ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ...

Σκληρή η ζωή – για όλους. Και για εμάς τους δημοσιογράφους που τη μια μέρα ο συνάδελφος γελάει, φωνάζει, αστειεύεται, βρίζει, φωνάζει από το μικρόφωνο ή μιλάει από την τηλεόραση και την άλλη στιγμή τον… χάνουμε!

Προχτές την Κυριακή συνάντησα τον Γιώργο Μαύρο και τα έχασα – ήταν ανήμπορος. Δεν μπορούσε να περπατήσει, ούτε να μιλήσει. Ήταν ένας ζωντανός-νεκρός. «Τι κάνεις συνάδελφε;», τον ρώτησα. Κάτι μου ψέλλισε. Δεν κατάλαβα. Άπλωσα το χέρι μου στον ώμο του και δεν ήξερα τι να πω. Σήμερα διάβασα ότι ο Μαύρος «έφυγε».

Κατέφυγα στις «ανακοινώσεις» της ΕΣΗΕΑ και διάβασα τις σχετικές ανακοινώσεις όχι μόνο για τον Μαύρο, αλλά και για άλλους συναδέλφους. Όμως, με πίκρα είδα ότι μας έφυγε και η Αίμη Παπαδοπούλου, που τη θυμάμαι από τον καιρό της Εξόρμησης. Ήταν μια ωραία γυναίκα και εξαιρετική δημοσιογράφος.

Πηγαίνοντας πιο πίσω, σημειώνω την απώλεια του Λάκη Χατζηκυριάκου. Και του αξιαγάπητου Γιώργου Λαμψίδη, που είχαμε φιλία αλλά είχα να τον δω αρκετά χρόνια και μου είχε χαρίσει τα βιβλία του Τελευταία πράξη – η εκδίωξη από τις πατρίδες, Τοπάλ Οσμάν, ο σφαγέας του ποντιακού ελληνισμού, Οι πρόσφυγες του 1922, Ανοίξτε τα παράθυρα, Τα αγροτικά μας, Αριστοφάνης, η άλλη όψη.

Για τον Νικήτα Λιοναράκη είχα γράψει τις μέρες που έφυγε αναπάντεχα. Αλλά θα πρέπει να σημειώσω και το φευγιό του αγαπητότατου Νίκου Κουντρομιχάλη, που έφυγε στα 95 του χρόνια. Ευγενέστατος άνθρωπος και σπουδαίος δημοσιογράφος – είχαμε συνεργαστεί στην Εξόρμηση. Πάει και ο Σπύρος Φαναριώτης...

ΚΕΡΙΑ

(Κ.Π.Καβάφης, Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

Του μέλλοντος η μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας
σα μια σειρά κεράκια αναμένα —
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.

Η περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων·
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά.

Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ’ αναμένα μου κεριά.

Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.