Τι θέλουν οι γιατροί και οι άλλες συντεχνίες [όπως π.χ. των φαρμακοποιών, του ΣΥΡΙΖΑ κ.ά.] - να κυβερνήσουν;;;

Ανεμοδουρά και Βαρνάβας, του Ιατρικού Συλλόγου Πειραιά η μια και των Νοσοκομειακών ο άλλος. Απευθύνονται [μέσω του Mega] στο γεν. γραμματέα του υπουργείου Υγείας και ζητούν να αποσυρθεί το νομοσχέδιο, το οποίο -λέει ο Καμπουράκης- ότι κανονικά πρέπει να το κάνουν οι γιατροί!!! ΤΕΛΙΚΑ θα μας τρελάνουν. Κάθε τόσο βγαίνει και μια συντεχνία και απαιτεί να υποταχθεί η κυβέρνηση στις θελήσεις της...

Οταν ο ελληνικός λαός ψήφισε την κυβέρνηση, γιατί την ψήφισε - για να συγκυβερνήσει  παρέα με τους φορτηγατζήδες, τους φαρμακοποιούς και τους γιατρούς;;; Δεν ξέρω αν αυτά συμβαίνουν σε οργανωμένες χώρες, αλλά εδώ, στο τρελοκομείο που λέγεται ΕΛΛΑΔΑ, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τον παραλογισμό των συντεχνιών που επισύρουν συχνά-πυκνά το φόβο της απεργίας. Και βέβαια, επειδή η κυβέρνηση έχει ευαισθησίες, δείχνει υποχωρητική κι αυτό ίσως είναι το αρνητικό της. Είναι, δυστυχώς, ευεπίφορη σε πιέσεις και με την πρώτη απεργία, τρεκλίζει! Δυστυχώς είμαστε ακόμα στο πέλαγος των απεργιών, των κάθε είδους κιντοποιήσεων, όπου εμφανίζονται κάποιοι ηγετίσκοι και στο όνομα των δικαιωμάτων των εργαζομένων βρίζουν την κυβέρνηση, φτύνουν τις αποφάσεις της, διασύρουν το όνομα του πρωθυπουργού, αδιαφορούν αν ταλαιπωρούν τους συν-έλληνες, κολακεύουν τις μάζες [;;;] και για να στερεώσουν τη θέση τους ως επικεφαλής των κινητοποιήσεων και στη συνείδηση των σωματείων τους [που είναι πλέον σωματεία-σφραγίδες], βαδίζουν έως τα άκρα και αδιαφορούν αν οι ταλαιπωρημένοι συνταξιούχοι θέλουν φάρμακα, αν έχουν ανάγκη να τους δει ο γιατρός, αν θέλουν να χρησιμοποιήσουν το λεωφορείο για να κάνουν τις δουλειές τους. Οι συνδικαλιστές έχουν αποχαλινωθεί και θεωρούν ότι κουβαλάνε στις πλάτες τους την πατρίδα και όλο τον πληθυσμό της.

Εάν η κυβέρνηση έχει αρκετή δύναμη αφ' εαυτής, δηλαδή διαθέτει επαρκή ηθική πειστικότητα για τους πολίτες της, θεωρώ ότι είναι σε θέση ν' αντιμετωπίζει την οποιαδήποτε κριτική, βέβαιη για τη σταθερότητά της  και για τη δικαίωσή της στη συνείδηση των μαζών. Δεν λείπει στη χώρα μας η λαϊκή συμπαράσταση και πολύ περισσότερο η κυβέρνηση δεν στηρίζεται με τη βία και το φίμοτρο!

Δεν παραγνωρίζω ότι οι νέες γενιές  διεκδικούν το δικαίωμα να βλέπουν την πραγματικότητα  όπως είναι, τα προβλήματα της ζωής όπως παρουσιάζονται και όχι όπως μεταμφιέζονται από κάποιους πατριδοκάπηλους, που κραυγάζουν κυρίως από τηλεοπτικά παράθυρα - και με το αζημίωτο!

Ωστόσο, οι διάφορες συντεχνίες έχουν δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα κατευθυνόμενης υστερίας που υποστηρίζεται από τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Και είναι αλήθεια ότι αυτοί οι συντεχνιακοί πυρήνες-μοχλοί, συνήθως ολιγάριθμοι, κατευθύνονται ευχερώς κι αν λάβουμε υπόψη και τους νόμους της ψυχολογίας του πλήθους που λειτουργούν κατά τον γνωστό τρόπο που ισχύει για όλες περίπου τις περιπτώσεις των μαζικών εκδηλώσεων, επιτυγχάνεται μια κάποια κινητοποίηση που αδυνατίζει την κοινωνική ζωή. Είναι εύκολα να γίνει αντιληπτό πόσο εύκολα μέσα στο έξαλλο κλίμα πειθαρχούν μονολιθικά στα συνθήματα και ξέρουν με ακρίβεια πού πρέπει να τα κάνουν γυαλιά-καρφιά! Υπάρχει η εθιμική μισαλλοδοξία που είναι βαθιά ριζωμένη στα τρίσβαθα της οποιασδήποτε αντιπολιτευτικής δύναμης.

Πρέπει να καταλάβουν οι συντεχνίες, ιδιαίτερα αυτές που ταλαιπωρούν την καθημερινότητά μας, ότι έχουν ευεργετηθεί και είναι σχεδόν προνομιούχες. Σκέφτονται ότι έχουν μονάχα δικαιώματα. Δυστυχώς δεν δείχνουν ότι μπορεί να έχουν και υποχρεώσεις απέναντι στην κοινωνία και στην προσπάθεια που καταβάλλει η κυβέρνηση να ξεπεράσει αυτή την τραγική συγκυρία. Δεν είναι δυνατό να είναι κυρίαρχα τα κομματικά και οικονομικά συμφέροντα και να αγνοείται συστηματικά το συμφέρον του τόπου. Κανείς δεν αρνείται ότι φταίξαμε όλοι για την κατάντια μας.

Αλλά είναι άδικο να στρέφονται τα βέλη των επιθέσεων αποκλειστικά στους πολιτικούς. Φταίνε και οι δημοσιογράφοι, φταίνει και οι γιατροί, και οι δικηγόροι και οι μηχανικοί και όλοι εκείνοι που δημιούργησαν για τον εαυτό τους και τις οικογένειές τους συνθήκες ευνοϊκές για την καλοπέραση σε καταστάσεις ευνοιοκρατίας και διαπλοκής! Το ζήτημα είναι ότι οι προνομιούχοι άλλων εποχών νιώθουν σήμερα να χάνεται το έδαφος κάτω από τα πόδια τους και προβάλλουν θράσος απύθμενο.

Ο τρόπος με τον οποίο μάχονται από τα τηλεοπτικά παράθυρα δείχνει ότι το πάθος μαρτυρεί παθολογικό παροξυσμό που παίρνει συχνά τη μορφή ιδεολογικής νεύρωσης. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει πάντα γνησιότητα στα κίνητρα. Η δυσπερίγραπτη κατάσταση στην οποία μας οδήγησε η ομάδα των περίπου τριακοσίων λαθρομεταναστών, η οποία υποστηριζόταν και κατευθυνόταν από τους ινστρούκτορες του ΣΥΡΙΖΑ, είναι αψευδής μάρτυς. Δεν λέω ότι η συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ, λόγου χάριν, σε παραπέμπει στον χουλιγκανισμό και στην ανευθυνότητα, αλλά παραπέμπει στον... ταμερλανισμό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του διακατέχονται από μια μισαλλόδοξη άποψη για την πολιτική. Θεωρούν ότι τους επιτρέπονται τα πάντα. Και εδώ έχω να πω ότι αυτή η μισαλλοδοξία τους και η ασύδοτη πολιτική συμπεριφορά του, επιχειρεί μονίμως να περιφρουρεί τις αλλεπάλληλες ατυχίες της εσωτερικής πολιτικής λειτουργίας τους και τη διασπαστική τακτική των στελεχών του.

Από τότε που έφυγαν από το ΚΚΕ, έχουν διασπαστεί άπειρες φορές, αλλά εξακολουθούν να πιστεύουν ότι κρατούν τη μία και μοναδική αλήθεια, αγνοώντας την περίφημη εξήγηση του Πιραντέλο που λέει ότι δεν υπάρχει μια αλήθεια ή υπάρχει μία κι εκατό χιλιάδες. Ο Πιραντέλο οικοδόμησε το έργο του γύρω στο υπαρξιακό πρόβλημα των πολλαπλών όψεων της αλήθειας... Θα μου πείτε πώς έφτασα από την  Ανεμοδουρά και τον Βαρνάβα έφτασα στον Πιραντέλο, είναι ένα θέμα ενδιαφέρον που θα πρέπει να απασχολήσει εκείνους που παρατηρούν την κοινωνική και πολιτική μας ζωή. Δηλαδή, όλοι αυτοί που βγαίνουν και διεκδικούν για την παρέα τους, για τη συντεχνία τους, για το σωματείο τους, για το κόμμα τους, θα πρέπει να σκέφτονται και το συμφέρον του τόπου.