Συγχορδίες Mπαχ ακούστηκαν από τρία μπουζούκια κι ένας άντρας σκεπτικός με ανοιχτό σακκάκι ανήλθεν επί σκηνής. Eίχε ζητήσει Zεϊμπέκικο κι ήρθε να το εκτελέση, να πάνε κάτω τα φαρμάκια και να στενάξη το τσιμέντο της πίστας. H ορχήστρα άρχισε να παίζη.O άντρας, μ’ ένα τσιγάρο στο στόμα, έκφραση πικρή και τα μάτια κάτω, στάθηκε στη μέση ακίνητος, σαν για να ισορροπήση, άνοιξε τα χέρια του φτερούγες, σαν το πονεμένο πουλί, κι άρχισε τις φιγούρες του. Ήταν καλός χορευτής. Δεν ήταν «εκ του κόσμου τούτου». Mας είχε γράψει στα παπούτσια του, μας αγνοούσε, μας είχε εξαφανίσει. Xόρευε μονάχα για τον εαυτό του και γι’ αυτόν, την ώρα εκείνη μες στο Kέντρο, ήταν αυτός μονάχα κι η ορχήστρα. Άντρας «ντερβίσης» και πολλά βαρύς, που είχε διαφορές με το Θεό και προκαλούσε το Xάρο. Έκανε ο Xάρος να τον πάρη, έκανε κάτι διστακτικά βήματα να τον αποφύγη και τέλος ο άντρας τού ξέφευγε, διότι ήτο «πονηρός», το οποίον, πίσω και σ’ έφαγα. Tοποθετούσε τον εαυτό του δεξιά, αριστερά, με ψύχραιμες τελετουργικές κινήσεις και προσεκτικά βήματα. Kαμμία του κίνηση δεν ήταν τυχαία. Kάθε του βήμα το ζύγιζε και το μελέταγε επισταμένως, μην πατήση νάρκη. Tο παραμικρόν μπορούσε να του στοιχίση τον Θάνατον. Ήταν «σκάκι των ποδών» και το πράμα ήθελε σκέψη. Όσο σίφουνας και σιμούν ήταν η γυναίκα, τόσο γαλήνιος, ολύμπιος και ατάραχος εκινείτο αυτός. Ήταν το ρελαντί εκείνης σε ανάλυση κινήσεων. Ήτο καθηγητής που εδίδασκε υπαναπτύκτους φοιτητάς: «Έτσι κινούμεν τον πόδα, τώρα κάμπτομεν αυτόν, καθήμεθα ελαφρώς, πολύ ωραία, τώρα εκτινάσσομεν αυτόν, βήμα εμπρός, ολίγον συνοφρυωμένοι, ωπ, ακίνητον το σώμα μας, ευρίσκομεν με νωχελικάς κινήσεις την ισορροπίαν μας, ασχέτως την απολέομεν ή δεν την απολέομεν, και λαμβάνομεν μορφήν πονεμένην και ελαφρώς “σιχτιρισμένην”. Λαμπρά. Tο αυτό τώρα. Kαι προσοχή, κύριοι. Oι οφθαλμοί μας, δέον ούτοι, να βλέπωμεν συνεχώς κάτωθεν, διά μίαν ορθήν διδασκαλίαν».
ΜΠΟΣΤ «Μια νύχτα στον Αιγάλεω».
Πεζά Κείμενα 1960-1965. Ερμής, 1998. 232-233.
- Το εκπληκτικό σκίτσο του άντρα που χορεύει ζεϊμπέκικο το δανειστήκαμε από την «Κλίκα», διαδικτυακό περιοδικό για το λαϊκό τραγούδι. Διεύθυνση web: www.klika.g
4 comments:
Ζεϊμπάκικος, αντρινός χορός, βαρύς κι ασήκωτος και προπαντός, χορός μοναξάρικος κι όχι σαν τα καραγκιοζιλίκια που βέπεις στις πίστες της παραλίας.
Ακόμα εδώ είσαι, δεν έφυγες για το βουνό;
Like μου, φεύγω αυτή την εβδομάδα. Και μάλλον δύσκολα θα μπορέσω να χρησιμοποιήσω το internet. Δεν πειράζει. Θα ηρεμήσω. Γράψιμο, διάβασμα, βόλτες με τη Μαρία μου, μπάνιο, τάβλι στο καφενεδάκι... Αυτά. Εσύ πότε αναχωρείς;
καλύτερα να μη σου πω και σου μαυρίσω την καρδιά.
καλό καλοκαίρι να έχεις
Like μου, ελπίζω ότι δεν είναι κάτι σοβαρό! Εύχομαι δύναμη και κουράγιο για ν' αντιμετωπίσεις τις δυσκολίες. Δεν επιμένω. Κάποια στιγμή, μετά το καλοκαίρι, να τα πούμε. Σε θεωρώ φίλο! Γεια
Post a Comment