Η επιχείρηση αποκαθήλωσης του Ανδρέα και του ΠΑΣΟΚ καλά κρατεί!!!

"Λαϊκισμός και δημοκρατία... Μια συγκριτική μελέτη για τα λαϊκιστικά κόμματα και κινήματα της Ευρώπης και της Αμερικής. Η περίπτωση της Ελλάδας, το ΠαΣοΚ του Ανδρέα Παπανδρέου..." Αυτά στο ΒΗΜΑ (4/8), με αφορμή το βιβλίο "Λαϊκισμός στην Ευρώπη και την Αμερική. Απειλή ή διόρθωση για τη Δημοκρατία;" Και για το "γέμισμα" του σχετικού άρθρου/παρουσίασης του βιβλίου, μια φωτογραφία του Παπανδρέου και τη λεζάντα: "Ο Ανδρέας Παπανδρέου μιλάει σε περονικού τύπου προεκλογική συγκέντρωση στο Ηράκλειο Κρήτης". Στο μεταξύ διάβασα κι ένα μακροσκελές αφήγημα του Αθ. Παπανδρόπουλου και κόντεψα να ξεράσω...

Είναι φανερό ότι τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει μια συστηματική προσπάθεια αποκαθήλωσης του ΑΝΔΡΕΑ και διαγραφής της πολιτικής του, που άλλαξε τον ρου της νεότερης πολιτικής ιστορίας. Όσο κι αν προσπαθούν να συνδέσουν την σημερινή κακή οικονομική κατάσταση με την πολιτική που άσκησε ο Ανδρέας και το ΠΑΣΟΚ ιδιαίτερα την πρώτη τετραετία της Αλλαγής, δεν θα μπορέσουν να κάνουν το άσπρο... μαύρο. Και το δυστύχημα είναι ότι σ' αυτή την άθλια επιχείρηση συμμετέχουν μεγαλοεκδότες, δημοσιογράφοι, αδιάβαστοι και ανεγκέφαλοι πανεπιστημιακοί "καθηγητές" και διάφοροι άλλοι πολιτικολογούντες.

Το αστείο του πράγματος είναι ότι επικαλούνται κάποιες συζητήσεις, αναμνήσεις, στιχομυθίες, μου είπαν, άκουσα και διάφορες άλλες παρόμοιες σαχλαμάρες που φυσικά δεν είναι δυνατό να τις επικαλεστεί ο ιστορικός του μέλλοντος, αφού δεν είναι τεκμηριωμένες. Ο κουτσομπόλης του μέλλοντος μπορεί να τις επικαλεστεί. Αλλά η Ιστορία δεν γράφεται με κουτσομπολιά, με προσωπικά παράπονα και συναισθηματικές απολήξεις κάποιας γνωριμίας με τον Παπανδρέου ή με την γραμματέα του ή με τον καφετζή του.     

Αλλά εάν δούμε καλύτερα όλο αυτό που στήνεται τα τελευταία χρόνια από τις λεγόμενες Μεγάλες Δυνάμεις, θα καταλάβουμε ότι η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ που αυτοί επικαλούνται και υπέρ της οποίας ασκούν πολιτική και δήθεν αγωνίζονται, δεν είναι παρά μια νόθα δημοκρατία. Είναι αυτό το μοντέλο που θέλουν και τους εξυπηρετεί και το ονοματίζουν δημοκρατία. Δείτε λόγου χάρη αυτό που συνέβη στο Ιράκ με την διάλυση ενός κράτους με μόνη τη δικαιολογία ότι ο δικτάτορας Σαντάμ είχε χημικά όπλα ή κάτι τέτοιο. Αποδείχτηκε ότι ΔΕΝ ΕΙΧΕ. Και από την ημέρα που ξεμπέρδεψαν με τον Σαντάμ το Ιράκ είναι ένα κράτος εν διαλύσει και όχι μόνον αυτό, αλλά έχουν σκοτωθεί χιλιάδες άνθρωποι και σκοτώνονται καθημερινά. Κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε επί Σαντάμ. 

Δείτε την Λιβύη. Δείτε την Συρία και όλες τις άλλες αραβικές χώρες για τις οποίες λένε ότι η κατάσταση αλλάζει για ν' αποκτήσουν... δημοκρατία!!!! Ποια δημοκρατία;;; Δημοκρατία της καταστροφής, των δολοφονιών και της διάλυσης των κοινωνιών. Κι επιπλέον, της έξαρσης του θρησκευτικού φανατισμού. Είναι δυνατόν να υπάρξει ομαλή μετάβαση σε μια κάποια δημοκρατία στο Ιράκ; Αποκλείεται... Κανείς δεν ζήλεψε το πολίτευμα των αραβικών χωρών, αλλά είναι φανερό ότι οι Μεγάλοι εξακολουθούν να επιμένουν στη χειραγώγηση των εκεί εξελίξεων.

Όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας ο Ανδρέας Παπανδρέου στην πρώτη δήλωσή του υπογράμμισε πως "το ΠΑΣΟΚ είναι κυβέρνηση όλων των Ελλήνων, και ζητά από τον λαό μας συμφιλίωση, λήθη στο παρελθόν... Αυτό και μόνον ήταν αρκετό για να νιώσουν όλοι οι Έλληνες ότι τερματιζόταν το μονοκομματικό κράτος της Δεξιάς και άνοιηε ο δρόμος για την αποκατάσταση του δημοκρατικού πολιτεύματος και τον εφοδιασμό της χώρας με θεσμούς βασικούς για το μέλλον της δημοκρατίας.

Και πρώτο μέλημα της κυβέρνησης της Αλλαγής ήταν να αποκαταστήσει την αγοραστική δύναμη των χαμηλών εισοδηματικών τάξεων για να υπάρξει δικαιότερη κατανομή του εισοδήματος των εργαζομένων, να υπάρξουν πιστωτικές διευκολύνσεις στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ρυθμίσεις οφειλών του δημοσίου και των επιχειρήσεων, αναπροσαρμογή των τιμολογίων ορισμένων δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών κ.ά. Ο Ανδρέας είχε πει άλλωστε ότι τα πρώτα μέτρα της κυβέρνησης θα απέβλεπαν στην έξοδο της χώρας από το οικονομικό τέλμα του στασιμοπληθωρισμού, ενώ ταυτόχρονα θα έβαζαν στον δρόμο της υλοποίησης τις αναγκαίες προϋποθέσεις για τον μετασχηματισμό της ελληνικής οικονομίας και της κοινωνίας. 

Ωστόσο, δεν ήταν εύκολο να γίνουν όλα όσα εξαγγέλλονταν, διότι οι αντιστάσεις ήσαν μεγάλες από την πλευρά των κομμάτων της αντιπολίτευσης και της Δεξιάς αλλά και των κομμάτων της παραδοσιακής αριστεράς που δεν μπορούσαν να χωνέψουν ότι η χώρα περνούσε στο δρόμο της ομαλότητας. Αυτές οι ανοησίες περί λαϊκισμού είναι φληναφήματα των δημοσιολόγων που πρέπει να κωδικοποιήσουν ορισμένες πλευρές της πολιτικής συμπεριφοράς του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ. Και φυσικά παραβλέπουν τη δίψα που είχε στη συγκεκριμένη περίοδο ο ελληνικός λαός να νιώσει ελεύθερος και να μπορεί να έχει λόγο στη διακυβέρνησή του. Και τις αυξήσεις των μισθών και των συντάξεων τις ήθελαν όλοι και προς αυτή την κατεύθυνση έσπρωχναν όλοι!

ΑΝΔΡΕΑΣ: Κατηγορούμεθα ότι κομματικοποιούμε το κράτος. Έχουμε απαντήσει: είναι αδύνατο να ασκήσουμε πολιτική, μια νέα πολιτική, ένα νέο προσανατολισμό, χωρίς να έχουμε στις θέσεις-κλειδιά σε ολόκληρο τον κρατικό μηχανισμό ανθρώπους που όχι μόνο θα είναι ικανοί τεχνοκρατικά, αλλά ταυτόχρονα πιστεύουν στους στόχους, στο πρόγραμμα, στο όραμα του ΠΑΣΟΚ. […] Δεν έχουμε λόγο να έρθουμε ως εκδικητές. Το μπορούμε, γιατί πράγματι η παράταξή μας και ο λαός μας έχουν ταλαιπωρηθεί αρκετά τις τελευταίες δεκαετίες. Αλλά δεν πρέπει να θεμελιώσουμε τη νέα Ελλάδα με βάση το κυνηγητό όλων εκείνων οι οποίοι δεν συμφωνούν μαζί μας ή κατά το παρελθόν έδρασαν με τρόπο που δεν θεωρούμε σαν δημοκρατικό (11 Φεβρ. 1982).

Την εποχή εκείνη η Δεξιά θα μετέλθει την μέθοδο της κινδυνολογίας, της διαστροφής της πραγματικότητας, της διασποράς ψεύτικων ειδήσεων ή ακόμη και των ψιθύρων στα παρασκήνια. Η κινδυνολογία ήταν στην ημερήσια διάταξη. Ο Αβέρωφ διαλαλούσε ότι «το ΠΑΣΟΚ σημείωσε παντού πλήρη αποτυχία», ότι «το αστικό καθεστώς καταρρέει», ενώ «διακυβεύονται τα ιερά και τα όσια του έθνους»! 

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι στο δύσκολο έργο της αλλαγής υπήρξαν καθυστερήσεις, αντικειμενικά δικαιολογημένες γιατί οφείλονταν κυρίως στο οικονομικό και κοινωνικό χάος που το ΠΑΣΟΚ παρέλαβε και στο μονοκομματικό κράτος της δεξιάς που για δεκαετίες είχε οικοδομηθεί. Υπήρξαν και πρόσωπα που πρόδωσαν τις εντολές του λαού. Αλλά όλα αυτά είναι θεμιτά σε μια κοινωνία που είχε θεμελιωθεί σ' εποχές δίσεκτες. Δεν ήσαν νόμιμα. Αλλά το ΠΑΣΟΚ είχε ν' αντιπαλέψει με μύριους εχθρούς - και με τον ίδιο του τον εαυτό.

Τα μέτρα που έπαιρνε η κυβέρνηση αποσκοπούσαν στη δημιουργία του σωστού και αναγκαίου πλαισίου για την ενίσχυση των δημοκρατικών θεσμών και την προώθηση της λαϊκής συμμετοχής σε όλα τα επίπεδα. Αυτό ήταν εκείνο που πάντοτε ενοχλούσε: Η ΛΑΪΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ!!! Και σήμερα οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι που επιχειρούν να αποδομήσουν την προσωπικότητα του Ανδρέα και να ελεεινολογήσουν τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, δημιουργούν κλίμα τέτοιο που κι αυτοί ακόμα οι εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που στήριξαν την Αλλαγή να νιώθουν τώρα ενοχές!!! Αλλά η Ιστορία έχει πει τον δικό της λόγο κι έχει τοποθετήσει τον Ανδρέα εκεί που του πρέπει στη συνείδηση του ελληνικού λαού, σαν τον πολιτικό που γκρέμισε το κράτος της Δεξιάς και άνοιξε τις πόρτες για να βγει ο λαός στο προσκήνιο.