Η ΕΛΛΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΙΛΙΚΟΝ ΤΙΜΑΡΙΟΝ!!!!!

Όταν ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ (1876-1936), στις 12 Φλεβάρη του 1922, διατύπωνε το ιστορικό «Δημοκρατικό Μανιφέστο», έγραφε: «Η Ελλάς είναι δημιούργημα του πνεύματος, των μόχθων και των αγώνων των τέκνων της. Δεν είναι βασιλικόν τιμάριον…». Φυσικά την ίδια μέρα ασκήθηκε ποινική δίωξη και πιάστηκαν ο Παπαναστασίου και άλλοι έξι πολιτευόμενοι που υπέγραψαν το μανιφέστο. Κατηγορία: Εξύβρισις του βασιλέως και εσχάτη προδοσία! Την παράλλη μέρα, δήλωνε από τα κρατητήρια: «Όπως κατήντησε το πράγμα, η θέσις παντός τιμίου πολιτευομένου θ’ αρχίση να είναι εις την φυλακήν»! Στις 23 Ιουνίου δικάζεται και καταδικάζεται από το Κακουργιοδικείο – η ιστορική δίκη της Λαμίας – σε φυλάκιση τριών χρόνων.

 Τον κλείνουν στην Παλιά Στρατώνα και στη συνέχεια τον μεταφέρουν στις φυλακές της Αίγινας. Φυσικά ό,τι είχε καταγγείλει, βγήκε αληθινό: Η κατάρρευση του Μικρασιατικού Μετώπου. Στις 12 Σεπτεμβρίου αποφυλακίζεται από την Επαναστατική Επιτροπή και η κυβέρνηση Πλαστήρα-Γονατά στέλνει αντιτορπιλικό και τον φέρνει στον Πειραιά. Ο Παπαναστασίου θα συνεχίσει τους αγώνες του και τελικά, σε ενάμιση χρόνο, ως πρωθυπουργός, θα εισηγηθεί με ψήφισμα στην Δ΄ Συντακτική Εθνοσυνέλευση την ανακήρυξη της Δημοκρατίας, στις 25 Μαρτίου 1924!!!

Ο Παπαναστασίου είχε στενή φιλική σχέση με τον ζωγράφο Κωνσταντίνο Παρθένη, ο οποίος παρότι απόκοσμος είχε θρησκευτική προσήλωση στη δημοκρατική ιδεολογία και θαύμαζε απεριόριστα τον Παπαναστασίου, κι όταν ιδρύθηκε η Δημοκρατική Ένωση και συστάθηκαν οι Δημοκρατικοί Σύλλογοι, ο Παρθένης είχε κιόλας ετοιμάσει το Σήμα της Δημοκρατίας. Ένα ωραίο γυναικείο κεφάλι μέσα σ’ ένα τρίγωνο, που στάθηκε το λαλούν σύμβολο για τη Δημοκρατία, και βέβαια από τότε σφράγισε τη δημοκρατική κίνηση του Παπαναστασίου.

Η αναφορά στον εξέχοντα πολιτικό και πατέρα της ελληνικής δημοκρατίας, τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου, έχει μια τυπική αφορμή, αφού η δημοκρατία μας κινδυνεύει από τους κομπογιαννίτες του ΣΥΡΙΖΑ και κάποια επιχειρηματικά και μεγαλοεκδοτικά συμφέροντα πλασάρουν στο προσκήνιο τον Κωνσταντίνο Γλίξμπουργκ, με την έκδοση των «απομνημονευμάτων» του που δεν είναι παρά μια κατάπτυστη κατάθεση που διεκδικεί ιστορικές δάφνες. Ωστόσο είναι ένα κατασκεύασμα [με τη συγγραφική βοήθεια ενός δημοσιογράφου του συγκροτήματος Ψυχάρη], με σωρεία ψευδών στοιχείων, αφού δεν υπάρχουν και τα πρόσωπα στα οποία αναφέρεται…

Υπάρχει όμως και μια άλλη αφορμή κι αυτή είναι ο αγαπημένος δάσκαλος, ο Κώστας Νίτσος, που είχε φέρει στο φως το Σήμα της Δημοκρατίας με το αξέχαστο περιοδικό του, το ΘΕΑΤΡΟ. Για την ιστορία, πρέπει να σημειώσω ότι το Σήμα το εντόπισα εγώ προσωπικά στην εφημερίδα  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, εκεί στη Μπενάκειο Βιβλιοθήκη. Τότε ο Νίτσος μου έστειλε τον φίλο μας, τον φωτογράφο Κώστα Αναγνωστάκη, και φωτογράφισε το Σήμα, όπως επίσης και τον περίφημο «Ευαγγελισμό» του Παρθένη [που βρίσκεται στην Εθνική Πινακοθήκη] που έχει και ιδιόχειρη αφιέρωση στην ανακήρυξη της Δημοκρατίας. 

Η πρωινή εφημερίδα «Δημοκρατία» (1923-1927), όργανο του κόμματος της «Δημοκρατικής Ενώσεως» του Παπαναστασίου, πρωτοεκδόθηκε στις 21 Οκτωβρίου 1923, ως εβδομαδιαία με διευθυντή τον πεζογράφο και δημοσιογράφο [αλλά… πολιτικό ανεμόμυλο] Σπύρο Μελά. Από τις 25 Νοεμβρίου 1923 μετατράπηκε σε ημερήσια μεγάλου σχήματος, με γραφεία στην οδό Πανεπιστημίου, εκεί που είναι σήμερα η Τράπεζα της Ελλάδος. Κύριος αρθρογράφος ήταν ο ίδιος ο Παπαναστασίου. Με τις διώξεις της δικτατορίας του Πάγκαλου κατά των πολιτικών και δημοσιογράφων προστέθηκε στην προμετωπίδα, στις 3 Οκτωβρίου 1925, η φράση «Πολιτικός διευθυντής και υπεύθυνος Αλέξανδρος Παπαναστασίου», επωμιζόμενος έτσι όλες τις πολιτικές και ποινικές ευθύνες.