Κοινή γνώμη, λαϊκισμός και η ρομποτοποίηση των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ

https://www.timesnews.gr

• Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

ΔΙΑΒΑΖΑ μια τελευταία δημοσκόπηση και για πολλοστή φορά ξανασκέφτομαι τον «κοινή γνώμη», που πάντα είναι καθοριστικός παράγοντας των πολιτικών εξελίξεων. Παρατηρώ ότι σε γενικές γραμμές έχει διαμορφώσει ένα πολιτικό τοπίο, που δείχνει τον καταποντισμό μιας μεγάλης παράταξης και την ανάδυση στην επιφάνεια κάποιων πολιτικών σχημάτων ή εμβρυωδών πολιτικών οργανισμών στους οποίους εγώ τουλάχιστον δεν διανοούμαι να αναγνωρίσω την πίστωση της κοινής γνώμης. Και τούτο διότι η κοινή γνώμη είναι ένα μέγεθος ακαθόριστο, και κατεξοχήν ασταθές, αστάθμητο και κυμαινόμενο. Αυτό συμβαίνει όταν ελαύνον κίνητρο δεν είναι ο ορθολογισμός αλλά το συναίσθημα.
Συνέπεια τούτου είναι να έχουμε συχνές πλάνες και η κοινή γνώμη δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι εκφράζει απόψεις οριστικές και αμετακίνητες κι ακόμα περισσότερο δεν είναι δυνατό να θεωρηθεί ότι στις αντιδράσεις της είναι αλάνθαστη. Και γι’ αυτό βλέπουμε σήμερα η κοινή γνώμη να είναι διαιρεμένη σε όσα πολιτικά κόμματα είναι στο κοινοβούλιο αλλά και σ’ εκείνα που έχουν αποκλειστεί ή σε άλλα που δεν έχουν επαρκή δύναμη για να αντιπροσωπευτούν είτε επειδή δεν το θέλουν και μάχονται για άλλους τρόπους διακυβέρνησης.

Ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ των κοινοβουλευτικών κομμάτων Ποτάμι, Ένωση Κεντρώων, Χρυσή Αυγή, ΣΥΡΙΖΑ, Ανεξάρτητοι Έλληνες και των εξωκοινοβουλευτικών Πλεύση Ελευθερίας, Λαϊκή Ενότητα, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και κάποιων άλλων που δεν ξέρω τα ονόματά τους;;;; Εδώ δεν θα πω ποιες είναι οι διαφορές αλλά ποιο είναι το κοινό χαρακτηριστικό τους: η δημαγωγία και ο λαϊκισμός. Εδώ όλοι μεθούν με τις λέξεις που εκτοξεύουν για να τους προσέξει η κοινή γνώμη, και άμεσο βοηθό και συμπαραστάτη έχουν μια μερίδα του δημοσιογραφικού κόσμου και τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα. Τα φραστικά πυροτεχνήματα εκτοξεύονται είτε υπό μορφή δηλώσεων, ή συνεντεύξεων ή συνθημάτων. Πιστεύουν ακράδαντα ότι ερεθίζουν τα συναισθήματα και δημιουργούν μέθη στον κόσμο. Αυτή ακριβώς η μέθη είναι που τροφοδοτεί τους λαϊκιστές πολιτικούς. Ουσιαστικά έχουμε έναν κυριολεκτικά φαύλο κύκλο αλληλοτροφοδοσίας ψευδαισθήσεων.

Πέρα όμως από αυτά τα χαρακτηριστικά, στον ΣΥΡΙΖΑ επικρατεί το αίσθημα της σωσίβιας κομματικής μονολιθικότητας, που είναι κοντόφθαλμη, ωφελιμιστική κι έχει καταργήσει κάθε έννοια πολιτικής κριτικής, κι αυτό διότι οι βουλευτές του φοβούνται μήπως συρρικνωθεί η παράταξη και χάσει, οπότε θα χάσουν και οι ίδιοι τα προνόμιά τους: βουλευτιλίκι και χρήμα. Είναι εξωφρενικό να παρατηρούμε στην εποχή μας τη ρομποτοποίηση βουλευτών – αυτό είναι πλέον το χαρακτηριστικό των βουλευτών της σημερινής κυβερνητικής παράταξης.

Τελικά ουδείς είναι σε θέση να διεκδικήσει τη νεότητα των θέσεών του. Όλοι οι παραπάνω συναγωνίζονται ο ένας τον άλλον σε συνθήματα για να κατευθύνουν την κοινή γνώμη. Και, άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο, διεκδικούν και καταφέρνουν να προσελκύσουν ένα μερίδιο  απ΄ το εκλογικό σώμα και να πλασαριστούν στο τηλεοπτικό και γενικώς το δημόσιο παλκοσένικο.