Χρόνια τώρα συνεχίζεται το ίδιο τροπάριο. Λέει, μονίμως, η "αριστερά" όταν έρχεται η ώρα των εκλογών ότι δεν μπορεί να στηρίζει τον δικομματισμό! Δικαίωμά της είναι. Το αποτέλεσμα ωστόσο είναι να διοικούνται οι μεγάλοι δήμοι της χώρας από την Δεξιά. Και με αυτόν τον τρόπο πιστεύουν ότι συμβάλλουν στον σωφρονισμό τους και ειδικά ότι συνετίζουν το ΠΑΣΟΚ; Έτσι η "αριστερά" έχει βάλει το λιθαράκι της στη σημερινή κατάσταση, όπου παρατηρούμε ένα τεράστιο ποσοστό των εκλογέων να απέχει!
Ίσως βρισκόμαστε για πρώτη φορά μπροστά στο μεγαλύτερο ποσοστό αποχής από εκλογές. Και βέβαια φταίει και η κυβέρνηση, φταίνε και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, αλλά φταίνε και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που έχουν δημιουργήσει ένα κλίμα μιας κοινωνίας που βουλιάζει καθημερινά, και πάνω στο κουρελιασμένο κορμί της βιαιοπραγούν άπαντες. Αλλά αυτό δεν πρόκειται να το συζητήσουν απόψε στα τηλεοπτικά "τραπέζεια". Μόλις τολμήσει κάποιος να θέσει θέμα ευθύνης, θα του την πέσουν οι τηλεοπτικοί δημοσιογράφοι και θα γίνει το "σώσε"! Είναι γνωστό πλέον ότι οι τηλεοπτικές (έχουν γίνει και ραδιοφωνικές) παρέες έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο κι όποιος "αντιμιλήσει", χάθηκε!
Είναι δυνατόν ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας να ψηφίζει τον Παναγιώτη Ψωμιάδη, τον εκφραστή της ασυναρτησίας και του λαϊκισμού;;; Μεγάλο μερίδιο ευθύνης στην ανάδειξή του έχουν τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης που τον είχαν καθιερώσει ως μόνιμο θαμώνα στις εκπομπές τους. Και σήμερα έρχονται αυτοί που τον καθιέρωσαν, να μιλάνε για το πολιτικό σύστημα και την κακοδαιμονία των κομμάτων που κυβερνούν τη χώρα.
Για ποιους λόγους οι εκλογείς της Μακεδονίας έριξαν την ψήφο τους στον Ψωμιάδη; Το μόνο που ήθελε όταν παρουσιαζόταν στα κανάλια ήταν να ξιππάσει, να σκανδαλίσει, να θορυβήσει, ν' αυθαδιάσει, να γίνει βιαστής της κοινής λογικής. Ενας άνθρωπος με τον πλέον ασυνάρτητο πολιτικό λόγο θα κυβερνάει από αύριο μια μεγάλη περιφέρεια της χώρας. Ποιος θα τον πάρει στα σοβαρά;;
Είναι γεγονός ότι οι πολίτες έως ένα βαθμό αντιδρούν πραγματικά στην πολιτική της κυβέρνησης, και, αορίστως, θέλησαν ν' αντιδράσουν υψώνοντας τη σημαία εναντίον του "μνημονίου"! Θέλω να πω ότι κυρίως με όσους συμμετέχουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, κινούνται προς τα εμπρός οι κοινωνίες. Η ελπιδοφόρα μερίδα του έθνους, κατά τη γνώμη μου, είναι εκείνη που συμμετέχει. Που σέβεται τους θεσμούς, παραδέχεται τα όριά της, αλλά συμμετέχει.
Τώρα, κάποιοι της "αριστεράς" έχουν αρχίσει να επιχειρηματολογούν αλαζονικά. Ναρκισσεύονται, κοκορεύονται, κορδακίζονται, απαθανατίζονται χωρίς ν' απαθανατίζουν, γιατί ενώ έχουν στη διάθεσή τους, στη διάθεση της αυτοπροβολής τους, όλα τα σύγχρονα μέσα θορυβοποιίας, δεν έχουν πια κανένα από τα παλαιά στερεωτικά. Το μυστικό τους χάθηκε. Ήταν το μυστικό μιας συντεχνίας.
Ακούω τον Ψαριανό στο "Μέγκα" να λέει ότι όπου το ΠΑΣΟΚ στήριξε μη κομματικούς, κερδήθηκαν οι δήμοι. Κι αυτό, δηλαδή, πάει να πει ότι πρέπει να γίνει κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και (λόγου χάρη) Δημοκρατικής Αριστεράς; Ας βάλει ο Παπανδρέου τον Κουβέλη σ' ένα υπουργείο να τελειώνουμε... Δεν μπορούμε ασφαλώς να μην λάβουμε υπόψη αυτό το στοιχείο, δηλ. της "συνεργασίας", αλλά φυσικά αυτό δεν αποτελεί πανάκεια για το ξεκαθάρισμα του πολιτικού τοπίου.
Το γεγονός, πάντως, είναι ότι ο πολιτικός χάρτης μετά τις εκλογές είναι πολύχρωμος. Δεν είναι αποκλειστικά πράσινος ή γαλάζιος. Είναι αρκετοί πλέον εκείνοι που κατέβηκαν στις εκλογές χωρίς να έχουν κομματική υποστήριξη. Κι εδώ φάνηκε η λαθεμένη συμπεριφορά των κομματικών επιτελείων. Διαβλέπω ένα θολό πολιτικό τοπίο και η σύγχυση θα επιτείνεται από τα φαινόμενα της φτηνής επιτυχίας, που ευνοεί τα υποκατάστατα ακριβώς επειδή είναι κομμένη στα μέτρα τους. Σε κάθε εποχή επικρατεί, λίγο-πολύ, μια σύγχυση των αξιών, απόρροια της γενικής οχλαγωγίας. Κάποιοι, βεβαίως, θα επιχειρούν να βάλουν τάξη -σχηματική- για ν' απλοποιήσουν τον πίνακα, να τον κάνουν ευσύνοπτο και νοητό.
Σήμερα, είναι αλήθεια, ότι η οικονομική κρίση και η επίκληση της "τακτοποίησης", έχει θολώσει τις πολιτικές προθέσεις των περισσοτέρων και ζητούμενο πλέον είναι το αίτημα της ιδεολογικής ειλικρίνειας. Δεν αμφιβάλλω ότι η φυσιογνωμία των κοινωνιών δεν προϋποθέτει την ομαδική κατάφαση, αλλά την κυριαρχία των αξιών εκείνων που μπορούν να επιβάλλονται πάνω στις άλλες, αντίρροπες ή απλώς διάφορες.
No comments:
Post a Comment