ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ: ΠΑΜΠΛΟ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΑ

Εδώ στην Αθήνα ο Δήμος βιάστηκε και στόλισε τις κολόνες με τα ηλεκτρικά δέντρα και διάφορα άλλα μπιχλιμπίδια, θέλοντας προφανώς με αυτό τον τρόπο να μας κάνει να ξεχάσουμε τη σκληρότητα των ημερών και η καρδιά μας ν’ αρχίσει να γεμίζει με τη χριστουγεννιάτικη χαρά. Αλλά εγώ πλέον δεν προτείνω τίποτε άλλο παρά… βιβλία!!!! Αγοράστε βιβλία και διαβάστε κι έτσι θα κερδίσετε πολλά.

Έτσι, λοιπόν, για να μην πολυλογώ να το πρώτο βιβλίο – το μυθιστόρημα «Πάμπλο και Ηλέκτρα» του αγαπημένου φίλου Φαίδωνα Θεοφίλου. Έμπειρος και πολυγραφότατος ο Φαίδων κάνει μια πεζογραφική κατάθεση που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον, από την πρώτη μέχρι την τελευταία αράδα. Και το λέω αυτό διότι ήταν από τις λίγες φορές που διάβαζα λέξη-λέξη το μυθιστόρημα κι ένιωθα ότι είμαι ένας… ωτοβλεψίας!!

«Η βροχή στην προκυμαία της Θεσσαλονίκης είχε έναν αργό και σταθερό ρυθμό…», έτσι αρχίζει το βιβλίο. Κι αμέσως πήρα θέση να βιώσω κι εγώ με τα μάτια της ψυχής και της καρδιάς τις περιπέτειες ενός μεγάλου έρωτα. Αλλά ο Θεοφίλου δεν μας δείχνει τι είναι Τέχνη, διότι απλώς κάνει Τέχνη. Η πεζογραφική του δεινότητα, με όπλο τον γλωσσολογικό του πλούτο και τον μαστορικό χειρισμό του, δημιούργησε ένα έξοχο παραμύθι, που όμως αν βρεθείς στη Θεσσαλονίκη έχεις την εντύπωση ότι κάπου στην παραλία ή στα δρομάκια του Διοικητηρίου θα συναντήσεις κάποιον από τους ήρωές του, τους οποίους το μαεστρικό γράψιμο του Φαίδωνα σ’ έχει κάνει να τους αγαπήσεις.

Ο Πάμπλο, η Ηλέκτρα, ο Αλέξης, ο Φίλιππος Σάνδης, ο Δαράκης… Πρόσωπα που διεκδικούν ένα κομμάτι ζωής κι ο συγγραφέας τους το δίνει απλόχερα, αισθητοποιώντας τις ανθρώπινες σχέσεις τους. Εκείνο πάντως που νιώθω είναι η ομορφιά που σκορπίζει αυτό το βιβλίο. Κι έχω την εντύπωση ότι ο συγγραφέας δεν το έβγαλε από το μυαλό του αλλά είναι κάτι που το βρήκε και μας καλεί να το παρακολουθήσουμε κι εμείς μαζί του. 

Τελικά, αν πρέπει να δεχτούμε ότι «η Τέχνη είναι μια ανακοίνωση» [Άγγελος Τερζάκης], τότε ο Φαίδων Θεοφίλου έκανε μια καταπληκτική ανακοίνωση με το μυθιστόρημά του και γι’ αυτό τον ευχαριστούμε. Ας του αφιερώσετε κάποιες ώρες για να νιώσετε κι εσείς την ερωτική ευφορία που αποπνέει το έργο του. Είναι ένα αισιόδοξο μυθιστόρημα παρά το γεγονός της αβεβαιότητας στην εξέλιξη του έρωτα των δυο κεντρικών ηρώων.