- Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ
Κάνω μια προσπάθεια να μελετήσω συμπεριφορές, ανθρώπους, πολιτικές, πολιτικούς, κόμματα κι αυτό που διαπιστώνω είναι ότι ζούμε σε μια εποχή μεγάλου συνωστισμού και εξαπολυμένης σε μεγάλη και πρωτοφανή κλίμακα αυθαιρεσίας. Κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες και οργανωμένα συμφέροντα πιέζουν, οι βλέψεις έχουν γιγαντωθεί, οι βουλιμίες, οι δυνατότητες, αλλά συγχρόνως έχουν αναπτυχθεί σε ύψιστο βαθμό και οι μέθοδοι εξαπάτησης, ενώ η ψευδολογία και η υποκρισία εξοντώνουν κατά μάζες χιλιάδες ανθρώπους.
Στο μεταξύ όλοι, πολιτικοί, κοινωνιολόγοι, δημοσιογράφοι, ψυχολόγοι δημοσιολόγοι, οικονομολόγοι, στοχαστές, λογιστές και διάφοροι άλλοι υποτίθεται σκεπτόμενοι, λένε, γράφουν, εξακοντίζουν απόψεις, κρίσεις, ύβρεις, εξυπνάδες, σαχλαμάρες, συμπεράσματα, πορίσματα… Η αλήθεια είναι ότι σπαταλώ αρκετό χρόνο για την ενημέρωσή μου. Διαβάζω δεκάδες ρεπορτάζ, άρθρα, σχόλια, αναλύσεις για να μπορώ να έχω κι εγώ κάποια γνώμη. Σε πολλές περιπτώσεις αναθεωρώ παλιότερες, λαθεμένες αντιλήψεις μου και παλεύω απεγνωσμένα κάποιες φορές να κρατώ ισορροπίες και να μην πέφτω στο καζάνι της παράνοιας.
Πάντως, θέλω να πω ότι δεν αδικώ κανέναν για τις απόψεις του. Αφού ζούμε σ’ έναν κόσμο κατεξοχήν πονηρεμένο, όπου η μόνη κοινή συνισταμένη είναι η συναλλαγή, μάλλον ο καθένας και η καθεμία βλέπουν παντού βρομερές προθέσεις. Το μόνο που πρέπει να κάνω -εγώ, τουλάχιστον- είναι ν’ αφήνω τον καθένα με την ιδέα του και ν’ αντιπερνάω. Ωστόσο, πιστεύω -κι έχω κάθε δικαίωμα να πιστεύω- ότι ο πολιτισμός μας, και ο πολιτικός μας πολιτισμός, έχει παρεκκλίνει σε στραβό δρόμο. Δεν ξέρω πώς διορθώνεται. Μη με ρωτάτε πώς θα σωθεί…
Ξέρω ότι ως λαός έχουμε εμβολιαστεί με άπειρες συμφορές και ξένες ιδεολογίες που κάποια στιγμή κακοφόρμισαν, έχουμε σκοντάψει σε ανώμαλα στενά και διχασμούς, κι αυτό που διαπιστώνεται είναι ότι έχουμε ξεθεωθεί και ξεβιδωθεί κι έχουμε μεταβληθεί σε νευρόσπαστα που νομίζουμε ότι τα ξέρουμε όλα κι έχουμε συνταγές με έτοιμες λύσεις. Αλλά, δυστυχώς έχουμε χάσει τον μπούσουλα και κάνουμε σαν εκείνον που πνίγεται και πιάνεται από τα μαλλιά του. Κι έχω παρατηρήσει πολλές φορές ότι υπάρχει σύγχυση φρενών, ασυναρτησία και πνευματικός και πολιτικός νεοπλουτισμός, όταν γράφω κάποιες απόψεις και αμέσως υπάρχει όχι ο αντίλογος αλλά η παιδιάστικη ξιπασιά με σχόλια σαστισμένα και ανερμάτιστα, με χλευαστική αποδοκιμασία, με αυταρέσκεια…
Στο δια ταύτα: Ας καθίσουμε κάτω να στοχαστούμε λίγο περισσότρο και να μλετήσουμε τις προοπτικές που διανοίγονται στην προοπτική της νέας χρονιάς που σε λίγο θα ξεδιπλωθεί μπροστά μας. Άραγε πρέπει να χαιρόμαστε κάποιοι που έχουμε στέγη ή που μπορούμε να έχουμε ένα πιάτο καλό φαγητό, ή που απολαμβάνουμε τις διακοπές μας;;; Όχι βέβαια, διότι έτσι όπως εξελίσσονται τα πολιτικά πράγματα κι εμείς κινδυνεύουμε ανά πάσα στιγμή να βρεθούμε στη θέση των αστέγων, των πεινασμένων κι εκείνων γενικώς που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Και δεν ξέρω πόσο μας βοηθάνε οι υψηλές ιδέες και τα κηρύγματα περί αξιών και ηθικής και όλα τα συναφή.
No comments:
Post a Comment