Στα σταυροδρόμια του Ντοστογιέφσκι!!!

Κάποτε είχα διαβάσει ότι πριν από δυο εκατομμύρια χρόνια, οι πρόγονοί μας  είχαν τον μισό εγκέφαλο από αυτόν που έχουμε σήμερα. Γιατί το γράφω;;; Απλώς κάνοντας έναν υπολογισμό, θα έλεγα ότι ύστερα από άλλα δυο εκατομμύρια χρόνια ο ανθρώπινος εγκέφαλος θα έχει διπλασιαστεί μέσα σ' ένα τεράστιο κρανίο, γνωστό άλλωστε από αμέτρητες εικόνες επιστημονικής φαντασίας. Σε αντίθεση με το σώμα που κάποτε ήταν δυνατό και είχε γερό σκελετό και πιο πολλούς μύες, στο μέλλον θα γίνει πιο εύθραυστο...

• .............................

Η κόρη μου όταν ήταν ακόμα περίπου πέντε χρονών είχε πει ότι οι άνθρωποι που κάθονται ατελείωτες ώρες μπροστά στον υπολογιστή (δυστυχώς τώρα κάθεται η ίδια...) θα οδηγήσουν σε ατροφία τους βραχίονες, τα χέρια δηλαδή, και τα πόδια. Δεν ξέρω πώς είχε σκεφτεί κάτι τέτοιο, αλλά αργότερα είχα διαβάσει ότι κάποιοι επιστήμονες αυτό το υποστήριζαν μετά από διάφορες μελέτες. Πάντως, δεν θα μπορούσε κανείς να είναι απαισιόδοξος για την ανθρώπινη εξέλιξη. Μπορεί να βρισκόμαστε σε μια διαδικασία σταδιακής αλλαγής, που ίσως να σημαίνει και βελτίωση του ανθρώπινου είδους!! Ή ακόμα και στη δημιουργία κάποιου νέου είδους πάνω στη γη... 

• .............................

Δεν μπορώ να ξέρω αν αυτά που λέω είναι επιστημονικά ή είναι σκέψεις απελπισίας. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι το ανθρώπινο είδος έχει περάσει διάφορες περιόδους ή φάσεις διαφοροποίησης. Και σήμερα με αυτή την επικοινωνία των ανθρώπων, τις ατελείωτες μετακινήσεις, την αλληλεπίδραση των πολιτισμών, την κατάργηση στην πράξη των γεωγραφικών συνόρων και τη δημιουργία νέων συνθηκών που επιτρέπουν, -αν δεν επιβάλλουν-, την ενσωμάτωση νέων καινοτομιών στους ανθρώπινους πληθυσμούς... Είναι άγνωστο το μέλλον μας σ' αυτό τον πλανήτη. Θα καταστραφούμε από κάποιον αστεροειδή ή κάτι παρόμοιο, ή εμείς οι ίδιοι θα καταστρέψουμε τη γη και θα εξαφανιστούμε σαν τους δεινοσαύρους!!!

• .............................

Εγώ πάντοτε βλέπω την καλή, την ευαίσθητη πλευρά των ανθρώπων, αλλά δεν παραβλέπω και το γεγονός ότι το κεφαλαιοκρατικό καθεστώς παράγει αδικία κτηνώδη, βουλιμία ανθρωποφαγική, εγωπάθεια ακόρεστη, δουλοπρέπεια, καχυποψία, δολιότητα... Ξέρουμε ωστόσο, ότι η ζωή στην κοινωνική, στην πνευματική, στην πολιτική και στην καθαρά βιολογική της εκδοχή είναι ένα σύστημα ανταγωνισμών σε δυναμική ισορροπία, αλλά τελικά έχει καταντήσει να είναι ένα πεδίο συγκρούσεων που ως μοναδική λύση έχει την κατάργηση κάθε ηθικής!

• .............................

Κι αν για να είναι κανείς δυνατός χρειάζεται λίγη δύναμη, για να είναι όμως ενάρετος χρειάζεται τεράστια δύναμη και πού να τη βρει!!!! Είναι πανεύκολο να υπηρετεί κανείς τα ένστικτά του, ενώ είναι δύσκολο να τα καταπνίξεις. Εν πάση περιπτώσει αυτό που διαπιστώνουμε είναι ότι ο ανταγωνιστικός χαρακτήρας της ζωής, μεταποιημένος, μεταφέρεται από εποχή σε εποχή, από κοινωνικό σύστημα σε κοινωνικό σύστημα, από ιστορική φύση σε ιστορική φύση. Και τι κάνουμε;;;

• .............................

Ωστόσο, παρά την αποκάλυψη των πάντων, την επικράτηση της λογικής, την θεοποίηση του ανθρώπου, θα επανέλθει το ερώτημα που βασάνισε δια βίου τον μέγα Ντοστογιέφσκι, ο οποίος έβαζε στους ήρωές του την αμφιβολία για το αν υπάρχει ή δεν υπάρχει θεός! Ακόμα και στο έσχατο έργο του, τους "Αδελφούς Καραμαζόφ", το ερώτημα επανέρχεται δια στόματος Ιβάν Καραμαζόφ, πράγμα που σημαίνει ότι ο μικρόσωμος Ρώσος χωρικός Ντοστογιέφσκι βουρλιζόταν από το θέαμα της έσχατης δυστυχίας, που του αναστάτωνε την ψυχή και έτσι βασανιζόταν με το ερώτημα αν υπάρχει Θεός. Τι λέει ο Ιβάν Καραμαζόφ; "Δεν απορρίπτω τον Θεό. Τον κόσμο που έπλασε απορρίπτω"!