Είναι ένα καμπανάκι που χτυπάει κάθε χρόνο την ίδια μέρα,
όταν αποκαμωμένος από το βάρος μιας ζωής τρικυμισμένης, αφήνω τη ματιά να
χάνεται στον ορίζοντα, προσπαθώντας να διακρίνω κάτι που τελικά δεν φαίνεται. «Άχθος
αρούρης», που πάει να πει… άχρηστος άνθρωπος. Δεν ξέρω πόσοι ή πόσες μπορεί να
έχουν νιώσει έτσι κάποια στιγμή στη ζωή τους. Αλλά όταν ζούμε ένα δράμα
καθημερινά και μια ατελείωτη πλάνη, τότε ανακαλύπτει κανείς ότι ο κόσμος είναι
πολύ μικρός και μας καταπιέζει τόσο όσο μέχρι να αποφανθούμε πως η ευτυχία δεν
είναι ανεξάντλητη!!
Δεν είναι πια το κυνήγι της κερδοσκοπίας για να
καλυτερέψουμε τη ζωή μας. Είναι το κυνήγι των… ευχών για να νιώσουμε άνετα, να
χαμογελάσουμε, να σκεφτούμε ότι δεν είμαστε μόνοι μας σ’ αυτό το συστελλόμενο
σύμπαν. Οι απολαύσεις πλέον είναι για τους λίγους. Για τους πολλούς είναι οι
ψευδαισθήσεις. Για τους λίγους το ιδανικό είναι μια ζωή… γαϊδουρινή! Για τους πολλούς
το ιδανικό είναι ένα σύστημα ζωής που να εξευγενίζει το ανθρώπινο κύτταρο… Ή
μήπως συμβαίνει το ανάποδο;;;
Μπορεί να μην είναι έτσι όπως τα λέω, αλλά υπάρχει ένας γαλαξίας
εννοιών που έχουν εξοβελιστεί από την καθημερινότητά μας: αγάπη, ομόνοια,
αρετή, αυταπάρνηση, ηθική, και το κυριότερο, δικαιοσύνη!!! Έχω την εντύπωση ότι
αυτά που ζητώ αγγίζουν τα όρια του ουτοπικού.
Νωρίς είχα καταλάβει ότι η ζωή είναι ανταγωνιστική, αλλά
αυτό που συμβαίνει σήμερα έχει ξεπεράσει κάθε φαντασία. Θεωρούσα ότι ο
ανταγωνισμός μεταφερόταν από εποχή σε εποχή κι εμείς, οι απλοί άνθρωποι, το
μόνο που είχαμε να κάνουμε, ήταν να οπλιστούμε για να παλεύουμε. Όμως πλέον
ζούμε σε μια αυταρχική κοινωνία. Εδώ δεν ισχύουν κανόνες, αλλά το ψέμα, η
υποκρισία και μια επινοημένη ηθική που έχει γίνει κανόνας σε μια ανθρωποφαγική καθημερινότητα.
Είμαστε κάποιοι που συμπεριφερόμαστε μ’ ένα προσωπικό ύφος
ζωής, που όμως έχουμε στριμωχτεί από εκείνους που εισέβαλαν στη ζωή μ’ έναν
αέρα φαντασιοκοπίας και ατελώνιστα προσκόμισαν τη βακχεία της δημαγωγίας. Έτσι
η κοινωνία μας σήμερα στενάζει, διότι υπάρχει τελμάτωση του πνευματικού
πολιτισμού και ηθική αποκτήνωση…
Κάποιοι λένε ότι ο κόσμος μπορεί να διορθωθεί διότι κάποια
στιγμή θ’ αφαιρεθούν από το «κακό» τα μέσα για να θριαμβεύει. Εγώ δεν
πιστεύω ότι μπορεί να διορθωθεί. Όσο
παράγονται οι προϋποθέσεις του κακού, θα μοιάζουμε στον μυθικό Σίσυφο.
Του Αγίου Νικολάου σήμερα. Πρέπει να χαμογελάσω και να
ευχαριστήσω όλους και όλες που με σκέφτονται. Ο πρωινός ρεμβασμός δεν έχει κατ’
ανάγκη απαισιόδοξη κατεύθυνση. Αρκεί να σκεφτούμε ότι αποτελούμε μια
συντεταγμένη του χρόνου που μας διαφοροποιεί από τα άλλα έμβια όντα. Οπότε,
έχουμε κάποια περιθώρια ν’ αλλάξουμε κάτι…
No comments:
Post a Comment