ΜΙΑ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ ΒΡΑΔΙΑ!!!!

Ομολογώ ότι χθες βράδυ είχα μια σχετική αγωνία για την εκδήλωση της παρουσίασης του βιβλίου μου. Και φυσικά δεν μιλώ για την φιλοσοφική έννοια της αγωνίας. Απλώς επειδή ο καιρός έχει νευριάσει τις τελευταίες μέρες, σκέφτηκα ότι δεν θα έχω την ευκαιρία να δω όλες τις φίλες και όλους τους φίλους που μιλάμε σχεδόν καθημερινά στο διαδίκτυο. Ούτε φυσικά και κάποιους άλλους που μας συνδέει μακρά φιλία. Τελικά, πέρα από κάθε προσδοκία ήταν  μια βραδιά ζεστή, φιλική, αγαπησιάρικη.

Ένιωσα χαρά και για όσα ειπώθηκαν de profundis από τους φίλους μου, τον Κώστα, τον Γιώργο, τον Σταμάτη, τον Δημήτρη, τον Λάμπρο. Αλλά ένιωσα χαρά γιατί είδα χαρούμενα πρόσωπα και αγκάλιασα φίλες και φίλους που παρά το κρύο βρέθηκαν κοντά μου. Δεν είχα σχεδιάσει να πω κάτι ιδιαίτερο κι ούτε μπόρεσα ν’ αρθρώσω λόγια που θα τα θεωρούσα κοινότοπα. Μονάχα που δεν μπορώ να παραβλέψω κάποιους φθόγγους βαθείς, βγαλμένους από τις καρδιές όλων όσοι ήσαν μαζί μου χθες βράδυ. Πραγματικά ο άνθρωπος πρέπει να πιστεύει ή ν’ αναζητεί κάποια πίστη, διαφορετικά η ζωή του είναι αδειανή. Η επικοινωνία με φίλες και φίλους είναι αλήθεια ότι δίνει νόημα στη ζωή.

Ευχαριστώ όλες και όλους που έκαναν τον κόπο να έρθουν, αγνοώντας την παγωνιά. Αλλά κι εκείνους που για διαφόρους λόγους δεν τα κατάφεραν. Και βέβαια δεν ήταν τόσο απλό να μιλήσω κατ’ ιδίαν και να ανταλλάξουμε κάποιες παραπάνω κουβέντες . Ελπίζω ότι οι φίλοι θα με δικαιολογήσουν. Η απρόσμενη κοσμοσυρροή κάπου με μπέρδεψε. Ωστόσο, ακόμη ψηλαφίζω την αγάπη όλων και μόνη η παρουσία τους ήταν ένα καταπληκτικό δώρο για μένα. Είμαι βέβαιος ότι από δω και πέρα θα βρίσκουμε αφορμές για ν α συναντιόμαστε πιο συχνά, αφού η επικοινωνία λιγοστεύει τα βάσανα και την ανθρώπινη αγωνία αλλά και τον πόνο από τα βάσανα που έχει επισωρεύσει η πολιτική των κυβερνώντων.

Σιγά βλέπω να αναρτώνται φωτογραφίες κι αυτό μ’ ευχαριστεί. Είναι τα ντοκουμέντα μιας βραδιάς που μας έφερε πιο κοντά.