Ο ΚΥΡΙΟΣ 64% = Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΙΠΟΤΕ!

Πάλι ο Λαζόπουλος; Μου την "έδωσε" που ένα περιοδικό - το BHMagazino - τον είχε εξώφυλλο και το ρεπορτάζ με τίτλο "Ο Κύριος 64%" (δηλ. οι μετρήσεις της AGB, του προσμέτρησαν αυτό το νούμερο σε μια από τις εκπομπές του - αυτός δεν ήταν που παλιότερα τα έβαζε συνέχεια με την AGB, ότι δήθεν ενώ είχε τηλεθέαση, του έβαζαν μικρά νούμερα;) μιλούσε, από τα παρασκήνια πλέον της "εκπομπής-φαινόμενο", για "το μεγαλύτερο πάρτι της TV", όπου:

«κυρίες με πολύ κρεπαρισμένα μαλλιά, από συνοικιακό κομμωτήριο, πιτσιρίκια με μαλλιά Emo, ερωτευμένα ζευγάρια, κάποιοι παλιοί γνώριμοι αλλά εξαφανισμένοι ηθοποιοί, δύο κυρίες με lifting και γυναικοπαρέες άνω των 40 περιμένουν καρτερικά τη σειρά τους για να μπουν στο τηλεοπτικό πάρτι του Λάκη Λαζόπουλου…»!

Ο δημοσιογράφος που κάνει το σχετικό ρεπορτάζ, σημειώνει ότι «το όλο εγχείρημα έχει πάρει διαστάσεις ροκ συναυλίας». Δεν έχει λόγους να μην το πιστεύει αυτό που γράφει. Όπως κι εγώ έχω λόγους να μην πιστεύω ότι όλο αυτό το "πανηγύρι" του Λαζόπουλου είναι μια σάχλα και τίποτε περισσότερο. Τι θα πει "ροκ συναυλία"; Πιάσαμε μια λέξη και την κοπανάμε για ό,τι είναι... αχαρακτήριστο...

Αλλά θα ήθελα να πάω ακόμη παραπέρα και να πω ότι εμένα μου θυμίζει λίγο-πολύ την εποχή της ρωμαϊκής αρένας όπου η ανθρωποφαγία ήταν στην ημερήσια διάταξη και στο Κολοσσαίο της εποχής μαζεύονταν χιλιάδες ηλίθιοι για να ουρλιάξουν, να χειροκροτήσουν και μετά, με την χαρακτηριστική κίνηση του αντίχειρα, να ζητήσουν τη σφαγή του ηττημένου. Ήταν η εποχή της ανθρωποφαγίας. Λέω, ήταν! Μα και τώρα, δεν βρισκόμαστε σε ανθρωποφαγική εποχή;

Ο κύριος Λαζόπουλος έχει καταλάβει ότι η σαχλαμάρα ζει και βασιλεύει στην εποχή μας και η ανθρωποφαγία περιγράφει την καθημερινότητά μας. Έχει, βέβαια, την εντύπωση ο ίδιος ότι είναι κάτοχος μιας προνομιακής αλήθειας κι όποιος δεν την ασπάζεται βγαίνει... χαμένος! Πιάνει διαφόρους δυστυχείς και διασύρει, χλευάζει, στιγματίζει, συκοφαντεί, περιφρονεί... - όλα στο βωμό της υποτιθέμενης "σάτιρας".

Θέλει να μας πει ο Λαζόπουλος ότι η σάτιρά του είναι φρουρός ιδανικών! Και βέβαια κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι η σάτιρά του αν είναι βέβαιη για τις αξίες της, τότε θα μπορούσαμε να δεχθούμε ότι είναι αληθινός. Όταν θεωρητικολογεί περί ναρκωτικών κ.λπ. είναι δυνατόν να τον πάρει κανείς στα σοβαρά, ενώ έρχεται στη μνήμη το περιστατικό της "συμμετοχής" του (που δεν "αποδείχτηκε") στο γιωτ εκείνου του κλινικάρχη που τελικά συνελήφθη για κατοχή ναρκωτικών, στη Μύκονο, αν θυμάμαι καλά.

Να ξεχάσουμε ότι κάποτε ήταν στην "αυλή" της κυρίας Δήμητρας Λιάνη όταν ζούσε ο Ανδρέας; Μπορούμε να τον θεωρούμε "αριστερό", όπως θέλει να λέγεται, ενώ συνεργάζεται με τον "δεξιό" Νικήτα Κακλαμάνη; [Βλέπε και παλιότερα: Λαζόπουλος και χαβαλές!]

Μήπως όταν ασχολείται με κάποια πρόσωπα (που του έχουν γίνει... εμμονές) έχει συνείδηση της διαφοράς ανάμεσα στο πώς είναι τα πράγματα και στο πώς θα έπρεπε να είναι; Πιστεύει ότι ξεσκεπάζει την υποκρισία;

Ο σατιρικός ανήκει συχνά στη μειοψηφία. Ο Λαζόπουλος όμως δείχνει να ανήκει στην πλειοψηφία, στη μάζα. Επιδιώκει να έχει στόχο συγκεκριμένα πρόσωπα - μήπως αυτό είναι ο λίβελλος; - και όχι καταστάσεις. Αυτός που κάνει σάτιρα, κοιτάζει γύρω του και εξεγείρεται για τα συμβαίνοντα. Δηλαδή, κι ο Λαζόπουλος εξεγείρεται; (Όπως τότε που δεν ήθελε να πάει στρατιώτης και εξεγέρθηκε, κουβαλώντας τα τηλεοπτικά συνεργεία μαζί του και διάφορους κατ' απονομήν δημοσιογράφους να γράφουν για τα "προβλήματα" που αντιμετώπιζε...)

...Ουφ, βαρέθηκα. Είναι αργά, μόλις επέστρεψα από την επαρχία, πέφτω για ύπνο. Θα τα ξαναπούμε.