Το μάθατε;; Έρχονται τα "Νικολοβάρβαρα"!!!

Εγώ κάνω το καθήκον μου ως πολίτης και δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να εγκλωβίζεται όπου κι όπου. Μονάχα, μου απόμειναν εκείνα που παρέλαβα από τους γονείς και τους δασκάλους, αλλά και την παράδοση. Σήμερα, λοιπόν, που είναι και η τελευταία μέρα του Νοέμβρη, που γιορτάζει ο Άγιος Ανδρέας και μαζί του όσοι έχουν τ' όνομά του [με την ευκαιρία... ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και καλά], νιώθω ν' αλλάζει ο καιρός... Κάτι οι βροχές, κάτι που ο ουρανός είναι συνεχώς συννεφιασμένος, κάτι το κρύο... αρχίζει ν' αλλάζει γενικώς το κλίμα των ημερών αφού από αύριο, που μπαίνει ο Δεκέμβρης, νιώθουμε να πλησιάζει το πνεύμα των Χριστουγέννων με τις σχεδόν καθημερινές γιορτές. 

• ..........................

Αν σκεφτεί κανείς ότι κάθε μέρα είναι και μια γιορτή, όπως στις 4 Δεκεμβρίου της Αγίας Βαρβάρας, στις 5 του Αγίου Σάββα και στις 6 Δεκεμβρίου του Αγίου Νικολάου [δηλαδή... γιορτάζω για άλλη μια φορά], τότε θα πρέπει ν' αφήσουμε για λίγο στην άκρη τη μιζέρια και να δούμε αλλιώτικα τη ζωή. Το ζήτημα είναι αν μπορούμε να τη δούμε αλλιώτικα. Αν οι συνθήκες μας το επιτρέπουν.  Και οι συνθήκες πια, όλες, έχουν σχέση με την οικονομία.  Αν έχουμε να πληρώσουμε τις δόσεις της εφορίας, τα χαράτσια, αν έχουμε να πληρώσουμε τους λογαριασμούς της ΕΥΔΑΠ, της ΔΕΗ, των τηλεφώνων, των κοινοχρήστων, της θέρμανσης... 

• ..........................

Πάντως, είμαστε στην καρδιά του χειμώνα: αέρηδες, βροχές, κρύα... Υπάρχει τρόπος να τον αντιμετωπίσουμε κι αυτόν τον χειμώνα;;; Δεν ξέρω. Ο καθένας ας κάνει το κουμάντο του. Ήδη περάσαμε χωρίς να το καταλάβουμε στην εποχή του επικίνδυνου ατομικισμού κι όλοι παλεύουν απεγνωσμένα να σώσουν το τομάρι τους! Αλλά θα σας πω όμως ότι πολλοί μας δίνουν να καταλάβουμε ότι το μέλλον είναι ένα κακό αντίγραφο του παρελθόντος. Η διαρκής καταγγελία του παρελθόντος έχει γίνει τέχνη και σ' αυτήν έχουν τον πρώτο λόγο εκείνοι που είναι στο προσκήνιο και πολιτεύονται. Αυτή η πολυλογία είναι πρόοδος ή ηθική οπισθοδρόμηση; Έχω την εντύπωση ότι είναι μια σούπα! 

• ..........................

Ο πολίτης σήμερα  βαδίζει σε γλιστερό έδαφος κι εκεί που νομίζει ότι πατά σταθερά σ' ένα σημείο, βρίσκεται ξαφνικά σε άλλο. Όλη η ζωή μας και τα προβλήματά της ατενίζονται μέσα από τα μάτια κάποιων άλλων και η πραγματικότητα που μας δίνεται δεν είναι παρά η σύλληψή της  από ορισμένους που έχουν αναθέσει στον εαυτό τους τη σωτηρία μας. Είναι σα να έχουν διαβάσει όλοι τους το ίδιο εγχειρίδιο για το πώς θα μπορέσουν να γίνουν αρχηγοί!

Αναρωτιέμαι εάν υπάρχει κάποιο βιβλίο που να εκφράζει την εποχή μας!!!

Είναι τόσο σκόρπια [η εποχή μας] που αμφιβάλλω αν μπορούμε να την περιγράψουμε, να δώσουμε τα χαρακτηριστικά της πέρα από το ότι υπάρχει ένα γενικό μπάχαλο. Θα μου πείτε τι μ' έπιασε πρωί-πρωί κι ασχολούμαι με τα βιβλία... Μια ζωή χωμένος στις σελίδες τους, και λόγω δουλειάς αλλά πρωτίστως λόγω της αγάπης μου για τον τυπωμένο λόγο.

• ...............................

Έγραφα σε παλιότερο κείμενό μου ότι δεν έχουμε στα χέρια μας κάποιες μετρήσεις, αλλά υποπτευόμαστε ότι όλο και περισσότεροι τηλεθεατές αρχίζουν να νιώθουν αποστροφή για τα βράδια που, καθισμένοι αναπαυτικά στον καναπέ, μένουν κολλημένοι μπροστά στο μαγικό κουτί. Υπάρχει πράγματι ένα τεράστιο κοινό, εξαντλημένο από τα μέσα επικοινωνίας, που περιπλανάται ανήσυχα από κανάλι σε κανάλι, αναζητώντας την πρωτοτυπία. Βεβαίως, έχει και μια δόση αλήθειας η άποψη ότι αυτή ακριβώς η «κουλτούρα του καναπέ» ευθύνεται έως ένα βαθμό και για την απομάκρυνση του κόσμου από το βιβλίο. Για τον john Keane («Μέσα επικοινωνίας και δημοκρατίας») αυτή η άποψη είναι υπερβολική, δεδομένου ότι για ορισμένες κοινωνικές ομάδες, ιδίως για τους κατοίκους των αστικών κέντρων που ανήκουν στα μεσαία στρώματα και έχουν κάποια μόρφωση, τα βιβλία και τα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας δεν μπορούν να αλληλοϋποκατασταθούν, αφού εξυπηρετούν τελείως διαφορετικές λειτουργίες και αξιολογούνται ανάλογα. 

• ...............................

Ωστόσο, κανείς δεν αμφιβάλλει ότι ο χρόνος που αφιερώνεται στο διάβασμα ελαττώνεται, σε αντίθεση με εκείνον που αφιερώνεται στην τηλεόραση. Και είναι βέβαιο ότι κερδίζουν «αναγνώστες» οι εφημερίδες εκείνες που προσαρμόζουν την αισθητική τους σύμφωνα με τα γούστα του τηλεθεατή. Αλλά με φουντώνει η αισιοδοξία του Ουμπέρτο Έκο, που διατυμπανίζει ότι τα βιβλία έχουν φτιαχτεί για να τα παίρνουμε στα χέρια μας, ακόμη και στο κρεβάτι, ακόμη και μέσα στο πλήθος, ακόμη και εκεί όπου δεν υπάρχουν ηλεκτρικές πρίζες, ακόμη και όπου και όταν οποιαδήποτε μπαταρία έχει αποφορτιστεί, μπορούμε να τα υπογραμμίζουμε, μας επιτρέπουν να διπλώνουμε τις γωνίες των σελίδων τους ή να βάζουμε σελιδοδείκτες, μπορούμε να τα αφήσουμε να πέσουν στη γη ή να τα εγκαταλείψουμε ανοιχτά πάνω στο στήθος… Υπάρχει ελπίδα και πιθανότητα να νικηθεί η κουλτούρα του καναπέ… 

• ...............................

Αλλά για να πλησιάσω στο θέμα που έθεσα εξαρχής... Στην εποχή μας και στην κοινωνία μας, που διαρκώς βρισκόταν και τώρα φυσικά βρίσκεται αντιμέτωπη με νέα και σύνθετα προβλήματα, τα βιβλία εκτελούν ή θα πρέπει να επιτελούν ένα διπλό προορισμό. Αφ' ενός μεν δίνουν σχήμα και τελεσίδικη μορφή σε ιδέες που είναι ακόμη κρυμμένες στο κοινωνικό υποσυνείδητο και που μόνον ορισμένοι απροσάρμοστοι κι απομονωμένοι άνθρωποι έχουν το θάρρος να υποστηρίξουν. Το βιβλίο σ' αυτή την περίπτωση δίνει την εντύπωση ότι θέτει γενικά προβλήματα, ενώ η αλήθεια είναι ότι απλώς εκφράζει τα λανθάνοντα αυτά προβλήματα και ερωτήματα. Στη δεύτερη περίπτωση τα βιβλία δίνουν απαντήσεις σε προβλήματα που ήδη έχει συνειδητοποιήσει η κοινότητα, αλλά και που δεν ξέρει ακόμη πώς να τα λύσει.

• ...............................

Δεν ξέρω πώς αλλά μου ήρθε στο μυαλό Η ΔΙΚΗ του Φραντς Κάφκα, όπου τον ήρωά του, «τον Τζόζεφ Κ. κάποιος τον είχε σίγουρα συκοφαντήσει, διότι χωρίς να 'χει κάνει τίποτα κακό, συνελήφθη ένα ωραίο πρωί...». Η φράση αυτή του Κάφκα με την οποία αρχίζει η "Δίκη" του, δεν είχε τίποτα το φιλολογικό, παρά ήταν η πιο σκληρή εμπειρία ζωής. Η "καφκική ατμόσφαιρα", που μπήκε στο λεξιλόγιό μας, θεωρήθηκε , ίσως πριν από τον πόλεμο, ως ένα πλασματικό προϊόν μιας αλληγορικής φαντασίωσης. Η Ιστορία όμως ήρθε και της έδωσε ένα ανησυχητικό βάρος πραγματικότητας. Όλα τα στοιχεία που έπλασε με τη φαντασία του ο Κάφκα, είτε είναι ο άνθρωπος-έντομο της ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗΣ είτε είναι ο απρόσιτος άρχοντας του ΚΑΣΤΡΟΥ, βρίσκονταν πάντα μπροστά στα μάτια του κόσμου που δεν χρειαζόταν πια να ψάξει την αλληγορική τους διάσταση. Ο παραλογισμός είχε πάψει πια να είναι μεταφορικό σχήμα λόγου...

Πρωταθλητής της μικροπολιτικής ο Σαμαράς!!!

Το διαδικτυακό τηλεοπτικό μήνυμα του Αντώνη Σαμαρά προς τους Έλληνες μέσω της σελίδας του στο Facebook "Η Ελλάδα τώρα ξεκινάει...", αποδεικνύει για άλλη μια φορά αυτό που λέω, ότι δηλαδή ο Σαμαράς είναι πρωταθλητής της... μικροπολιτικής. Επιχειρεί να εκμεταλλευθεί κομματικά αυτό που αποφασίστηκε στο Eurogroup, "ξεχνώντας" ότι όλη αυτή η προσπάθεια είναι αποτέλεσμα μιας κυβέρνησης που στηρίζεται σε τρία κόμματα και όχι μονάχα στο δικό του κόμμα! Ξαναβλέποντας το σποτάκι αυτό διέκρινα και έναν "υπαινιγμό" προεκλογικό. Δεν αποκλείεται κι αυτή η εκδοχή... Ίδωμεν.

Κύριε Σαμαρά, εγώ σου μιλάω!!!

Ως εφαλτήριο για φυγή της χώρας προς τα εμπρός και την επίτευξη της ανάπτυξης αποτίμησε τη συμφωνία του Eurogroup για την Ελλάδα ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, τονίζοντας ότι η Ελλάδα ξανακέρδισε την αξιοπιστία της και διασφάλισε την παραμονή της στο ευρώ. Θα έλεγα ότι μας έχει σπάσει τα μπελερίνια κάθε τόσο με την "αξιοπιστία" του.  Αλλά θα ήθελα να μάθω τι ακριβώς εννοεί όταν λέει και ξαναλέει για "ανάπτυξη"! Όμως καλύτερα θα ήταν ο Σαμαράς να το κάνει πιο λιανό γιατί αυτή η "θεωρία" με την "ανάπτυξη" έχει καταντήσει ψωμοτύρι για όλους.

• .............................

Εάν αρχίσει, λόγου χάρη, μετά από ένα μήνα να μας παραθέτει ξανά νούμερα, καλύτερα να γελάσω από τώρα. Ο κοσμάκης τι προσδοκά;;; Θα υπάρξει ρευστότητα στην αγορά, θα μειωθεί η ανεργία, θα έχουμε φτηνά προϊόντα, οι νέοι θα βρίσκουν δουλειές, οι μισθοί και οι συντάξεις θα κρατηθούν χωρίς άλλες περικοπές, θα ανοίξουν νέες επιχειρήσεις χωρίς να κλείνουν οι παλιές, θα σταματήσουν τα χαράτσια που μας έχουν αλλάξει τον αδόξαστο;;;; Τι ακριβώς σημαίνει ανάπτυξη για τον λαό;;; [Μην ακούσω το τροπάριο περί επενδύσεων, γιατί οι επενδύσεις δεν έρχονται από τη μια μέρα στην άλλη...]

• .............................

ΟΛΟΙ γνωρίζουν ότι όταν «οι αριθμοί ευημερούν, οι Έλληνες πένονται», όπως κάποτε είχε πει ο αλησμόνητος Γέρος της Δημοκρατίας. Καλό είναι λοιπόν, ο Σαμαράς να ξεκαθαρίσει το τοπίο και ν' αφήσει τους προσωπικούς πανηγυρισμούς, κι αν θέλει να γίνει ήρωας, ας βγει στην πλατεία Συντάγματος να αυτοπυρποληθεί για να τον γράψει η ιστορία. Γιατί, έγινε πρωθυπουργός με απάτη, υποκρισία, και ψέμα κι όλοι τώρα κάνουν τις πάπιες. Είπε και το κουφό για το κλείσιμο μιας «πολύ σκοτεινής περιόδου για την Ελλάδα»!!

• .............................

Είναι πολύ "ποιητικός" ο Σαμαράς και καλά θα κάνει να είναι πιο σαφής για ποια "σκοτεινή περίοδο" μιλάει. Γράφει σε άρθρο του ο διευθυντής της "Καθημερινής" ότι "ο κ. Σαμαράς πήρε ένα τεράστιο ρίσκο με την πολιτική του και ίσως καταλαβαίνει τι έχει να λογαριασθεί με την Ιστορία...". Μα ο Σαμαράς αναμετρήθηκε με την ιστορία όταν αρνιόταν επίμονα να στηρίξει την πολιτική του Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ και απέδειξε ότι είναι ένας μικρός και εν πολλοίς ανεύθυνος πολιτικός.  Διότι εάν τότε είχε δώσει και τη δική του στήριξη, θα είχαμε κερδίσει χρόνο και ίσως θα ήταν καλύτερα για την Ελλάδα. Ο Σαμαράς όμως τα ήθελε όλα δικά του. Η μικροκομματική όσο και προσωπική πολιτική του, καθυστέρησε τις εξελίξεις...

• .............................

Και αμφιβάλλω αν καταλαβαίνει την κρισιμότητα της συγκυρίας, διότι εάν την καταλάβαινε, θα έβλεπε ότι μόνος του δεν μπορεί και πολύ περισσότερο με τον νεο-δημοκρατικό συρφετό είναι αδύνατο να θεραπεύσει τις χρόνιες παθογένειες του ελληνικού κράτους και της κοινωνίας μας. Όσα γράφονται καθημερινά κινούνται απλώς στη σφαίρα των προσδοκιών και των ευχών για να πετύχει αυτή η κυβέρνηση είτε όπως είναι τώρα είτε με κάποιον ανασχηματισμό, ο οποίος όμως δεν πρόκειται να σώσει κάτι ή να προσδώσει μια άλλη δυναμική. Ο Σαμαράς είναι μακριά από όσα συμβαίνουν στην κοινωνία.

• .............................

Για να μην αναφερθώ στην εξωτερική πολιτική, όπου είναι βαθιά νυχτωμένος και η χώρα μας έχει πέσει σε ανυποληψία, αφού μέχρι και ο Μπερίσα μας προκαλεί, αν λάβουμε υπόψη όσα είπε στην Αυλώνα, όπου έκανε λόγο για τη μεγάλη Αλβανία από την Πρέβεζα μέχρι την Ποντγκόριτσα του Μαυροβουνίου, θέτοντας ουσιαστικά θέμα Τσαμουριάς!!! Η ελληνική απάντηση ήταν ότι ο Αβραμόπουλος ματαίωσε την επίσκεψή του στην Αλβανία!!! Ε, και λοιπόν;;;

Υπάρχει ελπίδα, πρέπει να έχουμε ελπίδα, νοείται μέλλον χωρίς ελπίδα;;;;

Τα γενέθλια [τα δικά μου: 27 Νοεμβρίου] είναι ίσως μια μέρα που μπορεί κανείς να κάνει απολογισμούς και να βάλει σε μια ζυγαριά τα υπέρ και τα κατά, κέρδη και ζημιές, ανομολόγητους και ομολογημένους φόβους και ελπίδες, άγχη, μεταφυσικές αγωνίες και φυσικά πάντοτε κάποια ερωτήματα. Δεν φανταζόμουν φυσικά ότι η εποχή στην οποία ζω κι εγώ θα είχε τόσους κινδύνους, και τόση αβεβαιότητα για το μέλλον. Η οικονομική κρίση είναι αυτή που έχει σκεπάσει τα πάντα. 

• ................................

Αλλά χωρίς να αξιολογώ θα παραθέσω τους φόβους όλων μας, που έχουν γίνει ΕΝΑ με την καθημερινότητά μας: Οι μετανάστες και οι λαθρομετανάστες, οι πόλεμοι και η πείνα, οι απεργιακές κινητοποιήσεις, οι πολιτικές συγκρούσεις, η κατάσταση των πόλεών μας, η εκπαίδευση, η οικογένεια, το περιβάλλον, η υγεία, τα χαράτσια, το άνοιγμα της ψαλίδας και η ισοπέδωση των πάντων, η εξαφάνιση της μεσαίας τάξης, το εμπόριο,  οι επιχειρήσεις, οι αγορές, οι εθνικοί δανειστές, η εξαφάνιση του κοινωνικού κράτους, οι καθημερινές αδικίες, η ανεργία, η ακρίβεια, η έλλειψη πίστης των νέων ανθρώπων στην κοινωνία που παραλαμβάνουν, οι αυτοκτονίες...

Υπάρχει ελπίδα, πρέπει να έχουμε ελπίδα, νοείται μέλλον χωρίς ελπίδα;;;; 

Το δυσοίωνο μέλλον του ΠΑΣΟΚ!

Δεν είναι η στιγμή για πολλά αλλά με κέντρισε ένα δημοσίευμα που αναφέρει ότι ο Κώστας Λαλιώτης κάποια στιγμή... θα μιλήσει!!!! Θέλω να πω ότι καλό είναι οι διαδικτυακοί φίλοι να μην έχουν φρούδες ελπίδες, διότι από τότε που ο Κώστας αποστασιοποιήθηκε από τα τεκταινόμενα στο Κίνημα (δηλ. πριν από χρόνια), τα ρεπορτάζ που έχουν γραφτεί για την περίπτωσή του είναι άπειρα.  Ο Λαλιώτης σιωπά, ο Λαλιώτης γιατί σιωπά, ο Λαλιώτης ετοιμάζεται να μιλήσει, ο Λαλιώτης σχεδιάζει την επαναφορά του, ο Λαλιώτης τούτο, ο Λαλιώτης εκείνο και το άλλο. 

ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΙ Ο ΛΑΛΙΩΤΗΣ! Η σωτηρία (αν υπάρχει σωτηρία) του ΠΑΣΟΚ δεν θα έρθει από τον κατά τ' άλλα φίλτατο Κώστα, ο οποίος εάν είχε κάτι να πει, θα το είχε κάνει προ πολλού. Δεν αμφισβητώ την προσφορά του, αλλά οι καιροί έχουν αλλάξει.  Κι όσο βλέπω να διακινούνται συνεχώς ονόματα στελεχών του ΠΑΣΟΚ που είτε διώχθηκαν είτε αποχώρησαν είτε οι εκλογές συνετέλεσαν στην αποπομπή τους από το προσκήνιο, τόσο στεναχωριέμαι διότι κανείς τους δεν έχει καταλάβει ότι πέρασε η μπογιά τους.

• Όταν ήρθε στην Ελλάδα ο ΑΝΔΡΕΑΣ Παπανδρέου, πριν τη δικτατορία δεν ρώτησε κανέναν κι ούτε κάποιοι δημοσιογράφοι προλείαναν την κάθοδό του στην πολιτική σκηνή. Ο δυναμισμός του, οι καινούργιες ιδέες του, το πάθος του για την Ελλάδα, τον έβαλαν στην καρδιά κυρίως της νεολαίας τον πρώτο καιρό και στη συνέχεια της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Εάν, λοιπόν, υπάρχει κάποιος που πιστεύει ότι μπορεί να μας δείξει το δρόμο για νέες λαϊκές κατακτήσεις δεν έχει παρά να το κάνει στα ίσα. Χωρίς ίντριγκες, χωρίς παρασκήνιο, χωρίς παπαγαλάκια. Δεν πιστεύω ότι το ΠΑΣΟΚ με τη σημερινή μορφή του έχει μέλλον. Και μην πάει το μυαλό κανενός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να εξελιχθεί σε νέο ΠΑΣΟΚ!!!

Πιστεύω, στον δικομματισμό με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Η Δεξιά από τη μία, και η μεγάλη δημοκρατική (κεντροαριστερή, σοσιαλδημοκρατική... όπως θέλετε πείτε την) παράταξη, από την άλλη. Το ΚΚΕ βαθμιαία εκφυλίζεται και ίσως παραμείνει ως απολίθωμα μιας εποχής που πέρασε ανεπιστρεπτί. Τα κόμματα της ακροδεξιάς είναι ευκαιριακές εξελίξεις. Και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να έχει μέλλον διότι είναι έρμαιο των συνιστωσών του, που μόνες τους θα υπογράψουν οσονούπω την καταδίκη του. Εξάλλου, αυτά που συμβαίνουν στην εποχή μας, στην Ελλάδα και σε ολόκληρη την Ευρώπη, δεν επιτρέπουν πολυδιάσπαση των πολιτικών δυνάμεων και του εκλογικού σώματος. 

• Χρειάζεται ΕΝΟΤΗΤΑ. Αυτή την ενότητα είμαι πεπεισμένος ότι δεν πρόκειται να την υλοποιήσουν τα πολιτικά εκείνα στελέχη που τώρα έχουν φιλοδοξίες και που επί μήνες είναι απλοί θεατές των εξελίξεων και στην πολιτική ζωή, αλλά και ιδιαίτερα στο ΠΑΣΟΚ.

Οι ψηφοφόροι διψάνε για αλλαγή!! Θα ήταν αστείο να λέγαμε ότι αυτή την ΑΛΛΑΓΗ μπορεί να την φέρει λόγου χάρη ο Λοβέρδος, ο Χρυσοχοΐδης, η Διαμαντοπούλου, ο Ρέππας, ο Σκανδαλίδης κ.ά. Όλοι τους έχουν φθαρεί από την εξουσία και στη ζωή τους τελικά δεν μπορούν να δεχτούν ότι η προσφορά τους δεν είναι δυνατό να συνδυάζεται με υπουργικές ή κομματικές καρέκλες. ΕΠΙΠΛΕΟΝ κανένας από τους παραπάνω, όπως επίσης και κάποιοι άλλοι, δεν ενδιαφέρθηκαν για την ενότητα του ΠΑΣΟΚ και έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να το υπονομεύσουν.  Αν δεν συνωμοτούσαν αυτοί, σήμερα το ΠΑΣΟΚ δεν θα ήταν στα χέρια του Βενιζέλου.

Ο ταξιδιωτικός ακτιβισμός του Σαμαρά

Η ειδησεογραφία αναφέρει ότι ο Σαμαράς που βρίσκεται στις Βρυξέλλες κάνει "συνεχείς επαφές"!!! Οι "επαφές" από μόνες τους δεν λένε τίποτε. Το αποτέλεσμα μετράει. Έχει πλάκα η κυβερνητική πλευρά, αφού τον ταξιδιωτικό ακτιβισμό του Σαμαρά τον θεωρεί... κατόρθωμα. Τρέχει από δω κι από κει, αλλά, δυστυχώς, σαν ζητιάνος (αν ζητεί κάτι...) και αμφιβάλλω αν του δίνουν και μεγάλη σημασία.

Σαφώς και οι διαβουλεύσεις βρίσκονται σε εξέλιξη μεταξύ της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ, εν όψει του κρίσιμου Eurogroup της Δευτέρας, στο οποίο θα πρέπει να υπάρξει συμφωνία για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.  Αλλά φοβάμαι ότι άλλοι αποφασίζουν για μας ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ!!! Ο Σαμαράς έλεγε ότι οι διαβουλεύσεις «θα συνεχιστούν έως την τελευταία στιγμή», αλλά δεν διευκρίνισε περισσότερα και αποφάσισε να παραμείνει στις Βρυξέλλες για να συνεχίσει τις επαφές του. Θα ήθελα να είμαι από μια μεριά για να δω τι είδους επαφές έχει...

ΥΓ. Έχω και μια αγωνία για την υγεία του, αφού οι γιατροί του είπαν ότι δεν πρέπει να ταξιδεύει με αεροπλάνο γιατί θα επιδεινωθεί η κατάσταση του ματιού του. Όχι να έχουμε και μονόφθαλμο πρωθυπουργό! Να αγωνίζεται ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ για τα συμφέροντα της χώρας, αλλά να μην παραμελεί την υγεία του, γιατί δεν νοείται μονόφθαλμος αρχηγός!!!!

Κάτι για το "βρόμικο '89" και το σκάνδαλο Κοσκωτά....

Ο δημοσιογράφος-καθηγητής και ό,τι άλλο είναι Νίκος Μπακουνάκης, γράφει στο ΒΗΜΑ: Με το βιβλίο Το τελευταίο Τέταρτο: Ένα ελληνικό χρονικό (εκδ. Πόλις) ο Τάκης Θεοδωρόπουλος κάνει ένα είδο

ς αυτοβιογραφικού δοκιμίου. Γράφοντας για τη συνεργασία του με τον Μάνο Χατζιδάκι την περίοδο 1984-85 στο περιοδικό «Τέταρτο» παρουσιάζει ταυτόχρονα την εποχή, κυρίως τις αισθητικές και πολιτικές ήττες της. 

Το άλλο πρόσωπο του βιβλίου είναι ο εκδότης του περιοδικού Γιώργος Κοσκωτάς, απατεών όπως αποδείχτηκε, ο άνθρωπος που χρησιμοποιήθηκε από το ΠΑΣΟΚ για πλήθος από αθέατες μπίζνες. 

• ...............................

Μήπως μπορεί ο κύριος Μπακουνάκης να μας πει πότε και πώς αποδείχτηκε ότι ο απατεών, εκδότης του περιοδικού «Τέταρτο», Γιώργος Κοσκωτάς, υπήρξε ο άνθρωπος που χρησιμοποιήθηκε από το ΠΑΣΟΚ για πλήθος από αθέατες μπίζνες;;; Η ευκολία με την οποία το γράφει, υπονομεύει το δικό του κύρος ως ανθρώπου της έντιμης δημοσιογραφίας και των γραμμάτων. Δεν θα του κάνω συστάσεις για να αποφεύγει την αξιοποίηση του οδοστρωτήρα και να τα ισοπεδώνει όλα. Η ιστορία είναι αμείλικτος κριτής κι ο Μπακουνάκης "ιστορικός" δεν είναι.  Μόνον ως σχολιογράφο μπορεί κανείς να τον δεχτεί, μιας εφημερίδας η οποία έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην κρίσιμη περίοδο του βρόμικου '89. Κι όταν λέω έπαιξε ρόλο "καταλυτικό", εννοώ προς την κατεύθυνση της συσκότισης προσώπων και καταστάσεων της περιόδου εκείνης και υπονόμευσης του ΠΑΣΟΚ, αλλά και εξόντωσης του Ανδρέα Παπανδρέου.

• ...............................

Δεν διάβασα το βιβλίο του Τάκη Θεοδωρόπουλου, αλλά δεν χρειάζομαι πληροφορίες για να σχηματίσω την εικόνα εκείνης της εποχής. Ήμουν μάχιμος δημοσιογράφος και μάλιστα διευθυντής της κομματικής εφημερίδας του ΠΑΣΟΚ, της "ΕΞΟΡΜΗΣΗΣ" και γνώριζα πρόσωπα και καταστάσεις και ήμουν γνώστης (στο μέτρο του ανθρωπίνως δυνατού) όλων των περιστατικών που φόρτισαν εκείνο το σκάνδαλο στο οποίο συμμετείχαν πολιτικοί, κόμματα, επιχειρηματίες, μεγαλοεκδότες και δημοσιογράφοι.

• ...............................

Η ιστορία λοιπόν δεν πρόκειται να γράψει αυτά που υποστηρίζει ο Μπακουνάκης (ενδεχομένως και ο Θεοδωρόπουλος) και τούτο διότι η Δικαιοσύνη απεφάνθη τότε... Ο Κοσκωτάς δεν χρησιμοποιήθηκε από το ΠΑΣΟΚ, αλλά οι πολιτικοί αντίπαλοι του ΠΑΣΟΚ εκμεταλλεύθηκαν το σκάνδαλο Κοσκωτά για να το πλήξουν και να το εξοβελίσουν από την πολιτική ζωή του τόπου.

• ...............................

Ο πρώτος διευθυντής του περιοδικού "ΕΝΑ" που ήταν ο Παύλος Μπακογιάννης, αλλά και αργότερα οι άλλοι υπεύθυνοι του περιοδικού που αποτέλεσε το έντυπο αιχμής του Κοσκωτά, δεν είχαν σχέση με το ΠΑΣΟΚ και είναι απορίας άξιον πώς ο τότε ιδιοκτήτης της "ΓΡΑΜΜΗΣ" είχε στη δούλεψή του ανθρώπους ξένους προς το ΠΑΣΟΚ και τον Παπανδρέου και ΟΛΟΙ μαζί δούλευαν υπέρ του ΠΑΣΟΚ και του προέδρου του!!!

• ...............................

Το σκεπτικό όσων ψήφισαν αθώωση στο Ειδικό Δικαστήριο: [...] Το δικαστήριο δεν πείσθηκε ότι ο κατηγορούμενος αυτός προκάλεσε με οποιονδήποτε τρόπο την απόφαση των διοικητών των ΔΕΚΟ να τελέσουν τις εν λόγω πράξεις οι οποίες τους αποδίδονται, αλλά και ούτε συνήργησε με οποιονδήποτε τρόπο στις πράξεις αυτές. [...] Εξάλλου οι εκδότες που κατέθεσαν αόριστα ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου υπέχει και ποινικές ευθύνες, απάντησαν σε σχετικές ερωτήσεις που τους υποβλήθηκαν ότι δεν έχουν συγκεκριμένα στοιχεία από τα οποία να προκύπτει ότι ο παραπάνω κατηγορούμενος είχε δώσει εντολές σε διοικητές δημοσίων επιχειρήσεων να καταθέσουν τα διαθέσιμα κεφάλαια αυτών στην Τράπεζα Κρήτης. Πέραν όμως αυτών, από κανένα αποδεικτικό στοιχείο δεν προέκυψε ότι ο πρώην πρωθυπουργός είχε γνώση των υπεξαιρέσεων που διέπραττε ο Γεώργιος Κοσκωτάς κατά το κρίσιμο χρονικό διάστημα, από 19 Ιανουαρίου 1988 έως 19 Οκτωβρίου 1988, όταν υπεξαιρούσε τις καταθέσεις στην Τράπεζα Κρήτης [..]

ΣΥΡΙΖΑ: Η ασθένεια του πολιτικού συστήματος!!!!

Παρότι ο φίλος μου ο Στέφανος μου λέει ότι πρέπει ν' αφήσω στην άκρη τις εμμονές μου με τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορώ να ακούω τις ανοησίες τους και τα υποκριτικά επιχειρήματά τους καθημερινά και να έχουν φυσικά και κάποιους αβανταδόρους δημοσιογράφους κυρίως των τηλεοπτικών καναλιών.

• Είναι χειρότεροι και από τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ!
• Εγκλωβίζουν δημοκρατικούς ψηφοφόρους.
• Είναι υποκριτές.

Ελεγε, λοιπόν, χτες ο Παπαδημούλης στην εκπομπή του Πρετεντέρη ότι "τέλειωσε η εποχή των επαγγελματιών πολιτικών"!!! Αυτό είναι ρουκέτα ηλιθιότητας και μέγιστης υποκρισίας. ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ κατεξοχήν είναι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που κανείς δεν γνωρίζει -εκτός ελαχίστων περιπτώσεων- τι δουλειά κάνουν. Ο Παπαδημούλης όσα χρόνια τον γνωρίζουμε είναι βουλευτής του Συνασπισμού - δηλαδή είναι επαγγελματίας πολιτικός... Ο Λαφαζάνης το ίδιο. Κι αν μιλήσουμε και για τον Στρατούλη, θα βάλουμε τα γέλια, αφού είναι επαγγελματίας συνδικαλιστής και τώρα έγινε και με τη βούλα επαγγελματίας πολιτικός. Είναι φανερό ότι όλοι τους έχουν σπουδάσει στη μεγάλη σχολή της υποκρισίας. Μέχρι το 1989 υποστήριζαν μετά μανίας, με αρθρογραφία κιόλας και δημοσίως, τα "θαύματα" του υπαρκτού σοσιαλισμού και μετά την κατάρρευσή του, άλλαξαν από τη μια μέρα στην άλλη. Οι μεταμορφώσεις τους είναι για εργαστηριακή μελέτη.

• .............................

Ο ΤΣΙΠΡΑΣ πήγε στη Βαρκελώνη σε εκδήλωση του "αδελφού" κόμματος που είναι υπέρ της αυτονομίας και απόσχισης της Καταλωνίας και μίλησε και τον χειροκρότησαν (καμιά 200αριά άνθρωποι) και μετά διεκδικεί την πλειοψηφία στην Ελλάδα κι αναρωτιόμαστε ποιο κομμάτι του ελληνικού κορμού θα επιχειρήσει να αποκόψει!!!

Οι άνθρωποι είναι ερασιτέχνες της κακιάς ώρας. ...και θέλουν να προχωρήσουν χωρίς εμάς - σαν τους τυφλούς του Μρέγκελ - στο γκρεμό! Την Ελλάδα όμως να την αφήσουν ήσυχη...

Μεσανατολικό: να είμαστε αλληλέγγυοι, αλλά σε όλους!!!

Είναι κάτι που από καιρό ήθελα να σχολιάσω και τώρα που διάβασα μια ρήση του αμερικανού συγγραφέα Eric Hoffer, είπα να σταθώ για λίγο. Είχε γράψει ο Hoffer, στο βιβλίο του "The True Believer" (1951), ότι η απόλυτη πίστη διαφθείρει εξίσου απόλυτα με την απόλυτη εξουσία! Μήπως έχει δίκιο, αναρωτιέμαι. Δεν χρειάστηκε να σκεφτώ πολύ. Έχει δίκιο. Μην παρεξηγηθώ όμως. Φυσικά δεν εννοώ την πίστη στην πατρίδα και τις βασικές αρχές της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Εκεί δεν χωράει αμφισβήτηση. 

• .............................

Ο Hoffer τότε που έγραψε το ίσως καλύτερο βιβλίο του, εξέφραζε την ανησυχία του για την άνοδο και επικράτηση των ολοκληρωτικών καθεστώτων του Χίτλερ και του Στάλιν και προσπάθησε να αναζητήσει τις αιτίες αυτών των «madhouses» στην ανθρώπινη ψυχολογία. Μια βασική αρχή του βιβλίου ήταν ο ισχυρισμός του Hoffer ότι τα μαζικά κινήματα έχουν στοιχεία «εναλλαγής»: φανατικοί Ναζί έγιναν φανατικοί κομμουνιστές, φανατικοί κομμουνιστές έγιναν φανατικοί αντι-κομμουνιστές, και ο Σαούλ, διώκτης των Χριστιανών, έγινε ο Παύλος, ένας φανατικός χριστιανός. 

• .............................

Τον Μάιο του 1968, περίπου ένα χρόνο μετά τον Πόλεμο των Έξι Ημερών, έγραψε ένα άρθρο για την εφημερίδα Los Angeles Times με τίτλο «Η ιδιόμορφη θέση του Ισραήλ». Οι Εβραίοι είναι ένας λαός περίεργος: Τα πράγματα που επιτρέπονται σε άλλα έθνη, απαγορεύονται στους Εβραίους. Άλλα έθνη διώχνουν χιλιάδες, ακόμη και εκατομμύρια ανθρώπους, και δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα για τους πρόσφυγες. Αυτό δηλαδή που έκαναν κάποτε η Ρωσία, η Πολωνία και η Τσεχοσλοβακία. Η Τουρκία έδιωξε πάνω από ένα εκατομμύριο Έλληνες (για να μην μιλήσω τώρα για τις σφαγές κ.λπ.) και η Αλγερία ένα εκατομμύριο Γάλλους. Η Ινδονησία πέταξε ένας θεός ξέρει πόσους Κινέζους και κανείς δεν είπε λέξη για τους πρόσφυγες. Αλλά στην περίπτωση του Ισραήλ, οι εκτοπισμένοι Άραβες έχουν γίνει αιώνια πρόσφυγες. Ο καθένας επιμένει ότι το Ισραήλ πρέπει να επαναφέρει την τάξη! Ο Hoffer ρωτά γιατί όλοι οι Εβραίοι πρέπει να είναι «οι μόνοι πραγματικοί Χριστιανοί σε αυτόν τον κόσμο»;

• .............................

Τώρα θα πει κανείς ότι αυτά που συμβαίνουν στη Λωρίδα της Γάζας δεν επιδέχονται σχολίων. Καμιά αντίρρηση. Αλλά και οι ρουκέτες της Χαμάς στο Τελ-Αβίβ επίσης δεν επιδέχονται σχολίων. Είμαι εναντίον του πολέμου, όπως φαντάζομαι ο καθένας μας. Ποιος δεν θέλει την ειρήνη στην Παλαιστίνη; Οι Παλαιστίνιοι θέλουν την πατρίδα τους. Και το Ισραήλ θέλει την ασφάλειά του.  Αλληλεγγύη, λοιπόν, αλλά σε όλους!

• .............................

Είναι σαφές ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να στηρίξει τις προσπάθειες όσων επιδιώκουν την ειρήνη, τόσο οι Ισραηλινοί όσο και εκείνων που αγωνίζονται για τη δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους. Ωστόσο, στην επιθυμία όλων να επιλυθεί το Μεσανατολικό για να προσφερθεί μια ελεύθερη και καλύτερη ποιότητα ζωής για τα θύματα σε αυτή την περιοχή, καλό είναι να υπάρχουν λελογισμένες απαιτήσεις από το Ισραήλ, το οποίο εξωθείται, όπως και τώρα, σε πράξεις βίας. Βία η Χαμάς, βία και το Ισραήλ. Θύματα, οι αθώοι πολίτες.

Να δούμε ποιος θα γελάσει τελευταίος!!!

Πρέπει πάση θυσία να χτυπηθεί η κατάθλιψη. Καθημερινά βλέπω συνανθρώπους με προβλήματα, πέρα από εκείνους που χάνονται, βάζοντας τέρμα στη ζωή τους. Κι όταν λέμε "προβλήματα", εννοούμε προβλήματα επιβίωσης. Το λένε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, το ακούει κανείς στις συζητήσεις στις παρέες... Νιώθουμε ότι έχουμε φτάσει στο μη περαιτέρω. Συνήθως αυτές οι περίοδοι της κρίσης έχουν πολλά θύματα. Και χρειάζεται ψυχική δύναμη για ν' αντέξει κανείς τα χτυπήματα που προέρχονται από την επιβολή αυστηρών δημοσιονομικών μέτρων. 

• ............................

Η κρίση θα χτυπήσει τους πάντες. Και δεν φαίνεται ΦΩΣ στην άκρη του τούνελ. Γιατί είναι αυτονόητο ότι βρισκόμαστε σ' ένα τούνελ σκοτεινό και αγνοούμε αν είμαστε στην αρχή ή στο μέσο της διαδρομής προς την έξοδο. Αλλά αυτονόητο είναι ότι ο κόσμος δύσκολα πια... γελάει! Άρα η κοινωνία υποφέρει και είναι σε κάμψη ο πολιτισμός μας. Διότι το γέλιο δείχνει και την υψηλή στάθμη ενός πολιτισμού, που δεν έπαψε ούτε στιγμή να εξελίσσεται μέσα στους αιώνες, και που μας διακρίνει από τις προγονικές μας κοινωνίες. Τότε οι άνθρωποι απλώς μειδιούσαν.

• ............................

Σήμερα όμως πιστεύουμε με βεβαιότητα ότι το γέλιο είναι "ίδιον" του ανθρώπου, ενώ το γέλιο της ύαινας μια ωχρή απομίμηση... Πολλές φορές έχουμε ακούσει ότι το γέλιο είναι σημάδι υγείας. Κι εδώ θα σημειώσω ότι κάθε κοινωνία, κάθε τόπος, κάθε μειονότητα, δημιουργεί ένα δικό της τρόπο γέλιου, που σ' αυτόν οι ξένοι μένουν απαθείς. Θα σας πω μερικά παραδείγματα. Οι Εσκιμώοι άρχισαν να τη "βρίσκουν" με το χιούμορ όταν μια πολική αρκούδα καταβρόχθισε για πρώτη φορά έναν Εσκιμώο μιας γειτονικής φυλής! Το χιούμορ των Εβραίων εμφανίστηκε την ημέρα που ο Μωυσής, που ήταν ο πρώτος της τάξης του, δέχτηκε την πρώτη πέτρα στο κεφάλι του. Για τον Μποντλέρ, το ανθρώπινο γέλιο είναι στενά δεμένο με την ατυχία της πτώσης των Πρωτόπλαστων, δηλαδή μιας φυσικής και ηθικής κατάπτωσης.

• ............................

Έχω την εντύπωση όμως ότι οι πολιτικοί αγνοούν το γέλιο.. Με το γέλιο, ωστόσο, ο αδύναμος αντεκδικείται τους ισχυρούς. Κι αυτή η απλή αλήθεια αποτυπώνεται στη ρήση "να δούμε ποιος θα γελάσει τελευταίος" που φαίνεται καθαρά και στις ταινίες του Τσάρλι Τσάπλιν. ΜΕ ΟΛΑ ΟΣΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΙΤΣΑ ΜΑΣ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΕΛΑΜΕ, γιατί έτσι θα τους εκδικηθούμε και θα 'ρθει η μέρα που θα γυρίσει ο τροχός!!!!

Όλες οι τάξεις έγιναν πλέον... μία!!!

ΕΓΡΑΦΑ πριν λίγες μέρες ένα σχόλιο για την αποδιοργάνωση της ελληνικής κοινωνίας εξαιτίας της οικονομικής κρίσης που ενέσκηψε ως ανίατη ασθένεια που σαρώνει τη μεσαία τάξη της χώρας, αλλά και των άλλων δυτικών κοινωνιών. Ο οικονομικός εκφυλισμός της μεσαίας τάξης είναι μια πραγματικότητα, αφού αυτή καλείται να πληρώσει τα σπασμένα μιας διεφθαρμένης κάστας πολιτικών.  Είναι εκ των πραγμάτων αναγκασμένη η άλλοτε μεσαία τάξη να επωμιστεί όλα τα βάρη για το διαλυμένο σύστημα υγείας, για την βαθιά άρρωστη εκπαίδευση, για τη συντήρηση των συνταξιούχων και των απόμαχων της ζωής. Είναι εκείνοι στους οποίους όλα αυτά τα χρόνια απευθύνονταν οι πολιτικοί όλων των παρατάξεων και που φυσικά έδιναν τη νίκη στα δυο κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα από τη μεταπολίτευση και δώθε.

• ................................ 

Διάβασα, λοιπόν, στα «Νέα», ότι η υπό εξαφάνιση μεσαία τάξη της Ελλάδας είναι ένα από τα πέντε δημοφιλέστερα τηλεοπτικά ρεπορτάζ στο διαδικτυακό τόπο του CNN με εκατομμύρια επισκέψεις από τις 25 Σεπτεμβρίου 2012, που αναρτήθηκε για πρώτη φορά. Νεόπτωχοι και άνεργοι στη θέση εργαζομένων και αστών συνθέτουν τον «κορμό» του ρεπορτάζ που ακολουθεί πρώην εργαζόμενους και ευκατάστατους έλληνες στο σημερινό τους αδιέξοδο της ανεργίας και της ανέχειας. Ο ανταποκριτής του CNN στην Αθήνα ακολουθεί, αρχικά, μία πρώην νοσοκόμα, που έχασε πριν από ένα χρόνο τον άνδρα της και τώρα ανεβαίνει τον Γολγοθά της ελληνικής κρίσης με 200 ευρώ επίδομα το μήνα. Άδειο ψυγείο και ντουλάπια κουζίνας μαζί με την καθημερινή αγωνία για το τραπέζι και τα άδεια πιάτα των παιδιών συνθέτουν το σκηνικό της επταμελούς οικογένειας που δυσκολεύεται να επιβιώσει. Όμως το σκηνικό είναι παρόμοιο και στους γείτονες καθώς οι περισσότεροι είναι άνεργοι και χωρίς κοινωνική ασφάλιση. Προσωρινή λύση και καταφύγιο για τους νεόπτωχους της Αθήνας η αλληλεγγύη και η φιλανθρωπία. Οργανώσεις, εκκλησία και μεμονωμένοι πολίτες βοηθούν καθημερινά προσφέροντας σχολικά είδη και ρούχα σε παιδιά, τρόφιμα σε χιλιάδες άπορες οικογένειες και άστεγους καθώς όπως επισημαίνεται στο ρεπορτάζ η μεσαία τάξη στην Ελλάδα εξαφανίζεται.

• ................................  

Η μεσαία τάξη που τώρα δυστυχώς έχει εξαφανιστεί, έχει ισοπεδωθεί από την εφαρμογή των μέτρων της δημοσιονομικής προσαρμογής υπό την απειλή των δανειστών, γεννήθηκε τον 18ο αιώνα, όταν οι άνθρωποι άρχισαν να μετακινούνται προς τις πόλεις, ενώ συγχρόνως είχαμε την παρακμή των γαιοκτημόνων. Ήταν οι έμποροι και οι επαγγελματίες που έχτισαν τη ζωή τους γύρω από τα νοικοκυριά και δημιούργησαν δίκτυα αμοιβαίας υποστήριξης γύρω από τις κοινωνικές και θεσμικές σχέσεις, συγχωνεύοντας τις αξίες του αστού και του πολίτη. Με την ανάπτυξη  των επαγγελμάτων και του δημόσιου τομέα επεκτάθηκαν κι έχοντας την ευκολία να μετακινούνται στην κοινωνική κλίμακα, τα «αυτοδημιούργητα» μέλη της έφτασαν να ελέγχουν τα δυναμικότερα στοιχεία της οικονομίας και της κουλτούρας.

• ................................  

Σήμερα, ωστόσο, κανείς δεν είναι σε θέση να δώσει τα στοιχεία της ταυτότητας της μεσαίας τάξης γιατί ακριβώς αυτή η ταυτότητα είναι ένας γρίφος. Δεν εξυπακούεται απλώς από το εισόδημα ή την κατοχή ενός σπιτιού. Οι ταξικοί διαχωρισμοί πλέον γίνονται ομιχλώδεις, καθώς η κοινωνία εξομοιώνεται. Άλλωστε ποτέ η μεσαία τάξη δεν ήταν μια ομοιογενής ομάδα, όπως σημείωνε και ο Όργουελ. Έχει τις διαβαθμίσεις της, αλλά κανείς όμως δεν θα παραδεχόταν ποτέ ότι ανήκει στη χαμηλότερη κλίμακα της μεσαίας τάξης. Κι ας μη μας διαφεύγει ότι αυτές οι διαβαθμίσεις έχουν τα δικά τους χαρακτηριστικά στο ντύσιμο, την επίπλωση, το φαγητό και τους τρόπους αναψυχής. Είναι αυτονόητο ότι μπορεί κανείς να διακρίνει όσους ανήκουν στη μεσαία τάξη από εκείνους που ανήκουν στην εργατική τάξη από το ντύσιμο, την ομιλία, τη μόρφωση κι έναν απροσδιόριστο αλλά εμφανή αέρα αυτοπεποίθησης. Οι άνθρωποι της εργατικής τάξης περιορίζουν τα ρίσκα τους. Οι άνθρωποι της μεσαίας τάξης έχουν ελευθερία επιλογής. Η ασφάλεια που διακρίνει τη μεσαία τάξη καθορίζεται από την επαγγελματική απασχόληση και η τωρινή απειλή δεν περιορίζεται μονάχα στην ανεργία. Κάποτε υπήρχε  μια δοσοληψία εμπιστοσύνης μεταξύ εργοδότη και εργαζόμενου. Ως αντάλλαγμα για την εργασία που παρείχε ο δεύτερος, εξασφάλιζε από τον εργοδότη του δυνατότητα παραγωγής και συνέχιση της απασχόλησής του. Τώρα οι κανόνες της αγοράς έχουν σπάσει αυτό το συμβόλαιο.

• ................................  

Αυτοί που τώρα νομοθετούν, αδυνατούν να δουν τα αποτελέσματα της δικής τους νομοθετικής πρακτικής. Δεν είναι σε θέση ή δεν θέλουν να καταλάβουν ότι ο ξέφρενος καλπασμός της ανεργίας σε όλες τις χώρες της ευρωζώνης δεν κάνει διακρίσεις σε τάξεις που κάποτε ο διαχωρισμός τους δημιουργούσε άλλου είδους προβλήματα. Δεν είναι μονάχα οι άνθρωποι της εργατικής τάξης αλλά και της κάποτε περιούσιας μεσαίας τάξης που μπαίνουν στις ουρές για το επίδομα ανεργίας ή για την αναζήτηση δουλειάς ή παίρνουν το δρόμο της ξενιτιάς.

• ................................  

Σαν υστερόγραφο, παραθέτω ένα κομμάτι από ρεπορτάζ σχετικό με την ανεργία: «Το 2003 έφθανα με τις υπερωρίες 2.500 ευρώ τον μήνα», λέει ο Γιάννης, ένας άλλος 39χρονος που δούλευε 18 χρόνια στην «Ιππόκαμπος». «Σκοτωνόμουν στη δουλειά, διακοπές δεν πήγαινα, αλλά πληρωνόμουν. Μπορούσα να αγοράσω δυο ρούχα στα παιδιά μου. Όχι αυτό το πράγμα σήμερα. Να νυχτώνει, να είναι άρρωστο το παιδί και να τρέμει η καρδιά μου, γιατί δεν έχω λεφτά να πάρω ένα ταξί αν χρειαστεί νοσοκομείο. Ξυπνάω το πρωί, με ρωτάει η γυναίκα μου “θα πας τα παιδιά στο σχολείο;” και δεν έχω μούτρα να βγω από το σπίτι. Γιατί η γειτονιά σε ρωτάει: “Ακόμα δεν βρήκες δουλειά;”. Η πεθερά μου παίρνει συσσίτιο από την εκκλησία για να φάει. Παίρνει 500 ευρώ σύνταξη και μας δίνει τα 100-150. Ντρέπομαι, αλλά τα παίρνω. Γιατί πρέπει να ταΐσω τα παιδιά μου. Έχω φτάσει στο σημείο να λέω: “Παναγιά μου να μη γίνω κακός άνθρωπος”. Κι έτσι τρελαίνεσαι. Και νιώθεις ρεμάλι. Και σου περνάει σιγά-σιγά η ιδέα ότι είσαι άχρηστος. Ευτυχώς που μου συμπαραστέκεται η κυρά μου, που δεν χωρίσαμε». (Η Καθημερινή, 25/9/2005)

Το δικό μου Πολυτεχνείο!!!

Για πολλοστή φορά θα ξαναγραφτούν και θ' ακουστούν διάφορα για το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ. Όλοι εκείνοι που πιστεύουν ότι μπορούν ακόμα ν' αντλήσουν δύναμη ή δόξα από την εξέγερση εκείνη που τότε έδωσε ώθηση στις εξελίξεις, θα το κάνουν! Αλλά θα υπάρξουν κι εκείνοι που θα σταθούν αρνητικοί και θα πετροβολήσουν ακόμη μια φορά τις ηρωικές γενιές που βρέθηκαν απέναντι στα άρματα μάχης και στις κατασταλτικές δυνάμεις του δικτατορικού καθεστώτος. 

• .........................

Αν κάποιοι από την λεγόμενη "γενιά του Πολυτεχνείου", βρέθηκαν στα σαλόνια της εξουσίας και εξαπάτησαν τον λαό, αυτό δεν σημαίνει ότι συλλήβδην η ελληνική νεολαία που πάλεψε χωρίς να ζητήσει ανταλλάγματα πρέπει να καταδικαστεί. Δεν με νοιάζει τι είπε το φασιστικό μόρφωμα της "Χρυσής Αυγής". Η εμμονή μας στις δημοκρατικές αξίες ΕΙΝΑΙ το ανάχωμα σε τέτοιου είδους παρεκτροπές στη δημόσια ζωή.

• .........................

Το Πολυτεχνείο, για μας που θέλουμε να το κρατήσουμε στα βάθη της δημοκρατικής μας συνείδησης, ήταν η κορύφωση της πολύμορφης αντίστασης του ελληνικού λαού και της μαχητικής νεολαίας του ενάντια στην ξενόφερτη δικτατορία και ενάντια στο σύστημα εξάρτησης της πατρίδας μας από το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ. Αυτό τότε το πιστεύαμε ακράδαντα και δεν λογαριάσαμε ούτε το ξύλο, ούτε τα κυνηγητά, ούτε τα κρατητήρια και πολύ περισσότερο ούτε το άρμα μάχης που γκρέμισε την πύλη του Πολυτεχνείου. 

• .........................

Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά νιώθουμε ότι το νόημα του Πολυτεχνείου παραμένει ζωντανό και οι στόχοι του ανεκπλήρωτοι αλλά πάντα επίκαιροι. Αυτό που θα μας σώσει είναι η σύμπνοια και η έγνοια μας για το μέλλον των παιδιών μας και του τόπου. Οι συνθήκες έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί μας επιβάλλουν να σφυρηλατήσουμε την ενότητα, εκείνη την ενότητα που κάποιοι την δυναμιτίζου, και που επιμένουν να χωρίζουν τον ελληνικό λαό.

• .........................

Γιατί μόνον έτσι θα μπορέσουμε να ορθώσουμε φραγμό τόσο στους κινδύνους που απειλούν τους δημοκρατικούς θεσμούς όσο και στους κινδύνους που απορρέουν για το έθνος και τον λαό μας από την εντεινόμενη εξάρτηση της χώρας μας. Το πρόβλημα είναι πώς θα καταφέρουμε να ταιριάξουμ ε και τη συμμετοχή μας στην ευρωπαϊκή οικογένεια, αλλά και πώς θα διατηρήσουμε την ανεξαρτησία μας.

• .........................

Οι εκδηλώσεις που συνήθως μετατρέπονται σε οχλοκρατικές παρεκτροπές, που δίνουν την ευκαιρία στους εχθρούς της δημοκρατίας να τα σπάσουν και να πυροδοτήσουν καταστροφικά επεισόδια, συχνά με ανθρώπινα θύματα, καλό είναι να λείψουν. Έτσι και μόνον έτσι θα δώσουμε σάρκα και οστά στο αγωνιστικό μήνυμα του Πολυτεχνείου.

Στα σταυροδρόμια του Ντοστογιέφσκι!!!

Κάποτε είχα διαβάσει ότι πριν από δυο εκατομμύρια χρόνια, οι πρόγονοί μας  είχαν τον μισό εγκέφαλο από αυτόν που έχουμε σήμερα. Γιατί το γράφω;;; Απλώς κάνοντας έναν υπολογισμό, θα έλεγα ότι ύστερα από άλλα δυο εκατομμύρια χρόνια ο ανθρώπινος εγκέφαλος θα έχει διπλασιαστεί μέσα σ' ένα τεράστιο κρανίο, γνωστό άλλωστε από αμέτρητες εικόνες επιστημονικής φαντασίας. Σε αντίθεση με το σώμα που κάποτε ήταν δυνατό και είχε γερό σκελετό και πιο πολλούς μύες, στο μέλλον θα γίνει πιο εύθραυστο...

• .............................

Η κόρη μου όταν ήταν ακόμα περίπου πέντε χρονών είχε πει ότι οι άνθρωποι που κάθονται ατελείωτες ώρες μπροστά στον υπολογιστή (δυστυχώς τώρα κάθεται η ίδια...) θα οδηγήσουν σε ατροφία τους βραχίονες, τα χέρια δηλαδή, και τα πόδια. Δεν ξέρω πώς είχε σκεφτεί κάτι τέτοιο, αλλά αργότερα είχα διαβάσει ότι κάποιοι επιστήμονες αυτό το υποστήριζαν μετά από διάφορες μελέτες. Πάντως, δεν θα μπορούσε κανείς να είναι απαισιόδοξος για την ανθρώπινη εξέλιξη. Μπορεί να βρισκόμαστε σε μια διαδικασία σταδιακής αλλαγής, που ίσως να σημαίνει και βελτίωση του ανθρώπινου είδους!! Ή ακόμα και στη δημιουργία κάποιου νέου είδους πάνω στη γη... 

• .............................

Δεν μπορώ να ξέρω αν αυτά που λέω είναι επιστημονικά ή είναι σκέψεις απελπισίας. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι το ανθρώπινο είδος έχει περάσει διάφορες περιόδους ή φάσεις διαφοροποίησης. Και σήμερα με αυτή την επικοινωνία των ανθρώπων, τις ατελείωτες μετακινήσεις, την αλληλεπίδραση των πολιτισμών, την κατάργηση στην πράξη των γεωγραφικών συνόρων και τη δημιουργία νέων συνθηκών που επιτρέπουν, -αν δεν επιβάλλουν-, την ενσωμάτωση νέων καινοτομιών στους ανθρώπινους πληθυσμούς... Είναι άγνωστο το μέλλον μας σ' αυτό τον πλανήτη. Θα καταστραφούμε από κάποιον αστεροειδή ή κάτι παρόμοιο, ή εμείς οι ίδιοι θα καταστρέψουμε τη γη και θα εξαφανιστούμε σαν τους δεινοσαύρους!!!

• .............................

Εγώ πάντοτε βλέπω την καλή, την ευαίσθητη πλευρά των ανθρώπων, αλλά δεν παραβλέπω και το γεγονός ότι το κεφαλαιοκρατικό καθεστώς παράγει αδικία κτηνώδη, βουλιμία ανθρωποφαγική, εγωπάθεια ακόρεστη, δουλοπρέπεια, καχυποψία, δολιότητα... Ξέρουμε ωστόσο, ότι η ζωή στην κοινωνική, στην πνευματική, στην πολιτική και στην καθαρά βιολογική της εκδοχή είναι ένα σύστημα ανταγωνισμών σε δυναμική ισορροπία, αλλά τελικά έχει καταντήσει να είναι ένα πεδίο συγκρούσεων που ως μοναδική λύση έχει την κατάργηση κάθε ηθικής!

• .............................

Κι αν για να είναι κανείς δυνατός χρειάζεται λίγη δύναμη, για να είναι όμως ενάρετος χρειάζεται τεράστια δύναμη και πού να τη βρει!!!! Είναι πανεύκολο να υπηρετεί κανείς τα ένστικτά του, ενώ είναι δύσκολο να τα καταπνίξεις. Εν πάση περιπτώσει αυτό που διαπιστώνουμε είναι ότι ο ανταγωνιστικός χαρακτήρας της ζωής, μεταποιημένος, μεταφέρεται από εποχή σε εποχή, από κοινωνικό σύστημα σε κοινωνικό σύστημα, από ιστορική φύση σε ιστορική φύση. Και τι κάνουμε;;;

• .............................

Ωστόσο, παρά την αποκάλυψη των πάντων, την επικράτηση της λογικής, την θεοποίηση του ανθρώπου, θα επανέλθει το ερώτημα που βασάνισε δια βίου τον μέγα Ντοστογιέφσκι, ο οποίος έβαζε στους ήρωές του την αμφιβολία για το αν υπάρχει ή δεν υπάρχει θεός! Ακόμα και στο έσχατο έργο του, τους "Αδελφούς Καραμαζόφ", το ερώτημα επανέρχεται δια στόματος Ιβάν Καραμαζόφ, πράγμα που σημαίνει ότι ο μικρόσωμος Ρώσος χωρικός Ντοστογιέφσκι βουρλιζόταν από το θέαμα της έσχατης δυστυχίας, που του αναστάτωνε την ψυχή και έτσι βασανιζόταν με το ερώτημα αν υπάρχει Θεός. Τι λέει ο Ιβάν Καραμαζόφ; "Δεν απορρίπτω τον Θεό. Τον κόσμο που έπλασε απορρίπτω"!  

Το τελευταίο ανέκδοτο: Ο Σαμαράς είναι... τσαμπουκάς!!!!

Διαβάζω ότι σύμφωνα με πηγές που προέρχονται από Μέγαρο Μαξίμου, δηλαδή από τους συμβούλους του πρωθυπουργού ή για να είμαστε πιο ακριβείς από τον Σίμο Κεδίκογλου «χρειάζεται πολιτικός τσαμπουκάς για να εφαρμοστούν τα μέτρα»!!! Προφανώς εκεί στο στρατηγείο του Σαμαρά έχουν χάσει την αίσθηση του μέτρου. Ακούμε τον πρωθυπουργό και αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας να μιλάει πάντα σε πρώτο πρόσωπο και να λέει ότι αυτός έκανε τούτο, έκανε εκείνο κι ότι παίρνει προσωπικά όλα τα θέματα και σηκώνει στις πλάτες του τον αγώνα και όλες τις διπλωματικές κινήσεις, ότι ήταν πολύ θετικά τα σχόλια που άκουσε για τις προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης στις επαφές που είχε στις Βρυξέλλες, ωστόσο υπάρχει ένα αλλά... Κι αυτό το αλλά, έχει σχέση με την υλοποίηση των όσων έχουν ψηφισθεί!!!!

• Εάν δεν υπήρχε η στήριξη από το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ δεν θα υπήρχε κυβέρνηση με πρωθυπουργό Σαμαρά, και φυσικά δεν θα πήγαινε στις Βρυξέλλες ο Σαμαράς χαμογελαστός και φουριόζος να τους πει περιχαρής τα νέα, που εννοείται ότι τα είχαν μάθει από το ίδιο βράδυ που ψηφίστηκαν.

Ήθελε όμως ο Σαμαράς να εισπράξει τα συγχαρητήρια και τα χαμόγελα από τους ευρωπαίους ηγέτες. Δυστυχώς γι' αυτόν δεν είναι προσγειωμένος. Γιατί δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τον υπερφίαλο αρχηγό της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης που αρνιόταν διαρρήδην όσα ο Γιώργος Παπανδρέου ζητούσε από τα άλλα κόμματα για να προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις με την εφαρμογή των επώδυνων μέτρων. Τώρα που τον στηρίζουν οι άλλοι  είναι καλά. Αλλά τον στηρίζουν για να ξεφύγει η χώρα από το επικίνδυνο σταυροδρόμι όπου φυσάνε οι αέρηδες της συμφοράς. Και είναι βέβαιο ότι ο Σαμαράς έχει κατά νου την ενδυνάμωση του κόμματός του, κι αυτό τουλάχιστον προκύπτει από το σχετικό ρεπορτάζ που θέλει να σκέφτεται ακόμη και τις εκλογές!!!