ΕΠΙΘΥΜΩ ΝΑ ΞΑΝΑΧΤΙΣΩ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!!!!

Επειδή η κατάσταση πια έχει φτάσει στο μη περαιτέρω και δεν υπάρχουν περιθώρια αναμονής, θεώρησα ότι ήρθε η ώρα ν' αντιταχθούμε στους οπαδούς του νεοφιλελευθερισμού που έχουν ανατρέψει τις ζωές των απλών ανθρώπων κι έχουν δημιουργήσει μία ανθρωπιστική τραγωδία σε ολόκληρη την Ελλάδα αλλά και την αγαπημένη μας Ευρώπη.

Γι' αυτό σας λέω ότι χρειάζεται ένα μέτωπο κατά της λιτότητας, των πλειστηριασμών, των χαρατσιών, των φόρων, των απολύσεων, ένα μέτωπο που θα βάλει φρένο στους πολιτικάντηδες, τους κρυπτοήρωες, τους κομματάρχες, τους καιροσκόπους, τους τυχοδιώκτες, τους τηλε-εισαγγελείς, τους απατεώνες, τους φοροφυγάδες, τους διαπλεκόμενους δημοσιογράφους/εκδότες/καναλάρχες...

Να οργανώσουμε ένα μέτωπο που θα σταθεί απέναντι στους συνειδητούς εκμαυλιστές του λαού, απέναντι σ' εκείνους που ηδονίζονται με την κοπριά, στους μικροπωλητές του πνεύματος, στους συμποσιαστές της βίας, του ψεύδους και της ανωμαλίας, απέναντι σ' εκείνους που ξεπούλησαν πολιτικές αρχές και έγιναν μυαλοπώλες, ένα μέτωπο απέναντι σ' εκείνους που έχουν σημαία τους την στρατηγική της σύγχυσης και του σαματά, οι οποίοι μέσα στον αλαλαγμό, την οχλοβοή και το χουγιαχτό μπορούν να κρύβουν ιδιοτέλειες, αναρμοδιότητες, ρυπαρότητες, προσωπικά οικονομικά ή κομματικά συμφέροντα. 

Πάρτε το απόφαση ότι είναι η εποχή μας, είναι η σειρά μας να μιλήσουμε, να παλέψουμε, να ευπρεπίσουμε τοιν κόσμο μέσα στον οποίο ζούμε, ν' αντισταθούμε σ' εκείνους που θέλουν να μας χειραγωγήσουν.  Η σιωπή είναι συνενοχή. Η απάθεια ισοδυναμεί με συγκατάνευση ή με παρότρυνση - και ακριβώς σ' αυτή την απάθεια υπολογίζουν οι ιππόποδες του πολιτικού βυθού για να εξακολουθήσουν να δεσπόζουν, σ' ένα χώρο όπου η φυσική τους θέση θα ήταν στον πυθμένα του περιθωρίου. 

Πόσο πια μπορείτε να είστε άβουλοι υπηρέτες των θελήσεων εκείνων που μονοπωλούν για τον εαυτό τους τη συλλογική και δημοκρατική εκφραζόμενη θέληση της πλειοψηφίας;; Αφού έχετε όλοι διαπιστώσει ότι η πολιτική ιδιαίτερα στα τελειταία χρόνια έχει γίνει όργανο εκμαυλισμού παρά ιδεολογικής καθοδήγησης του λαού, διότι επιχειρεί να καλύψει τους ιδιοτελείς κομματικούς σκοπούς κάτω από την πρόσοψη κοινωνικών επιδιώξεων, τις οποίες ούτε πιστεύει και πολύ περισσότερο ούτε σκοπεύει να τις πραγματοποιήσει.

Λοιπόν, φίλες και φίλοι, εγώ δεν δέχομαι να με εξαπατούν και γι' αυτό εξέφρασα την επιθυμία να ξαναχτίσω την Ελλάδα. Εγώ, ο απλός πολίτης που μετάνιωσα γιατί μπήκα σ' ένα ακάθαρτο παζάρι όπου έχει πέραση η μικροπονηρία και το αλισβερίσι των ιδεών. Κι εδώ που τα λέμε, δεν πρόκειται περί ιδεών, αλλά περί πραμάτειας που διαφημίζεται κι αυτή με τα μπακάλικα μέσα της αγοράς.

Τι είπατε;;; Γελάτε, ε;;; Πείτε κάτι καλύτερο ή ακολουθήστε με!!!

ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ: συνεργασία - έτσι θέλει ο Σκανδαλίδης;;;

Διαβάζω από δω κι από κει ότι ο Κώστας Σκανδαλίδης εμφανίζεται ως προνομιακός συνομιλητής με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, σε περίπτωση μετεκλογικής συνεργασίας των δύο κομμάτων.
Δηλαδή, είναι φανερό πλέον ότι όλοι αυτοί οι χορτασμένοι πολιτικοί είναι.. αχόρταγοι!!! Τώρα αυτό το βενιζελικό ΠΑΣΟΚ συνεργάζεται με τη Δεξιά και αύριο το [ας πούμε] σκανδαλιδικό ΠΑΣΟΚ θα συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ!!!
Μέχρι τώρα η συνεργασία με τη Δεξιά ήταν το άλλοθι για τη σωτηρία της πατρίδας.
Από αύριο η συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ θα είναι το άλλοθι για τη σωτηρία της αριστερής μας συνείδησης!!!!

• ΝΑ ΓΕΛΑΣΩ ή ΝΑ ΚΛΑΨΩ;;;

Καταντήσανε το ΠΑΣΟΚ ένα παράδοξο μόρφωμα που θα στηρίζει πότε τον ένα και πότε τον άλλον;;;
Και μόνη η σκέψη αυτή δεν είναι απλώς παράδοξη αλλά παράλογη. Δεν έχουν καταλάβει τόσα χρόνια ότι η σκληρή βάση του ΠΑΣΟΚ είχε ιδεολογία και πολιτικές αρχές κι έναν ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ που σε καμιά περίπτωση δεν θ' ανεχόταν αυτά τα παλαντζαρίσματα. Τι είδους συνομιλία μπορεί να γίνει με τον ΣΥΡΙΖΑ;;;; Αυτοί οι Συριζαίοι έχουν το ΠΑΣΟΚ... του κλότσου και του μπάτσου, και κάποιοι Πασόκοι σκέφτονται να συνομιλήσουν μαζί τους;;;

• ΝΑ ΓΕΛΑΣΩ ή ΝΑ ΚΛΑΨΩ;;;

Και μόνη η σκέψη αυτή έχει καταδικάσει και το εναπομείναν ΠΑΣΟΚ σε πλήρη αποσύνθεση. Εγώ μια ζωή θυμάμαι ότι οι Συριζαίοι έλεγαν πάντοτε "ΤΙ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΤΙ ΠΑΣΟΚ"!!!! Κατά το "Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος"...

• Δεν είναι θέμα κομματικού εγωισμού αλλά πολιτικής συνείδησης.

Η καταστροφολογία του ΣΥΡΙΖΑ θυμίζει τα ψέματα του Κωστάκη Καραμανλή. Είναι κι από πάνω ο άνευ όρων και ορίων λαϊκισμός που έχει δώσει κάποια νούμερα και νομίζει κανείς ότι η Ελλάδα άλλαξε κιόλας κομματικό στρατόπεδο. Πώς άλλαξε - με το 20-22% που του δίνουν οι δημοσκοπήσεις;;; Αν είναι δυνατόν!!!!

Δεν μπορώ να φανταστώ ότι υπάρχουν σκέψεις μελλοντικής συνεργασίας με αυτούς που σε όλα τα χρόνια της μεταπολίτευσης και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια έχουν κατασυκοφαντήσει το ΠΑΣΟΚ και τους Παπανδρέου, έχουν απαξιώσει το κυβερνητικό έργο του ΠΑΣΟΚ, έχουν μηδενίσει όλες τις προσπάθειες που έγιναν για να βγει η χώρα από το οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο... 

Ο ΣΥΡΙΖΑ φυσικά σε καμιά περίπτωση δεν θα επιθυμούσε συνεργασία με το οποιοδήποτε ΠΑΣΟΚ, αλλά στο βωμό της ανάληψης της κυβερνητικής εξουσίας θα κάνει - όπως έχει κάνει μέχρι τώρα - άπειρες κωλοτούμπες και παλινδρομήσεις και ανακλήσεις και παρασπονδίες και εκτροπές και παρεκτροπές.

Πάλι για τον Αλμπέρ Καμί και την εποχή μας....

ΥΠΑΡΧΕΙ ΝΕΟΕΛΛΗΝΑΣ ΠΕΖΟΓΡΑΦΟΣ ΠΟΥ ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ, ΠΟΥ ΝΑ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΕΚΦΡΑΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΜΕΣΟ;;;

Μην προτρέξει κανείς. Δεν εννοώ να βρεθεί κάποιος που να δώσει συνταγές και προγραμματικές κατευθύνσεις. Εννοώ ν' αναπαραστήσει ένα ήθος, να ενσαρκώσει τη φωνή και την απαίτηση μιας ιστορικής στιγμής, να της δώσει γλώσσα για να μπορέσει να συνεννοηθεί και με τον εαυτό της και με τους άλλους.
Όχι σαν τη φωνή λόγου χάρη του φίλου πεζογράφου και νυν πολιτικού Πέτρου Τατσόπουλου. Και τούτο διότι παραγγέλματα ο καθένας μπορεί να εκφέρει, παραινέσεις, υπαγορεύσεις, απαγορεύσεις, εντολές, συνθήματα ο καθένας μπορεί να βρει και να σερβίρει ετοιμοπαράδοτα.
Είναι αλήθεια ότι οι απλοί άνθρωποι ζητάνε λύσεις και ιδιαίτερα σήμερα κι αν δεν τους δώσεις έστω και μια, τότε δεν σε θεωρούν χρήσιμο.
Αλλά εδώ ελλοχεύει ο κίνδυνος διότι πέφτουν εύκολα θύματα του κάθε αγύρτη.
Κι όλα τα παραπάνω με αφορμή την αναφορά που έκανα σε προηγούμενο σημείωμα για Σαρτρ και Καμί. Ο Αλμπέρ Καμί έδωσε το εσωτερικό μέτρο της εποχής του, άγγιξε τον βαθύ σφυγμό της, είπε πράγματα που εξέφρασαν κι εμάς ακόμη, εδώ στην άκρη των Βαλκανίων και που, καλώς ή κακώς, εξακολουθούν να μας εκφράζουν...
Βέβαια, μπορεί να βρεθεί κάποιος να μου πεί ότι πάει κι αυτός, ΗΤΑΝ κάποτε και πέρασε!!! Εγώ έχω την εντύπωση όμως ότι εξακολουθεί να έχει ισχύ και στη δική μας εποχή. Είναι γνωστό ότι η ακτινοβολία ενός πνευματικού ηγέτη μπορεί να κρατάει όσο μια γενιά και ύστερα έρχεται άλλος και άλλος... Το θέμα είναι αν στην εποχή μας έχουμε πνευματικούς ηγέτες, ή κρατάμε σφιχταγκαλιασμένο τον Καμί που έγραψε τον ΜΥΘΟ ΤΟΥ ΣΙΣΥΦΟΥ, τον ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΜΕΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ, την ΠΑΝΟΥΚΛΑ, τον ΞΕΝΟ...

Λοιπόν, τι να κάνουμε;;;

ΔΕΝ υπάρχει αμφιβολία ότι έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση ανίκανη. Αυτό είναι δεδομένο. Όπως είναι δεδομένο ότι έχουμε και μια αντιπολίτευση εξίσου ανίκανη. Για μένα δεν υπάρχει το δίλημμα ν' αποφασίσω αν θα πάω με τον ένα ή με τον άλλον. ΔΕΝ ΠΑΩ ΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ!!! Απλώς νιώθω ότι σε πολλούς συμπολίτες υπάρχει ο δραματικός διχασμός της συνείδησης. Και είναι αλήθεια ότι κι εγώ, συνειδητά ή υποσυνείδητα εξακολουθώ ν' αντικρίζω το φαινόμενο του βίου με ηθικό γνώμονα τις παλιές ηθικές αξίες. Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει ότι επειδή είναι "παλιές" ότι είναι και άχρηστες. Κάθε άλλο. Και η έννοια της δημοκρατίας είναι παμπάλαιη, αλλά είναι η μοναδική στ' όνομα της οποίας όλοι ορκιζόμαστε.

Πολλοί με ρωτάνε τι να κάνουν! Προς τα πού να κατευθυνθούν, ποια επιλογή θα ήταν η πιο σωστή. Δεν έχω απάντηση. Ο καθένας ακολουθεί τη συνείδησή του. Εγώ, φερ' ειπείν, δίνω στις αξίες που έλεγα παραπάνω αποφασίζουσα ρυθμιστική δύναμη και δεν θέλω ν' αφεθώ στο ρεύμα άβουλος, ανήμπορος κι ανυπεράσπιστος, θύμα ενός πλέγματος ενοχής, ακριβώς για την εκούσια παράδοσή μας και για την αδυναμία της αντίδρασης να καταδικάσουμε σε ό,τι ψυχικά αποκρούομε κι αισθανόμαστε σαν χρέος απέναντι στον ίδιο τον εαυτό μας.

Είναι φανερό ότι συμβαίνουν όλα αυτά γιατί βρισκόμαστε στη δίνη μιας μεταβατικής εποχής, χωρίς ωστόσο να είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι γι' αυτή τη μεταβατικότητα. Έτσι, λοιπόν, εγώ διατηρώ τις ψευδαισθήσεις μου και ανήκω σ' εκείνους που δεν διατεθειμένοι να θεωρήσουν πως κάτι που παρήκμασε δεν μπορεί να έχει άλλη απόληξη παρά το θανάσιμο τέρμα. Την παρακμή την πιστεύω απλώς σαν παροδική νοσηρότητα. και προσδοκώ μια αναγέννηση, μια εξυγίανση που θα είναι ικανή να ξαναδώσει στους ιστούς χυμώδη σφριγηλότητα για ν' αντισταθεί στη φθορά. Βέβαια δεν μπορώ να παραγνωρίσω ότι η ηθική συνείδηση του καιρού μας δεν είναι ενιαία. Κι ακόμη ότι οι ιδεολογικές και ψυχικές αντιδράσεις από το φαινόμενο της ζωής μεταξύ των διαφόρων γενεών δεν ταυτίζονται.

Τελειώνοντας, θέλω να παρατηρήσω ότι αδυνατώ να λειτουργήσω ως καταναλωτής. Η συσκευή που δεν δουλεύει καλά δεν είναι απαραίτητο να πεταχτεί και ν' αναγκαστώ ν' αγοράσω καινούργια. Θα προσπαθήσω να την φτιάξω. Και ξέρουμε πολύ καλά ότι η φτήνεια τρώει τον παρά. Μας αντιμετωπίζουν εξ ορισμού ως εύκολη λεία. Όπως στους πολέμους είχαμε την τροφή των πυροβόλων, στην ειρήνη έχουμε την τροφή των μπεζαχτάδων. Και στις περιπτώσεις ο άνθρωπος αντιμετωπίζεται ως τροφή του κεφαλαίου. Το επινόησε για να τον καταβροχθίσει... Και πρέπει να πω ότι τον χαρακτήρα της εποχής δεν τον συλλαμβάνει η νόηση της ανύποπτης πλειοψηφίας αλλά άτομα μεμονωμένα μέσα της, που έχουν τα κατάλληλα όργανα για να βλέπουν τι κρύβεται πίσω από τις επιφάνειες, και τι βαθύτερο νόημα έχουν τα γεγονότα, πού οδηγούν κάποιες κατευθύνσεις, ακολουθούμενες τυφλά από την μάζα...

ΣΚΟΤΩΘΕΙΤΕ ΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΞΑΣΤΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ!!!!!

Ο Αλέξης Τσίπρας θα τακτοποιήσει τους εργαζόμενους της Nutriart, θα ικανοποιήσει τους σχολικούς φύλακες, και τις καθαρίστριες, θα ξαναστήσει την ΕΡΤ και θα επαναπροσλάβει όλους τους απολυμένους, τον βασικό μισθό θα τον πάει στα 750 ευρώ, οι συνταξιούχοι θα ξαναπάρουν ακέραιες τις συντάξεις τους... Γι' αυτό ο Τσίπρας γυρίζει από δω κι από κει κι όλοι είναι χαρούμενοι που φωτογραφίζονται μαζί του.
 

Τώρα κατάλαβα γιατί κατά δεκάδες οι διαδικτυακοί φίλοι μου πάνε και γίνονται ΦΙΛΟΙ και του Αλέξη Τσίπρα.  Τόσο αφελείς, τόσο αμνήμονες!!! Στ' αλήθεια πιστεύουν σε όσα λέει ο Τσίπρας, ο οποίος βάζει φωτιά παντού για να μπορεί να συνθηματολογεί, να λαϊκίζει, να δίνει υποσχέσεις που ξέρει πολύ καλά ότι ποτέ δεν πρόκειται να τις πραγματοποιήσει;;; Προφανώς κάποιοι στράφηκαν προς τον Τσίπρα από αγανάκτηση, κάποιοι άλλοι γιατί τον πίστεψαν, κάποιοι γιατί θέλουν να του δώσουν μια ευκαιρία, όπως λένε χαρακτηριστικά.

• Μα είναι δυνατόν άνθρωποι συγκροτημένοι, φιλοσοφημένοι, με ιδεολογία και πολιτικές αρχές να γίνονται παίγνια του κάθε λαϊκιστή, ο οποίος το μόνο που ξέρει είναι να καταστροφολογεί καθημερινά;;;

Ας μου πει κάποιος ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την καταστροφολογία!!!! Και με μιαν επίφαση λογικής στολίζει τα φραστικά του πυροτεχνήματα και δεν τον άκουσα να προτείνει σ' αυτή την [κακή] κυβέρνηση ένα νομοσχέδιο, να στηρίζει κάποια μέτρα που θα μας βοηθήσουν. Ολα τα βρίσκει αρνητικά, σε όλα τοποθετείται απέναντι, και συλλήβδην αρνείται οτιδήποτε εκπορεύεται από την δικομματική κυβέρνηση...
Και καλεί τον κόσμο που υποφέρει να βγαίνει στους δρόμους  για να γράφει την άλλη μέρα η ΑΥΓΗ ότι η πορεία ή η συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μεγαλειώδης. Το ζήτημα είναι ότι ποτέ δεν έλαβε υπόψη του ο Τσίπρας την συγκυρία, ώστε να κάνει μια κίνηση καλής θέλησης.
Αυτά που συμβαίνουν στο εσωτερικό του φαίνεται ότι δεν προβληματίζουν κανέναν από τους άλλοτε φίλους μου που πήγαν να συστρατευτούν με τον Πάντζα, τον Στρατούλη, τον Παναγούλη, του Σκουρλέτη, την Κωνσταντοπούλου, τον Τσουκαλά, και όλους αυτούς που βρίζουν τα ΜΜΕ ως διαπλεκόμενα, αλλά καθημερινά πού τους χάνεις πού τους βρίσκεις, εκεί στα τηλεοπτικά παράθυρα είναι θρονιασμένοι και μπουρδολογούν.
Δεν πρόκειται να χαλάσω την ζαχαρένια μου. Όποιος θέλει φυσικά είναι ελεύθερος να πάει όπου θέλει.
Το ρεύμα, τους θέλει να τρέχουν πίσω από τον νεαρό Τσίπρα, ο οποίος για μόνες περγαμηνές του έχει τις μαθητικές καταλήψεις.

Αφότου ανέλαβε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ παλεύει απεγνωσμένα να δημιουργήσει ασυνθήκες αναταραχής, με μόνη την προοπτική της κυβερνητικής εξουσίας...

• Αλλά, όπως είπε και ο βουλευτής του Πέτρος Τατσόπουλος ο ΣΥΡΙΖΑ διαπνέεται από ζαχαριαδικές αντιλήψεις.

Εάν νομίζουν ότι ακόμη μπορεί να κρύβονται, ας το κάνουν.
Εγώ ποτέ δεν ήμουν σταλινικός και το ΠΑΣΟΚ μ' έμαθε να είμαι δημοκράτης σε όλα μου.
Οι "φίλοι μου" πιστεύουν ότι αν στηρίξουν τον ΣΥΡΙΖΑ θ' αλλάξει η Ελλάδα;;;
ΕΓΩ ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ.

• Κάποτε ο Συνασπισμός είχε για σημαία την ΑΠΛΗ ΑΝΑΛΟΓΙΚΗ και τώρα το έχει βουλώσει γιατί βλέπει ότι μπορεί να κερδίσει τις εκλογές έστω και με μισή μονάδα διαφορά για να καρπωθεί το μπόνους των 50 εδρών...

Αυτό είναι καιροσκοπισμός του χειρίστου είδους.

• Κάποτε χτυπούσαν τον δικομματισμό Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ και τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο ένας από τους δυο πόλους του δικομματισμού κι αυτό δεν φαίνεται να τους ενοχλεί.

Που ήσουν νιότη που έλεγες πως θα γινόμουν άλλος!!!
Το μόνο που έχω να πω είναι ότι αδυνατώ να δω φιλικά όλους αυτούς που με διάφορες αχρειότητες πολέμησαν το ΠΑΣΟΚ από την ημέρα της δημιουργίας του και κυνήγησαν το Ανδρέα Παπανδρέου.
Εάν είχαν τρέξει στις αμέτρητες προσκλήσεις του ΠΑΣΟΚ για συνεργασία, ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά.
Αλλά είναι φαταούληδες - τα θέλουν όλα δικά τους.
Ε, οι πάλαι ποτέ Πασόκοι δίνουν στον Τσίπρα την ευκαιρία να γίνει πρωθυπουργός.
Έπρεπε να το κάνουν νωρίτερα, για να σώσουν κι εμάς τους αμετανόητους....
Άντε ρε, να σας δω να κρατάτε και τις σημαίες του ΣΥΡΙΖΑ!!!!
Κάποια θεσούλα θα σας δώσουν κι εσάς - αν δεν σας προλάβουν οι συνιστώσες που έχουν πάρει αριθμούς προτεραιότητας...

Η οχλαγωγία του καθημερινού δημοσιογραφικού και πολιτικού παζαριού...

ΑΥΤΗ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ μ' έχει προβληματίσει κι έχω αποφανθεί ότι πέρα από τις σχέσεις διαπλοκής [ΜΜΕ και πολιτικής], υπάρχει και το άλλο που εξηγεί αυτή την κατάσταση.
Δηλαδή, η πολιτική έχει καταντήσει επάγγελμα.
Και το κάθε επάγγελμα, όπως το κάθε μαγαζί, για να ζει, χρειάζεται διαφήμιση!!!
Και φυσικά η διαφήμιση δεν είναι μονάχα συνέπεια της ανάγκης να γνωριστούν σε ευρύτερο κοινό οι επιδόσεις του επαγγελματία ή η ποιότητα των προϊόντων του μαγαζιού, αλλά είναι και μια άμυνα κατά του ομοιοεπαγγελματία και μια διάθεση για την υπερτέρηση στην κοινή αγορά.
Πρόκειται ξεκάθαρα για ανταγωνισμό.
Κι ο ανταγωνισμός αυτός τροφοδοτείται από τη λαιμαργία των ΜΜΕ και των δημοσιογράφων που τα υπηρετούν, που παρέχουν όλα τα μέσα και όλα τα όπλα στον αυτοδιαφημιζόμενο για να κάνει τη δουλειά του.
Καταλαβαίνει κανείς πλέον πόσο η επαγγελματοποίηση της πολιτικής έχει νοθεύσει την αξιοπρέπεια, το ήθος αλλά και το ίδιο το λειτούργημα της πολιτικής.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τη δημοσιογραφία.
Από την άλλη, σκέφτομαι ότι το κοινό μάλλον έχει εθιστεί στο θόρυβο που εκπέμπεται ιδιαίτερα από τα τηλεοπτικά κανάλια.
Το θέμα είναι κατά πόσο προσέχουν όλους αυτούς τους θορυβοποιούς και κατά πόσο επηρεάζονται!!!!
Υπάρχουν και οι πολίτες της κόσμιας σιωπής -από χαρακτήρα και ήθος αλεξιθόρυβοι- και είναι δυστυχώς πολύ λίγοι για να γίνει το παράδειγμά τους ανασχετικός φραγμός στην οχλαγωγία του καθημερινού δημοσιογραφικού και πολιτικού παζαριού...

Η χώρα μας σήμερα έχει πολλούς ηγεμονεύοντες αλλά ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΗΓΕΣΙΑ!!!

Άδειασαν οι ουρανοί... Όλη νύχτα βροντούσε κι άστραφτε. Η βροχή πότισε για τα καλά την Αθήνα που είναι μπουκωμένη από τσιμέντο κι άσφαλτο. Πού πήγε όλο αυτό το νερό;;; Πάντως ήταν μια βαθιά ανάσα. Και τώρα που ψιλοβρέχει, εγώ ακούω την υδρορροή παραδίπλα και είναι σα να μετράει το χρόνο με το δικό της ρυθμό. Αυτό με ανακουφίζει και όσο και να προσπαθώ δεν καταφέρνω να εξηγήσω την κατάσταση που επικρατεί στην κοινωνία μας και στη χώρα μας, να ερμηνεύσω τη συμπεριφορά των ανθρώπων, να καταλάβω αν παλεύουν να στηριχτούν σ' ένα είδος εσωτερικού νόμου ή ζουν έτσι απροσανατόλιστοι ή έχουν κατά νου το φασματικό υπόλειμμα ενός κόσμου που έχει βουλιάξει...

Κάποτε ο Άρθουρ Κέσλερ είχε προτείνει μια επέμβαση βιοχημική στη ρυθμιστική λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου για να την κάνει πιο αρμονική, ικανή να ισορροπεί ένστικτο και διάνοια, συναισθηματική σφαίρα και σφαίρα του λογικού. Και τούτο διότι είχε διαπιστώσει κι εκείνος ότι ο άνθρωπος εμφανίζεται ως ζώο από τη φύτρα του παράλογο, ανισόρροπο. Συνεπώς αν αφεθεί στη φυσική του μοίρα, κάποια στιγμή θα αυτοεξοντωθεί αναπόφευκτα από τις οργανικές του αντιφάσεις.

Βέβαια, αυτή η διαπίστωση του Κέσλερ νομίζω ότι είναι σήμερα  μια κοινή διαπίστωση. Εκείνο που δεν μπορούμε να ξέρουμε είναι το φάρμακο για να θεραπευτεί ο άνθρωπος. Και φυσικά δεν είμαστε σε θέση να πούμε εάν ο άνθρωπος θα έχει κάποια εξέλιξη ή η Δημιουργία πάτησε φρένο στη μορφή που είναι σήμερα ο άνθρωπος.

Είναι στιγμές που νιώθω ότι ο σημερινός άνθρωπος είναι απλώς ένας φλύαρος σχολιαστής της καθημερινότητάς του και της ιστορικής του διαδρομής κι έχει παραιτηθεί από κάθε έμπρακτη αξιολογική κρίση, αποθαρρημένος από την αδυναμία του να κάνει παρέμβαση στα κοινωνικά και πολιτικά τεκταινόμενα... Ίσως όλοι μας να έχουμε κάποιες πεποιθήσεις, κάποιες προσδοκίες ή ν' αργοπλάθουμε κάποια προπλάσματα ιδεών. Όλα αυτά όμως διακινούνται ανέστια στην αγορά των ιδέών. Και είναι δυστύχημα που η χώρα μας σήμερα έχει πολλούς ηγεμονεύοντες αλλά ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΗΓΕΣΙΑ!!!

ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Η ΦΤΗΝΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ!!!

Οταν το σκέφτηκα δεν ήμουν βέβαιος αλλά όμως τώρα είμαι απολύτως βέβαιος ότι υπάρχει ο μέσος μακάριος ανθρώπινος τύπος, ο οποίος επαίρεται για μια πρακτική σοφία που δεν ανταποκρίνεται σε τίποτε. Αλλά το ζήτημα γίνεται λίγο πολύπλοκο ή ίσως απλό: Το να διαδηλώνει την ανωτερότητά του, να συμμερίζεται τις κοσμολογικές εξορμήσεις, να κοκορεύεται για ό,τι στάθηκε ικανός ν' απολαμβάνει και την ίδια στιγμή να παραμένει ατάραχος, τότε αυτό ξεπερνάει τα όρια του γελοίου. Προσβάλλει, όπως θα έλεγε και ο Σίλερ, την έβδομη ημέρα της Δημιουργίας.

Οπότε αυτό που διαπιστώνεται πια είναι το γεγονός ότι η πλάστιγγα γέρνει προς τη μεριά των πραγματικά ανήσυχων, που δεν έχουν τίποτε να προτείνουν, κι αυτό είναι η πρακτική αδυναμία τους.
Κάποτε πολλοί από αυτούς βρίσκονταν κάτω την ομπρέλα μιας ιδεολογίας και κάτω από τη στέγη της πίστευαν σε μια συνειδητή ή μισοασύνειδη χίμαιρα, που ουσιαστικά ήταν ένας στόχος βραχυπρόθεσμος.

Σήμερα, δυστυχώς οι στέγες αυτές έχουν γκρεμιστεί, γιατί απλώς ο άνθρωπος πρόδωσε τον άνθρωπο. Νιώθω περισσότερο από κάθε άλλη φορά ότι πιο αποκαρδιωτικό φαινόμενο από την προδοσία είναι η φτήνεια. Και ο φτηνός άνθρωπος είναι σκλάβος της ευτέλειας, ανίκανος να λυτρωθεί από τα γελοία πάθη και τις ιδιοτέλειες.

Κι έτσι πιστεύω ότι σήμερα υπάρχει ένα τεράστιο κενό που κράζει για κάποια ελπίδα. Κι αυτή η ελπίδα πρέπει να είναι ταυτισμένη με μια νέα ιδεολογία που θ' αντικαταστήσει τις χτεσινές και ξεφτισμένες;;; Το πρόβλημα που ανακύπτει είναι ότι η οποιαδήποτε ιδεολογία πρέπει απαραιτήτως να συνδυάζεται με την πολιτική, η οποία και καταπιάνεται να την πραγματοποιήσει.Και τότε βλέπουμε  την ποιότητα της πολιτικής ν' αντανακλάται στο κρύσταλλο της ιδεολογίας κι έτσι αυτή να γίνεται αγνώριστη. Φαύλος κύκλος...

Επιτέλους να υπάρξει ένα STOP στην αντιλαϊκή κυβερνητική υστερία και αυθαιρεσία

Η ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΒΡΩΤΙΚΗ, αλλά δεν μπορώ να ξέρω αν ο άνθρωπος έγινε πλουσιότερος σε πείρα. Αυτό που νιώθω εγώ, προφανώς το νιώθουν οι περισσότεροι, η πλειοψηφία του πληθυσμού, πάει το μυαλό μου σ' αυτά που μας έλεγε ο Τζορτζ Όργουελ στο "1984" και που ήταν ουσιαστικά  η προεξόφληση της αταξικής κοινωνίας.

Όλοι οι άνθρωποι μέσα εκεί είναι ίσοι, αλλά υπάρχουν και μερικοί που είναι περισσότερο ίσοι από τους άλλους. Σήμερα στη χώρα μας περνάει καλά το επιχειρηματικό και εκδοτικό κατεστημένο και οι άνθρωποι που το υπηρετούν, αλλά και εκείνοι που συστηματικά φοροδιαφεύγουν και η τσιμπίδα του κράτους πιάνει τους δυστυχείς που χρωστάνε μικροποσά είτε στην Εφορία είτε στις τράπεζες προς τις οποίες αδυνατούν να πληρώσουν τις δανειακές υποχρεώσεις τους. Ακόμη και το ΙΚΑ έχει αρχίσει τους πλειστηριασμούς σπιτιών...

Ο Όργουελ υπαινισσόταν την σοβιετική-σταλινική γραφειοκρατία. Τελικά φτάσαμε σε μια κοινωνία χωρίς σιδηρά παραπετάσματα, αλλά με τα καθεστωτικά εκείνα χαρακτηριστικά που ισοπέδωσαν τους ανθρώπους και τους εξανδραπόδισαν. Η ιστορία μάς δίνει άφθονα παραδείγματα και πάντα λέγαμε ότι δεν πρέπει ποτέ πια να ξαναβρεθούν οι κοινωνίες σε παρόμοιες καταστάσεις.

Σήμερα, ωστόσο, η ελληνική κοινωνία υφίσταται της συνέπειες μιας πολιτικής που προσιδιάζει σε σταλινικό καθεστώς. Οι φόροι και τα χαράτσια έρχονται καθημερινά με καταιγιστικό ρυθμό, οι άνθρωποι φοβούνται για την περιουσία τους, τα χωράφια τους, για τις πατρογονικές εστίες τους, γι' αυτές δηλαδή που πολέμησαν σε όλους τους πολέμους, για τα σπίτια που απόκτησαν με πόνο ψυχής, με ιδρώτα και αίμα, πονάνε για το άδηλο μέλλον των παιδιών τους, και φυσικά υφίστανται μια αμετακίνητη πραγματικότητα. Δέχονται κάθε μεταβολή με απάθεια και χωρίς προσδοκίες. Αυτό οι κυβερνώντες το χαρακτηρίζουν ως "υπευθυνότητα" του ελληνικού λαού, ο οποίος όμως δεν μπορεί να κάνει κι αλλιώς.

Τελικά έχει κανείς την εντύπωση ότι και την Ελλάδα και την Ευρώπη την κυβερνάνε απόγονοι του Στάλιν. Η σκληρότητα και η ψυχρότητα με την οποία αντιμετωπίζουν τους πολίτες, δεν μπορεί να ισοφαριστεί με την ανοήτως εκπεμπόμενη δήθεν γλυκύτητα και αποφασιστικότητα των ηγετών της ευρωζώνης. 

Όσο για τον δικό μας πρωθυπουργό, έχει αποδειχτεί ότι ο άνθρωπος αυτός δεν έχει όραμα, δεν έχει σχέδιο και κυβερνάει με μια ψευδεπίγραφη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Αλλά το δράμα μας είναι ότι και το υπόλοιπο πολιτικό προσωπικό της χώρας, που βρίσκεται στην αντιπολίτευση, αδυνατεί να συγκροτήσει ένα πρόγραμμα τέτοιο που θα είχε αποδεικτικά χαρακτηριστικά για να μπορέσει να υιοθετηθεί από την μεγάλη μάζα του πληθυσμού. Έτσι βρισκόμαστε όλοι στο έλεος ενός κατεστημένου που αδιαφορεί τους πολίτες.

Η χώρα πορεύεται με τον αυτόματο πιλότο!!!!

Δεν υπάρχει πλέον καμιά αμφιβολία ότι η χώρα πορεύεται  με τον αυτόματο πιλότο. Το πολιτικό και δημοσιογραφικό κατεστημένο συνεχίζουν τους παλαιούς θεατρινισμούς, τον στόμφο, τις πόζες και τον μελοδραματισμό για τις εξελίξεις σε όλα τα επίπεδα. Είναι σε πλήρη αδυναμία να ερμηνεύσουν τις εξελίξεις ή εάν μπορούν να το κάνουν, δεν το κάνουν διότι πρυτανεύουν οι σκοπιμότητες. Και δυστυχώς ζούμε το χτυπητό ασύμμετρο μιας γενικευμένης ψευτιάς στο επίσημοι επίπεδο και μιας ωμής και σχεδόν κυνικής παρρησίας στο ανεπίσημο. Φυσικά, οι πάντες νιώθουν τον κυνισμό. Ακόμη και ο πιο ταπεινός άνθρωπος του λαού, διδαγμένος από την σκληρή του πείρα, είναι σε θέση να διακρίνει τη διπροσωπία εκείνων που έχουν εξουσία και κουλαντρίζουν τις τύχες μας. Αλλά είναι σε πλήρη αδυναμία ν' αντιδράσει. 

Η εθνική μας ιστορία, μας επιτρέπει να λέμε ότι ο λαός μας είναι άξιος της Δημοκρατίας και των αγαθών της. Ωστόσο, διαπιστώνουμε ότι διερχόμαστε ένα στάδιο βαρβαρότητας που ασφαλώς και θα πρέπει να ξεπεραστεί. Βρισκόμαστε απέναντι σε θαυμαστές της βαναυσότητας. Ποιος ξέρει πόση μεταμφιεσμένη μνησικακία εμφιλοχωρεί στα μυαλά αυτών των θαυμαστών, πόσα συμπλέγματα και πόση περιφρόνηση προς τον άνθρωπο. Αυτό σημαίνει ότι η Δημοκρατία μας περνάει μια σκληρή δοκιμασία και πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση. Όσο γρήγορα απελπιζόμαστε, νομίζω ότι πλάιθ στην ευχέρεια αυτή έχουμε και την άλλη: ΝΑ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ!!!