Η ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΒΡΩΤΙΚΗ, αλλά δεν μπορώ να ξέρω αν ο άνθρωπος έγινε πλουσιότερος σε πείρα. Αυτό που νιώθω εγώ, προφανώς το νιώθουν οι περισσότεροι, η πλειοψηφία του πληθυσμού, πάει το μυαλό μου σ' αυτά που μας έλεγε ο Τζορτζ Όργουελ στο "1984" και που ήταν ουσιαστικά η προεξόφληση της αταξικής κοινωνίας.
Όλοι οι άνθρωποι μέσα εκεί είναι ίσοι, αλλά υπάρχουν και μερικοί που είναι περισσότερο ίσοι από τους άλλους. Σήμερα στη χώρα μας περνάει καλά το επιχειρηματικό και εκδοτικό κατεστημένο και οι άνθρωποι που το υπηρετούν, αλλά και εκείνοι που συστηματικά φοροδιαφεύγουν και η τσιμπίδα του κράτους πιάνει τους δυστυχείς που χρωστάνε μικροποσά είτε στην Εφορία είτε στις τράπεζες προς τις οποίες αδυνατούν να πληρώσουν τις δανειακές υποχρεώσεις τους. Ακόμη και το ΙΚΑ έχει αρχίσει τους πλειστηριασμούς σπιτιών...
Ο Όργουελ υπαινισσόταν την σοβιετική-σταλινική γραφειοκρατία. Τελικά φτάσαμε σε μια κοινωνία χωρίς σιδηρά παραπετάσματα, αλλά με τα καθεστωτικά εκείνα χαρακτηριστικά που ισοπέδωσαν τους ανθρώπους και τους εξανδραπόδισαν. Η ιστορία μάς δίνει άφθονα παραδείγματα και πάντα λέγαμε ότι δεν πρέπει ποτέ πια να ξαναβρεθούν οι κοινωνίες σε παρόμοιες καταστάσεις.
Σήμερα, ωστόσο, η ελληνική κοινωνία υφίσταται της συνέπειες μιας πολιτικής που προσιδιάζει σε σταλινικό καθεστώς. Οι φόροι και τα χαράτσια έρχονται καθημερινά με καταιγιστικό ρυθμό, οι άνθρωποι φοβούνται για την περιουσία τους, τα χωράφια τους, για τις πατρογονικές εστίες τους, γι' αυτές δηλαδή που πολέμησαν σε όλους τους πολέμους, για τα σπίτια που απόκτησαν με πόνο ψυχής, με ιδρώτα και αίμα, πονάνε για το άδηλο μέλλον των παιδιών τους, και φυσικά υφίστανται μια αμετακίνητη πραγματικότητα. Δέχονται κάθε μεταβολή με απάθεια και χωρίς προσδοκίες. Αυτό οι κυβερνώντες το χαρακτηρίζουν ως "υπευθυνότητα" του ελληνικού λαού, ο οποίος όμως δεν μπορεί να κάνει κι αλλιώς.
Τελικά έχει κανείς την εντύπωση ότι και την Ελλάδα και την Ευρώπη την κυβερνάνε απόγονοι του Στάλιν. Η σκληρότητα και η ψυχρότητα με την οποία αντιμετωπίζουν τους πολίτες, δεν μπορεί να ισοφαριστεί με την ανοήτως εκπεμπόμενη δήθεν γλυκύτητα και αποφασιστικότητα των ηγετών της ευρωζώνης.
Όσο για τον δικό μας πρωθυπουργό, έχει αποδειχτεί ότι ο άνθρωπος αυτός δεν έχει όραμα, δεν έχει σχέδιο και κυβερνάει με μια ψευδεπίγραφη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Αλλά το δράμα μας είναι ότι και το υπόλοιπο πολιτικό προσωπικό της χώρας, που βρίσκεται στην αντιπολίτευση, αδυνατεί να συγκροτήσει ένα πρόγραμμα τέτοιο που θα είχε αποδεικτικά χαρακτηριστικά για να μπορέσει να υιοθετηθεί από την μεγάλη μάζα του πληθυσμού. Έτσι βρισκόμαστε όλοι στο έλεος ενός κατεστημένου που αδιαφορεί τους πολίτες.
No comments:
Post a Comment