Ανταλλάσσοντας σιωπές και βλέμματα...

• Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι μέσα μας λαγοκοιμάται μια λατρεία προς το εξαιρετικό, το ωραίο, προς εκείνο που διεγείρει τις αισθήσεις, το μυαλό μας και μας κρατά σε εγρήγορση! Εγώ τουλάχιστον όταν θέλω να το εκφράσω αυτό, πάω στη λογοτεχνία να βρω μια δευτέρου βαθμού ζωή. Μια φωτογραφία μπορεί να με συναρπάσει, ένα πρόσωπο, ένα χαμόγελο, μια ανάμνηση, ακόμη κι ένα όνομα που όμως συνδέεται με παραστάσεις που έχουν καταγραφεί στο ημερολόγιο της ζωής μου. Έτσι και σήμερα είδα τη φωτογραφία της κι άρχισα μια λυρική αιθεροβασία, μια εξερεύνηση σε περιοχές που ήταν ξεχασμένες… 

Ο,ΤΙ ΩΡΑΙΟΤΕΡΟ ΕΧΩ ΔΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ!!!!!

Μεσημέρι 3 Σεπτεμβρίου 1904, άφιξη στην Αθήνα. Η είσοδος στο λιμάνι υπέροχη. Επιτέλους στην Αθήνα! Υπέροχα, Υπέροχα! Το ξενοδοχείο πολύ ωραίο. Αμέσως στη πόλη, πολύ σκόνη, επίσκεψη στο Θησείο, η θέα αξέχαστη. Ο καφές είναι απίθανος, πραγματικός καφές. Οι αδελφοί Φρόιντ διανυκτερεύουν στο ξενοδοχείο «Αθηνά», πρώτος όροφος, δωμάτιο 31. Στις 4 και 5 Σεπτεμβρίου παραμονή στην Αθήνα. Ο Φρόιντ γράφει στη σύζυγό του Mάρθα: «Φόρεσα το καλύτερο πουκάμισο και ανέβηκα στο λόφο της Ακροπόλεως, για δύο ώρες στις 3 Σεπτεμβρίου, για ολόκληρη την ημέρα στις 4 Σεπτεμβρίου.» Διηγείται ότι η Ακρόπολη υπερβαίνει κάθε τι που έχει δει μέχρι τότε, ή που μπορεί να φανταστεί κανείς. Για τον Φρόιντ οι ΄Ελληνες ήταν ένας πνευματικά προικισμένος και πολιτισμικά ανώτερος λαός. Στα μαθητικά του χρόνια έγραφε το ημερολόγιό του στα Αρχαία Ελληνικά.

ΕΧΟΥΝ ΠΛΗΘΥΝΕΙ ΟΙ ΚΑΘΕ ΛΟΓΗΣ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΙ…

Τα πάντα έχουν απομυθοποιηθεί. Από το φεγγάρι ίσαμε τη μήτρα της γυναίκας. Ο εγκέφαλος κερδίζει σε βάρος της ψυχής, η οποία τα τελευταία χρόνια έχει υποστεί κυριολεκτικά πανωλεθρία! Το βλέπουμε ότι ο κόσμος πλέει σε μια θάλασσα απροσδιόριστη. Όλα έχουν καταργηθεί, οι έννοιες έχουν ρευστοποιηθεί και τα σύμβολα κινδυνεύουν να μην εκφράζουν παρά μονάχα τον εαυτό τους. Και θα ρωτήσει κανείς: Αυτό είναι καλό; Πού να ξέρω. Παρατηρήσεις κάνω… Βαρέθηκα να σχολιάζω τον έναν και τον άλλον. Χρειάζεται μέτρο. Και το λέω αυτό διότι εδώ έχουμε χάσει το μέτρο.

ΜΟΝΟ ΜΙΑ Ν’ ΑΓΑΠΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΛΙΓΟ!!!

Ήθελα να γράψω αυτό… αλλά σκέφτομαι ότι κάποιοι θα το συσχέτιζαν με την αυριανή «γιορτή» του αγίου Βαλεντίνου, την οποία ειρήσθω εν παρόδω, την απεχθάνομαι, στη διάσταση που παίρνει τουλάχιστον εν Ελλάδι... Ο άγιος αυτός όμως είναι για μας ανύπαρκτος. Είναι μια μυθοπλασία δυτικής προέλευσης… Τώρα, ποιο είναι αυτό; Κάτι που διάβαζα στο Ημερολόγιο ενός διαφθορέα… Είμαι βέβαια ερωτευμένος, αλλά όχι με τη συνηθισμένη έννοια και γι’ αυτό πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός κανείς, γιατί αυτό έχει επικίνδυνες συνέπειες – και συμβαίνει μόνο μια φορά. Αλλά ο θεός του έρωτα είναι τυφλός.. Όταν είναι κανείς πανούργος, μπορεί να τον ξεγελάσει.

Laudatio temporis acti…

• Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

Ο ΝΟΥΣ πάντα γυρίζει στα παλιά, κι εγώ, σαν καλός γραμματικός, κάνω την laudatio temporis acti, την εξύμνηση παλαιών καιρών, και χάνομαι σε δρόμους και δρομάκια, σε πρόσωπα και καταστάσεις, σε σχέσεις φιλικές, ερωτικές, πολιτικές, επαγγελματικές, αποκαλύπτοντας ό,τι με σημάδεψε. Τώρα ένας χαιρετισμός, είναι αρκετός. Αλλά υπάρχουν κάποιες σχέσεις που δεν πρέπει να τις αφήσει κανείς ξεκρέμαστες, για να χαθούν στο διυλιστήριο του χρόνου. Και είναι αλήθεια ότι κάποιες σχέσεις ήταν βιώματα, γεγονότα ψυχικά. Δεν ξέρω αν όλοι οι άνθρωποι είναι ικανοί να έχουν βιώματα τέτοιου είδους! Αναρωτιέμαι ποια θα μπορούσε να είναι η αξία των περιεχομένων τους…

ΤΣΙΠΡΙΣΜΟΣ, ΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΙΣΜΟΥ

• ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Όταν εμφανίστηκε στο προσκήνιο, πριν από πολλά χρόνια, όλοι αντιμετώπισαν με συγκατάβαση την περίπτωσή του. Ποιος μπορούσε άλλωστε να προσάψει κάτι σε ένα παιδί, έστω και καλομαθημένο, που εκδήλωνε με ασυγκράτητο πάθος τα συναισθήματά του;

Ήταν η περίοδος των καταλήψεων για ανύπαρκτους λόγους και των καταστροφών σχολικών κτιρίων. Οι δράστες, κατά ένα περίεργο τρόπο, ποτέ δεν αποκαλύπτονταν. Όσοι εμπλέκονταν στις καταλήψεις, απεκδυόμενοι των ευθυνών τους, υποδείκνυαν ως ενόχους «εξωσχολικά στοιχεία». Τις καταστροφές, που επιβάρυναν ολοένα και περισσότερο τον δημόσιο προϋπολογισμό, καλούνταν βέβαια να πληρώσουν οι φορολογούμενοι.

Φωνή μουσκεμένη από μια βαριά ηδυπάθεια

https://www.timesnews.gr

• Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

ΝΙΩΘΩ προνομιούχος επιβάτης του εικοστού πρώτου αιώνα, αφού δεν περιορίζομαι να γίνομαι άθυρμα μιας καθημερινότητας που ισοπεδώνει, εκμαυλίζει και αποτελειώνει τις ευαισθησίες μας. Μακριά από το αγριεμένο πλήθος ακούω τις κοντινές και απόμακρες φωνές μέσα από τα βάθη του μικρού κουτιού μου όπου είναι κλεισμένες μνήμες, φωτεινά πρόσωπα, χαρμόσυνες στιγμές.

Έτσι, αφήνομαι ν’ αποθαυμάζω την ποικιλία που εκφράζουν οι διάφορες φωνές, άλλες κρύες, άλλες μεταλλικές, απρόσωπες…