ΛΑΜΠΡΗ ΚΙ ΑΥΤΗ!

Τη Μεγάλη Πέμπτη μαζί με τη Μαρία πήγαμε στο χωριό να περάσουμε το Πάσχα κοντά στη μάνα της (και πεθερά μου). Ε΄πιχαμε κάνει σχέδια για να πάμε και στο άλλο χωριό, στο βουνό. Ήταν ωραίο, ζεστό απόγευμα. Η μάνα μας περίμενε στην αυλή. Κατεβήκαμε από το αμάξι, χαιρετηθήκαμε, χάρηκε που μας είδε, κάνει να στρίψει για να μπει στο σπίτι και... πέφτει. Έτσι άρχισε ο γολγοθάς ο δικός της κι ο δικός μας. Καλέσαμε ασθενοφόρο από το Κέντρο Υγείας, ήρθε, την είδαν είδαν οι γιατροί, "διέγνωσαν" πιθανό κάταγμα ισχύος και μας έστειλαν στο νοσοκομείο της Σπάρτης. Οι ακτινογραφίες ήταν ξεκάθαρες: κάταγμα στο αριστερό πόδι, ψηλά. Την κράτησαν μέσχα και τη Μεγάλη Παρασκευή της έκαναν την επέμβαση. Έβαλαν δυο λάμες στο πόδι της. Τις μέρες τις περάσαμε στο νοσοκομείο της Σπάρτης. Ορθοστασία, ταλαιπωρία, γκρίνια η μάνα. Τέλος πάντων, σήμερα πήρε εξιτήριο και ήρθαμε στην Αθήνα. Δεν θέλω να περιγράψω άλλες λεπτομέρειες από την περιπέτειά μας. Δεν έχει πλέον νόημα. Μόνον ότι με πονάει η μέση μου από τη στιγμή που δοκίμασα να τη σηκώσω και ένιωσα ότι ήταν διακόσια κιλά... Όλη μέρα σήμερα είμαι με πονοκέφαλο - το ίδιο και η Μαρία. Η μάνα συνεχώς κλαψουρίζει ότι πονάει, ότι δεν μπορεί να κουνήσει το αριστερό πόδι της, τι θα κάνει, πότε θα περπατήσει και κλαψ... κλαψ... Το ξέρετε ότι οι μεγάλοι άνθρωποι πάνε συνήθως ή από πέσιμο ή από χέσιμο! Γι' αυτό όσοι αναγνώστες μου είστε "μεγάλοι", προσέχετε! Περιττό νας σας πω ότι αυτές τις μέρες ούτε εφημερίδες, ούτε τηλεόραση, ούτε υπολογιστής... Δεν έπαθα και μεγάλη ζημιά. Ήθελα μονάχα να πω ότι μερικές φορές που κάνω προγραμματισμό, ανατρέπεται κατά τον χειρότερο τρόπο.
Από εδώ στέλνω την αγάπη μου και τις ευχές στους φίλους που μου έστειλαν e-mail με τις δικές τους ευχές. Από αύριο ξανά στο κουρμπέτι!