Τι παράπονο μπορεί να έχει μια γυναίκα από τους σημερινούς άντρες;;;

Βραδιάζει... Πρόλαβα όμως να την δω κι έτσι κατάφερα να την αποτυπώσω με χρώματα. Τη γυναίκα που στεκόταν ακίνητη σα να περίμενε κάτι, κάποιον, κάποια... Έμεινα αποσβολωμένος όταν ένιωσα τα δυο μεγάλα μάτια της να με κοιτάζουν, αλλά αργά-αργά έσυρα τη δική μου ματιά στο αραχνοϋφαντο φουλάρι της. Και μετά... Χάθηκα ξανά στον παράδεισο των ματιών της. Είχε κολλήσει το στόμα μου. Δεν είχα σάλιο αλλά, παράξενο, δεν ένιωθα δίψα. Ήταν ανέκφραστη...

Είναι μια στιγμή που σκέφτομαι ξανά και ξανά την τελευταία φράση από την ανάρτηση της Χ.: “Ναι, έχω παράπονο απο τους σημερινούς άντρες!”

Αναρωτιέμαι τι παράπονο μπορεί να έχει μια γυναίκα γενικώς από τους άντρες... Καλά θα κάνει να τα εξηγήσει με λεπτομέρειες τα παράπονά της γιατί η συνεχής ερμηνεία των λέξεων και των νοημάτων δεν οδηγεί πουθενά. Τώρα πλέον εγώ έχω την τάση να πειραματίζομαι στο σύνορο της αμαρτίας, ν' αεροζυγιάζομαι πάνω από το γκρεμό του πάθους, να μεθάω με τον ίλιγγο της απώλειας της λογικής και να υψώνω στο βάθρο των ηρωίδων μου μάτια και χαμόγελα. Αφού το ξέρετε όλοι ότι στο πάθος κρύβεται η υπέρτατη ένταση και συνεπώς η ύψιστη γεύση της ζωής.

Δεν είναι μονάχα ο κρύος καφές και ένα χορταστικό πρωινό ή μια φέτα καρπούζι το κατακαλόκαιρο. Ήρθα λοιπόν και δεν βιάζομαι να φύγω. Πάντα στη σκέψη μου έρχονται κάποιοι που όταν πάνε σε μια διάλεξη ή στο θέατρο κοιτάζουν συνεχώς το ρολόι για να δουν πότε θα τελειώσει η διάλεξη ή η παράσταση για να φύγουν. Δηλαδή είναι σα να πηγαίνουν στην εκδήλωση μόνο και μόνο για... να φύγουν!!! Θ' αναρωτηθείτε λοιπόν γιατί μια γυναίκα να έχει παράπονο από τους άντρες... Το μυαλό πολλών θα πάει στη χυδαιότητα.

Ένας άνθρωπος μορφωμένος και αρκετά εξελιγμένος όπως είμαι εγώ, δεν είναι δυνατό να επιθυμεί κάτι που μπορεί να τον βλάψει – ακόμα και μια άλλη γυναίκα! Αυτό που ο Ντοστογιέφσκι λέει για τον άνθρωπο γενικώς, εγώ θα το πω για τον άντρα ειδικώς. Ότι, δηλαδή, το μεγαλύτερο ελάττωμα του άντρα είναι η επίμονη ανηθικότητά του, από την εποχή του κατακλυσμού μέχρι και σήμερα. 

Η ανηθικότητα και ο παραλογισμός και τούτο γιατί ξέρουμε ότι ο παραλογισμός γεννιέται μέσα από την ανηθικότητα. Σ' αυτόν τον άντρα δώστε όσα πλούτη θέλετε, πνίξτε τον στην ευτυχία, αυτός θα ριψοκινδυνέψει να τα χάσει όλα και θα επιθυμήσει σκόπιμα ουτοπίες που θα μπορούσαν ίσως και να τον καταστρέψουν, μόνο και μόνο για να νοθέψει τον θετικό ορθολογισμό με κάποιο στοιχείο της φαντασίας του, ενδεχομένως καταστροφικό.

Μάλλον απλά είναι τα πράγματα. Τι μπορεί να πει ένας άνθρωπος στη ζωή; Ναι ή όχι;; Μα η απάντηση έρχεται σαν το γάργαρο νερό και είναι αυτονόητη. Φυσικά και θ' απαντήσει μ' ένα δυνατό ΝΑΙ!!!!