ΑΓΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ!!!!

Δεν είμαι μάντης, και δεν παριστάνω τον σοφό. Δυστυχώς φτάσαμε εκεί όπου ούτε στ’ όνειρό μας δεν θα θέλαμε. Σε καιρούς αβυθομέτρητους! Πολλές φορές ελεεινολόγησα τους κακούς πολιτικούς και ιδιαιτέρως τους σημερινούς εξουσιολάγνους κυβερνήτες. Σήμερα πλέον δεν υπολογίζεται ο ανθρώπινος παράγων. Και οι θεσμοί είναι πλέον αδειασμένοι από περιεχόμενο. Ο κρατικός μηχανισμός λειτουργεί τυπικά, μηχανικά, βάσει του γνωστού νόμου της αδράνειας. 

Αλλά η διάσταση ανάμεσα στην κυβέρνηση και στην κοινωνία ανοίγει τα σκέλη του διαβήτη ασύγκριτα περισσότερο απ’ όσο στην εποχή δικτατορικών καθεστώτων. Η ασυνεννοησία επιτείνεται. Άλλα λέμε εμείς, άλλα λένε αυτοί, άλλα θέλουν ν’ ακούμε και ν’ ακούνε και το μόνο που τελικά διαπιστώνουμε είναι ότι στο πολιτικό προσκήνιο έχουν εισβάλει κομπογιαννίτες, δίχως ηθικό έρμα, μεθυσμένοι από την εξουσία, τυχοδιώκτες, που με μια αηδή συναλλαγή έχουν γίνει [προεξάρχοντος του αρχηγού τους] όργανα των ξένων δυνάμεων.  Δεν εξηγείται διαφορετικά η πολιτική τακτική που ακολουθούν. Δεν υπάρχει πια γέφυρα λογικής επικοινωνίας μεταξύ αυτών και του λαού.

Με το νόμο για το ασφαλιστικό μας δίνουν τη χαριστική βολή και μας γυρίζουν δεκαετίες πίσω, όταν η Ελλάδα έβγαινε κυριολεκτικά διαλυμένη από τη γερμανική κατοχή και τον εμφύλιο πόλεμο. Τότε όμως υπήρχε η ελπίδα για καλύτερες μέρες. Τώρα δεν υπάρχει ελπίδα για καλύτερες μέρες. Απλώς υπάρχει η αγωνία για την ημέρα που ξημερώνει. Και για έναν επιπλέον λόγο. Αργά αλλά σταθερά επιβάλλεται ένα καθεστώς ανελεύθερο, αντιδραστικό, μονοκομματικό, που παραποιεί το καλό και τις αξίες, που επιζητεί να μας κρατήσει μέσα σε τέλμα, που δημαγωγικά επαναλαμβάνει κοινοτοπίες και εξακολουθεί να διαχέει γύρω τον διχαστικό λόγο.