Λαζόπουλος και χαβαλές!

Ο Λάκης Λαζόπουλος ίσως και να αποτελεί "φαινόμενο" στον τομέα της ψυχαγωγίας. Εκείνο που δεν μπορεί κανείς να του αμφισβητήσει είναι η ικανότητα της αξιοποίησης των επικοινωνιακών μέσων για να "επιπλέει", είτε δια των εκπομπών του στην τηλεόραση είτε δια των απείρων συνεντεύξεων που δημοσιεύονται αφειδώς στα παντοειδή έντυπα (περιοδικά και εφημερίδες). Έχει και μια άλλη ικανότητα: να βρίσκεται δίπλα σε εξέχουσες προσωπικότητες. Του αρκεί μια φωτογραφία, ή ένα τηλεοπτικό πλάνο. Εδώ μου θυμίζει τον τρομερό Μητσάρα που τριγυρίζει στα ποδοσφαιρικά γήπεδα και πάντοτε βρίσκεται δίπλα ή στο πλάι του, στον ποδοσφαιριστή ή τον προπονητή ή τον παράγοντα που συνεντευξιάζονται.

Τον τελευταίο καιρό ο Λαζόπουλος κάνει απεγνωσμένες προσπάθειες να κρατηθεί ως "διασκεδαστής" του τηλεοπτικού κοινού. Η σαχλαμάρα πάει... σύννεφο. Κρίνει τους πάντες (;), αλλά κυρίως ανακυκλώνει την τηλεοπτική μπουρδολογία, παίρνοντας "αέρα" από τις "αυθόρμητες" εκδηλώσεις του ασαφούς κατασκευής και προελεύσεως κοινού που τον χειροκροτεί συνεχώς, δίνοντας ωστόσο το στίγμα μιας συνοδοιπορούσας διάθεσης με αδελφές ψυχές που αισθάνονται την ίδια ερημιά γύρω τους και μέσα τους.

Πάντως, όσες φορές έχω παρακολουθήσει, ο Καραμανλής δεν φαίνεται να τον απασχολεί - και γιατί άλλωστε να τον απασχολεί; Μάλλον όλα ωραία τα βρίσκει. Είναι και δύσκολο να κρίνουμε τις κοινωνικές ή ατομικές αξίες που εμφιλοχωρούν στο μυαλό και την καρδιά του Λαζόπουλου, αφού είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς αν εξαρτώνται από την κατάφαση της πλειοψηφίας ή από την ιδιοτυπία της μειοψηφίας!

Ο Λαζόπουλος το παίζει "κήνσορας" προσώπων και θεσμών κατά το δοκούν. Και η "πλάκα" είναι ότι πολλοί φοβούνται να τον κρίνουν μη τυχόν και θεωρηθούν ότι "δεν αντέχουν τη σάτιρα" και άλλα ηχηρά παρόμοια. Ποια σάτιρα; Θα έλεγα ότι υπάρχουν κάποιες στιγμές, αλλά δεν χρειάζεται να λέγεται κανείς Λαζόπουλος για να πει αστεία στην παρέα του.

Το μόνο που εξάγεται ως συμπέρασμα είναι ότι οι "παραστάσεις" του στις τηλεοπτικές εκπομπές παίζουν το ρόλο της προσωπικής του εργασιοθεραπείας, και της ψυχοθεραπείας εκείνων που τον παρακολουθούν από το στούντιο.

Να τι είχε πει ο Λαζόπουλος όταν ο σημερινός δήμαρχος Αθηναίων είχε παρουσιάσει το βιβλίο του «Αθήνα, Αιώνια Πολιτιστική Πρωτεύουσα» (απ' όπου και οι δυο φωτογραφίες που βλέπετε):

«Η συνεργασία με το Ν. Κακλαμάνη ξεκίνησε για να έχουμε το πρώτο δημοτικό θέατρο της Αθήνας, όπως όλες οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και τη δημοτική σχολή θεάτρου της Αθήνας. Στο κτήμα Δρακόπουλου θα γίνει το νέο δημοτικό θέατρο της Αθήνας. Θα έχει γκαράζ 250 θέσεων, θα υπάρχουν δύο αίθουσες μία με 600 θέσεις και μια μικρή για τους σπουδαστές με 120 θέσεις. Έχουν ξεκινήσει οι μελέτες. Εγώ θέλω αμισθί να προσφέρω τις υπηρεσίες μου και αυτό κάνω. Και επίσης θα βρεθεί οριστική λύση για τη στέγαση του θεατρικού μουσείου για το οποίο ο κριτικός κ. Γεωργουσόπουλος κάνει πολύ μεγάλο αγώνα. Ο Νικήτας Κακλαμάνης, αισθάνθηκα από την πρώτη στιγμή ότι είναι ένας άνθρωπος που μπορώ να επενδύσω και μπορούμε να επενδύσουμε τις ιδέες μας για τον πολιτισμό και όχι μόνο. Γι’ αυτό τον εκτιμώ και γι’ αυτό βρίσκομαι δίπλα του».

Μήπως ο κύριος Λαζόπουλος είναι σε θέση να μας πει μερικά πράγματα γι' αυτή τη συνεργασία του με τον Νικήτα Κακλαμάνη, με τον οποίο δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς τους συνδέει - εννοούμε ποιες πολιτικές αρχές και ποια ιδεολογική "πλατφόρμα"!

Θα τα ξαναπούμε!