Πολιτική και δημοσιογραφία, μια σχέση δουλική!!!

ΠΟΤΕ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΘΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ-ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΙΣ ΠΟΥ ΕΚΤΕΛΟΥΝ ΔΙΑΤΕΤΑΓΜΕΝΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ;;;

Τώρα, σιγά-σιγά και κάποιοι πολιτικοί καταλαβαίνουν τι ρόλο παίζουν στη δημόσια ζωή όχι η μεγάλη μάζα των δημοσιογράφων που κάνουν καλά τη δουλειά τους, αλλά μια κάστα βολεμένων δημοσιογράφων που έχουν τακτοποιήσει τις σχέσεις τους με τα αφεντικά, είτε είναι μεγαλοεκδότες, είτε είναι καναλάρχες είτε εφοπλιστές γενικώς που διακινούν χρήμα και αναθέτουν την διεκπεραίωση υπηρεσιών. Είναι αλήθεια ότι αυτή η κάστα των βολεμένων φοράει συνήθως το μανδύα του λαϊκισμού και μιλάει στη γλώσσα της μάζας που θέλει ν' ακούσει τον αντίλαλο της αγωνίας της!

• ............................. 

Υπήρξε μια μακρά περίοδος που λέγαμε ότι το δράμα μας είναι ότι είμαστε προκαταβολικά νικημένοι από αυτούς που έχουν το καρπούζι και το μαχαίρι.  Τώρα όμως, αργά αλλά σταθερά, πιστεύω ότι μπορούμε να καθορίσουμε τις συνθήκες της ενημέρωσης. Βλέπουμε καθημερινά ότι οι παραδοσιακές εφημερίδες χάνουν αναγνωστικό κοινό που τις συντηρούσε.  Όπως επίσης παρακολουθούμε και τη βαθμιαία φθορά της απήχησης που κάποτε είχαν τα λεγόμενα "μεγάλα" τηλεοπτικά ή ραδιοφωνικά κανάλια. Και φυσικά κάνουν απεγνωσμένες προσπάθειες να κρατήσουν το κοινό.  Αλλά αυτές οι προσπάθειες συνθλίβονται στην απαιδευσία των υπευθύνων, στην έλλειψη αισθητικής, ακόμα και στην απουσία ιδεολογίας. Φυσικά η αγάπη στο κοινό είναι ανύπαρκτη. Η καθημερινή πείρα  μας προσφέρει βασικά δεδομένα.

• .............................  

Οι ανθρώπινες πράξεις και ιδιαίτερα οι επιχειρηματικές, έχουν ως κίνητρο το ΣΥΜΦΕΡΟΝ. Διαπιστώνουμε τελευταία ότι το συμφέρον αυτό είναι τόσο ξέβαθο όσο μας φαίνεται όποτε το επικρίνουμε, γιατί απλούστατα υπηρετεί την αυτοσυντήρηση και τη διαιώνιση.  Δηλαδή μιλάμε για δυο βασικούς παράγοντες  που ξεπερνούν κατά πολύ την προσωπική μας πρωτοβουλία.  Οι ιδέες δεν κάνουν τους ανθρώπους, αλλά οι άνθρωποι τις ιδέες.  Και είναι θεώρημα να λέει κανείς ότι αυτή η ιδέα είναι ωραία, ότι αυτή η θεωρία έχει εξυψωτικό χαρακτήρα, ότι αυτός ο άνθρωπος έχει εξυψωτικούς σκοπούς, ότι αυτός ο δημοσιογράφος νοιάζεται για το καλό του λαού!

• .............................  

Έχετε παρατηρήσει πώς οι πολιτικοί αντιμετωπίζουν τους δημοσιογράφους;;; Μια συμπεριφορά κυριολεκτικά δουλική!!! Βρείτε μια εκπομπή καθημερινή στα ραδιοτηλεοπτικά κανάλια χωρίς πολιτικούς! Δεν υπάρχει… Τους βλέπουμε παραταγμένους στα τηλεπαράθυρα, σιωπηλούς, περιμένοντας τις εντολές του παρουσιαστή, του κάθε παρουσιαστή που εάν τον βγάλεις από το γυαλί στην κοινωνία είναι ένα ολοστρόγγυλο μηδενικό! Και βυθισμένοι στη σιωπή που τους επιβάλλεται, παρακαλούν τον Θεό να τους λυπηθεί, αλλά ο λαός κάποια στιγμή δεν θα τους λυπηθεί. Κι αυτοί, εκεί στον «δημοσιογραφικό» ντορβά καθημερινά, για να πουν δυο κουβέντες μπας και κρατήσουν ζωντανή την εικόνα τους στους ψηφοφόρους. Δεν θα πω ονόματα διότι είναι γνωστοί οι θαμώνες των τηλεπαραθύρων, που λένε τα ίδια και τα ίδια και γαβγίζουν και ουρλιάζουν και δείχνουν με τον πλέον ευκρινή τρόπο ότι είναι μακριά από τα προβλήματα του λαού….

• .............................  

Μακριά όμως είναι και οι δημοσιογράφοι που βγάζουν κραυγές για τη φτώχεια και τη δυστυχία, για την ανεργία… Κυρίως για την ανεργία. Εάν παραθέσω τα ονόματα των δημοσιογράφων που εμφανίζονται ως οι υπερασπιστές των λαϊκών δικαίων και που δεν έχουν οικονομικό πρόβλημα θα πάθετε πλάκα. Και μια δουλειά και δυο δουλειές, μπορεί και τρεις…. Θα μου πείτε, τώρα;;; Ναι, τώρα! Δεν έχουν ανάγκη αυτοί που κάθε βράδυ και κάθε πρωί βγάζουν στεντόρειες φωνές για να υποστηρίξουν τους πολίτες που πλήττονται από τα οικονομικά μέτρα. Πιστεύω στην αληθινή δημοσιογραφία και στις αρχές της που όμως σήμερα θεωρώ ότι καταστρατηγούνται. Αυτή που βλέπουμε δεν είναι δημοσιογραφία. 

• .............................  

Καλά, λοιπόν, θα ήταν όσα λέει ο Γιάννης Ραγκούσης για τους μεγαλοδημοσιογράφους και ειδικά για τον Γιάννη Πρετεντέρη, αλλά θα του πω το απλό: Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα! Γιατί δεν ξεχνώ ότι είχα νευριάσει όταν τον είδα να συμμετέχει στη γιορτή του κυρίου Χατζηνικολάου που (άκουσον, άκουσον) βάφτιζε το παιδί του και είχε καλέσει διάφορους λιμοκοντόρους της υψηλής κοινωνίας και πολιτικούς!!!! Και ήταν τότε ο Ραγκούσης φρεσκότατος υπουργός της νέας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ! Τώρα τι θέλει ο Ραγκούσης και τα βάζει με τους μεγαλοδημοσιογράφους που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη. Τώρα το θυμήθηκε ή το κατάλαβε ότι αυτοί διαμορφώνουν την κοινή γνώμη;;; Όχι πως έχει άδικο, αλλά δεν κάνει για πολιτικός. Κάλλιο πρώτος στο χωριό παρά δευτερότριτος στην πόλη! Καλύτερα στην Πάρο, στο νησί του…