδώ ελλοχεύει ο κίνδυνος διότι πέφτουν εύκολα θύματα του κάθε αγύρτη.
Κι όλα τα παραπάνω με αφορμή την αναφορά που έκανα σε προηγούμενο σημείωμα για Σαρτρ και Καμί. Ο Αλμπέρ Καμί έδωσε το εσωτερικό μέτρο της εποχής του, άγγιξε τον βαθύ σφυγμό της, είπε πράγματα που εξέφρασαν κι εμάς ακόμη, εδώ στην άκρη των Βαλκανίων και που, καλώς ή κακώς, εξακολουθούν να μας εκφράζουν...
Βέβαια, μπορεί να βρεθεί κάποιος να μου πεί ότι πάει κι αυτός, ΗΤΑΝ κάποτε και πέρασε!!! Εγώ έχω την εντύπωση όμως ότι εξακολουθεί να έχει ισχύ και στη δική μας εποχή. Είναι γνωστό ότι η ακτινοβολία ενός πνευματικού ηγέτη μπορεί να κρατάει όσο μια γενιά και ύστερα έρχεται άλλος και άλλος... Το θέμα είναι αν στην εποχή μας έχουμε πνευματικούς ηγέτες, ή κρατάμε σφιχταγκαλιασμένο τον Καμί που έγραψε τον ΜΥΘΟ ΤΟΥ ΣΙΣΥΦΟΥ, τον ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΜΕΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ, την ΠΑΝΟΥΚΛΑ, τον ΞΕΝΟ...
Μην προτρέξει κανείς. Δεν εννοώ να βρεθεί κάποιος που να δώσει συνταγές και προγραμματικές κατευθύνσεις. Εννοώ ν' αναπαραστήσει ένα ήθος, να ενσαρκώσει τη φωνή και την απαίτηση μιας ιστορικής στιγμής, να της δώσει γλώσσα για να μπορέσει να συνεννοηθεί και με τον εαυτό της και με τους άλλους.
Όχι σαν τη φωνή λόγου χάρη του φίλου πεζογράφου και νυν πολιτικού Πέτρου Τατσόπουλου. Και τούτο διότι παραγγέλματα ο καθένας μπορεί να εκφέρει, παραινέσεις, υπαγορεύσεις, απαγορεύσεις, εντολές, συνθήματα ο καθένας μπορεί να βρει και να σερβίρει ετοιμοπαράδοτα.
Είναι αλήθεια ότι οι απλοί άνθρωποι ζητάνε λύσεις και ιδιαίτερα σήμερα κι αν δεν τους δώσεις έστω και μια, τότε δεν σε θεωρούν χρήσιμο.
Αλλά εδώ ελλοχεύει ο κίνδυνος διότι πέφτουν εύκολα θύματα του κάθε αγύρτη.
Κι όλα τα παραπάνω με αφορμή την αναφορά που έκανα σε προηγούμενο σημείωμα για Σαρτρ και Καμί. Ο Αλμπέρ Καμί έδωσε το εσωτερικό μέτρο της εποχής του, άγγιξε τον βαθύ σφυγμό της, είπε πράγματα που εξέφρασαν κι εμάς ακόμη, εδώ στην άκρη των Βαλκανίων και που, καλώς ή κακώς, εξακολουθούν να μας εκφράζουν...
Βέβαια, μπορεί να βρεθεί κάποιος να μου πεί ότι πάει κι αυτός, ΗΤΑΝ κάποτε και πέρασε!!! Εγώ έχω την εντύπωση όμως ότι εξακολουθεί να έχει ισχύ και στη δική μας εποχή. Είναι γνωστό ότι η ακτινοβολία ενός πνευματικού ηγέτη μπορεί να κρατάει όσο μια γενιά και ύστερα έρχεται άλλος και άλλος... Το θέμα είναι αν στην εποχή μας έχουμε πνευματικούς ηγέτες, ή κρατάμε σφιχταγκαλιασμένο τον Καμί που έγραψε τον ΜΥΘΟ ΤΟΥ ΣΙΣΥΦΟΥ, τον ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΜΕΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ, την ΠΑΝΟΥΚΛΑ, τον ΞΕΝΟ...
No comments:
Post a Comment