ΠΟΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ;

Μερικές φορές η γελοιότητα συναγωνίζεται την ηλιθιότητα και την ηθελημένη αποσιώπηση των πραγματικών περιστατικών της ιστορίας. Αναφέρομαι στις άπειρες επιχειρήσεις "αγιοποίησης" του μακαρίτη Κωνσταντίνου Καραμανλή, από διαφόρους κυρίους που θέλουν να δώσουν τα διαπιστευτήριά τους είτε στην παράταξη είτε στον τωρινό αρχηγό της. Προσφάτως ο "Ελεύθερος Τύπος" κυκλοφόρησε ένα τόμο-προσφορά στους αναγνώστες του με τίτλο "Ξαναδιαβάζοντας τον Κωνσταντίνο Καραμανλή".

Τα κείμενα που οι επιμελητές επέλεξαν πράγματι "μιλούν" μόνα τους. Είναι κείμενα στα οποία αποτυπώνεται η αγωνία του Καραμανλή να μην αφήσει καμιά εκκρεμότητα σχετική με τη μεταθανάτια δόξα του. Σχεδόν τα περισσότερα από τα "κείμενά" του τα έχω διαβάσει κι έχω φρίξει. Με πιάνει αναγούλα "ξαναδιαβάζοντας" κάποιες από τις σκέψεις ή σημειώσεις ή προφορικές καταγραφές του "εθνάρχη", όπως οι παρακάτω:

• Σε προσωπικό επίπεδο οι σχέσεις μας [σσ. εννοεί με τον Ανδρέα Παπανδρέου] ήταν άνετες, σχεδόν φιλικές. Μου συμπεριεφέρετο με ευπρέπεια και με σεβασμό. Και σχεδόν ποτέ δεν έφερε αντιρρήσεις σ' αυτά που συνεβούλευα. Οι σοβαρώτεροι συνεργάτες του απέδιδαν τη συμπεριφορά του αυτή σ' ένα ανάμικτο αίσθημα σεβασμού και φόβου που είχε απέναντί μου. Και διότι και οι ίδιοι ανησυχούσαν για την πολιτική συμπεριφορά του, μου συνιστούσαν να τον βλέπω τακτικά για να τον συγκρατώ με τις συμβουλές μου. Άλλοι πάλιν την απέδιδαν στην υποκρισία και δολιότητα που, όπως έλεγαν, είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του... [σελ. 192]

Είναι φανερό ότι επιδίωξε να στραπατσάρει την προσωπικότητα του Ανδρέα Παπανδρέου, τον οποίο κρίνει με απαράδεκτους χαρακτηρισμούς. Και δεν είναι ότι θίγεται η μνήμη του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος έχει καταξιωθεί στα μάτια του ελληνικού λαού, αλλά ότι αναδεικνύεται η ΜΙΚΡΟΤΗΤΑ του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Θα μπορούσαμε κι εμείς τώρα να παραθέσουμε λέξεις και χαρακτηρισμούς για την προσωπικότητά του. Όμως δεν έχει νόημα.

Στο μεταξύ διάβασα σήμερα στον πάλι στον "Ελεύθερο Τύπο" ένα άρθρο του δημοσιογράφου Μανώλη Κοττάκη, του οποίου οι απόψεις είναι ευπρεπώς καραδεξιές (για να χρησιμοποιήσω μια λαϊκά κοινόχρηστη λέξη που αποδίδει τον φανατικό και αντιδιαλεκτικά σκεπτόμενο), και ο οποίος για να χαϊδέψει τ' αυτιά των δεξιών αναγνωστών του κάνει μια "σούμα" από τις "απόψεις-θέσεις-κρίσεις" του Καραμανλή για το ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρέα. Ο Κοττάκης λέει τόσες ανοησίες που το θεωρώ περιττό να τις αντικρούσω!

Ούτε λίγο ούτε πολύ θέλει να μας πει ότι τα ΜΟΠ τα "κέρδισε" ο Καραμανλής! Κάνει λάθος ο κύριος Κοττάκης. Δεν ξέρω ποιές ήταν τότε οι ασχολίες του κι αν έχει διαβάσει καλά τα ιστορικά γεγονότα, ή μέσα από παραμορφωτικούς φακούς! Τα ΜΟΠ είναι μια καθαρά ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ επιτυχία του Ανδρέα. Ποιος είπε ότι ο Παπανδρέου έστειλε το μνημόνιο στον Καραμανλή για "διορθώσεις"; Ποιος είπε ότι Καραμανλής και Παπανδρέου "συνδιαμόρφωσαν στην τελική του μορφή τον εκλογικό νόμο του ’85";

Πότε ο Καραμανλής «απείλησε επανειλημμένα» τον Ανδρέα Παπανδρέου είτε ότι θα προκηρύξει δημοψήφισμα είτε εκλογές αν δεν έκλεινε τις εκκρεμότητες για τις Βάσεις, την οριστική ένταξη της Ελλάδας στην Ε.Ε. και τη μη έξοδό της από το ΝΑΤΟ; Πότε «μπλόκαρε» την παροχή πολιτικού ασύλου στον Αραφάτ που σχεδίαζε ο Ανδρέας. Πότε και από πού φαίνεται ότι «διαφώνησε με την κομματικοποίηση του Στρατεύματος και των Ενόπλων Δυνάμεων», αφού δεν υπήρξε ΠΟΤΕ επιχείρηση "κομματικοποίησης"; Πότε «έψεξε δημοσίως τον πρωθυπουργό Α. Παπανδρέου» όταν εκείνος χαρακτήρισε τον Μητσοτάκη ως «μειοδότη»;

Κι ένα τελευταίο: Ο Καραμανλής «διαφώνησε» με την παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου (όχι ανοιχτά)! Ας γελάσουμε, κατόπιν εορτής! Το ζήτημα είναι ότι το ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρέας σεβάστηκαν τον Καραμανλή κι ας είχαν βασικές διαφωνίες με την πολιτική του. Ωστόσο, οι επίγονοι κάνουν ό,τι είναι δυνατό για να μην ξεχάσουμε! Και είναι εύκολο να παραθέσουμε ότι ο Καραμανλής έδωσε τα χειρότερα παραδείγματα όταν έφυγε νύχτα και με ψευδώνυμο από την Ελλάδα κι όταν παραιτήθηκε πριν λήξει η θητεία του στην Προεδρία της Δημοκρατίας επειδή τότε δεν προτάθηκε εκ νέου από το ΠΑΣΟΚ. Έδωσε το χειρότερο παράδειγμα όταν ο ελληνικός λαός ζούσε κάτω από μια στυγνή δικτατορία κι ο Καραμανλής έκανε περιπάτους στο Δάσος της Βουλόνης...

Η Δεξιά θέλει συνεχώς να ξύνει πληγές. Πράγμα πολύ απλό. Δυστυχώς δεν είναι σε θέση να εκτιμήσει τα ιστορικά γεγονότα, δεν θέλει τη συμφιλίωση, δεν ξεχνά ότι μέσα στα σπλάχνα της κυοφορήθηκαν τα πιο ακραία αντεθνικά και παρακρατικά στοιχεία κ.λπ. Αρνούμαι να συνεχίσω...

• [Αρνούμαι να ξαναδιαβάσω κείμενα τα οποία αμφιβάλλω αν έγραψε ο ίδιος ο Καραμανλής. Είμαι πεπεισμένος ότι γράφτηκαν και συμπληρώθηκαν αργότερα. Γιατί εδώ που τα λέμε ένας άνθρωπος όσο κακός και να είναι, όσο γερνάει, τόσο μαλακώνει. Αυτό πιστεύω ότι μπορεί να συνέβη και με τον Καραμανλή. Άλλωστε ξέρουμε πολύ καλά ότι ο Καραμανλής ΔΕΝ ΕΓΡΑΦΕ!]