Υπάρχει εναλλακτική πρόταση;

Δεν είναι βέβαιο αν η πολιτική που επιβάλλεται από την τρόικα οδηγεί την χώρα από κακό στο χειρότερο. Αλλά πρέπει να υπάρχει ανοχή και εμπιστοσύνη στους χειρισμούς του πρωθυπουργού, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι απαραίτητο να συμφωνεί κανείς, απολύτως, με όλες τις επιλογές του. Πρέπει ο τόπος να δει Θεού πρόσωπο, η χώρα να βγει από τη μιζέρια, να ισορροπήσουν τα οικονομικά και του κράτους και των πολιτών, να καλυτερέψουν γενικώς τα δημοσιονομικά μας, να μπουν κανόνες στη ζωή μας, να μην υπάρχουν άνθρωποι χωρίς δουλειά, να μην πεινάνε, να ελαττωθεί η γραφειοκρατία και να χτυπηθεί η διαφθορά που είναι ο κακός μας δαίμονας κι έχουμε όλοι ευθύνες γι’ αυτόν!

Ωστόσο, δεν είναι σοβαρή η θέση ότι «είναι θέμα σωτηρίας για τη χώρα να ανατραπεί το Μνημόνιο και η εθελόδουλη κυβέρνηση που το διεκπεραιώνει…», όπως χαρακτηριστικά γράφει η εφημερίδα «Αυγή». Είναι μια «πολιτική» στάση που μπορεί κανείς να δεχτεί και η οποία προβάλλεται μέσα στο δημοκρατικό παιχνίδι της πολιτικής. Και η χθεσινή κινητοποίηση που οργανώθηκε από την ΑΔΕΔΥ και την ΓΣΕΕ έδειξε την αντίθεση μιας μεγάλης μερίδας του λαού στην κυβερνητική πολιτική. Ο θυμός και η οργή των πολιτών είναι κατανοητοί όταν δεν ποδηγετούνται από την μικροκομματική σκοπιμότητα.

Έχουν δικαίωμα τα κόμματα της αντιπολίτευσης να κατακρίνουν τον πρωθυπουργό ότι «έφερε αυτοβούλως το ΔΝΤ στην Ελλάδα» και «άνοιξε την κερκόπορτα στην Ευρωζώνη για να μπει ο πολιτικός βραχίονας του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, το ΔΝΤ», μετατρέποντας δήθεν τη χώρα «σε πειραματόζωο, ώστε οι σκληρές πολιτικές που εξαμερικανίζουν την Ευρώπη να απλωθούν σε ολόκληρη την Ε.Ε.». Η φρασεολογία της «Αυγής» με παραπέμπει στα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια που όλους τους βλέπαμε σαν εχθρούς – τους Γάλλους, τους Άγγλους, τους Γερμανούς, τους Αμερικανούς, τους πάντες.

Σήμερα είμαστε υποχρεωμένοι να ζήσουμε σ’ ένα περιβάλλον σχεδόν εχθρικό και οι δυσβάστακτοι όροι του Μνημονίου καλώς ή κακώς μας επιβάλλουν να δούμε με διαφορετική ματιά τη ζωή, την συμπεριφορά μας, την κοινωνία. Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι τα τελευταία χρόνια διαπιστώθηκε ένα τράνταγμα, ένα ξύπνημα των συνειδήσεων, αλλά δεν είναι σαφές κατά πόσο αυτό θα ενισχύσει τον ατομισμό ή τις αρχές της ενότητας και της κοινωνικής αλληλεγγύης.

Είναι εμφανές ότι έχει διαρραγεί η κοινωνική συνοχή και οι (συνδικαλιστικές) κινητοποιήσεις δεν είναι βέβαιο ότι πάντοτε αντικαθρεφτίζουν τη λαϊκή οργή για την ακρίβεια, την μείωση των μισθών, την ανεργία, τις απολύσεις κ.λπ. Το συνδικαλιστικό κίνημα καλά κάνει και βρίσκεται στους δρόμους. Αλλά τα κόμματα που στηρίζουν αυτές τις κινητοποιήσεις έχουν προτάσεις για να βγει η χώρα από την πολύπλευρη κρίση που την μαστίζει;

Γράφει η «Αυγή» ότι στον δρόμο της ΓΣΕΕ προς τη Βουλή, υπάρχει το μέγαρο Υπατία, με τους 250 μετανάστες απεργούς πείνας, για να θυμίζει τη νέα, διευρυμένη, μορφή των απόκληρων και εργαζόμενων τάξεων, την ανάγκη να υπάρχουμε ο ένας για τον άλλον, χτίζοντας ένα νέο "εμείς", ένα νέο "μαζί". Ποτέ μόνος του κανείς δεν πέτυχε σε συλλογικούς στόχους». Κανείς δεν είναι δυνατό να έχει αντίρρηση για την ανάγκη της συλλογικής δράσης. Αλλά δεν υπάρχει αποτέλεσμα όταν αυτή υπονομεύεται από την αριστερίστικη δράση ορισμένων ομάδων που δεν βλέπουν πέρα από τη μύτη τους.

Συμμεριζόμαστε τα προβλήματα των λαθρομεταναστών, αλλά δεν είναι δυνατό το ελληνικό κράτος να προδιαγράψει τη μοίρα τους. Αν σε λίγο αρχίσουν να εισρέουν κατά δεκάδες οι πρόσφυγες από τις χώρες της Αφρικής και της Ασίας, όπου τα καθεστώτα φαίνεται να αλλάζουν, τότε για ποιους θα πρέπει να δουλεύει το κράτος – για να βοηθήσει τους πρόσφυγες ή για να βοηθήσει τους δικούς του πολίτες που είναι άστεγοι, άνεργοι, πεινασμένοι, άρρωστοι και κυριολεκτικά διαλυμένοι από την διαφθορά των πολιτικών και την οικονομική κρίση των τελευταίων χρόνων;

Οι πολίτες των χωρών της βορείου Αφρικής που μπορεί να φτάσουν στις ευρωπαϊκές ακτές τις επόμενες ημέρες, είναι πιθανό να ξεπεράσουν τους 300.000!!! Οι υπουργοί Εσωτερικών των μεσογειακών χωρών της Ε. Ε. που συναντήθηκαν την Τετάρτη στη Ρώμη, εξέφρασαν την άποψη ότι «το θέμα του νέου μεταναστευτικού κύματος, πρέπει να αποτελέσει θέμα ολόκληρης της Ένωσης και ζήτησαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση να βάλει το θέμα της Μεσογείου στην πρώτη θέση της πολιτικής της ατζέντας, προκειμένου να αναπτυχθεί μία νέα πολιτική δράση και συνεργασία, ώστε να βοηθηθούν οι χώρες της βορείου Αφρικής στην εξασφάλιση θεσμικής σταθερότητας».

Ωραία και περί δια γραμμάτου τα είπαν οι υπουργοί, αλλά θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους πως το φαινόμενο των μαζικών μεταναστευτικών ρευμάτων θα ταλαιπωρήσει αναγκαστικά όλη την Ευρώπη και όχι μόνο την Ελλάδα. Ν’ αντιδράσει η Ευρώπη γιατί η ασφάλεια και η ποιότητα ζωής που ζητούν οι Ελληνες πολίτες, είναι αιτήματα και των λαών των υπολοίπων κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Να βοηθήσει η χώρα μας, αλλά λελογισμένα. Και οι Έλληνες δεν μπορούν να ξεχάσουν τα δικά τους για ν’ ασχολούνται νυχθημερόν με τα βάσανα των άλλων.