Φασματικές σχέσεις ανάμεσα σε φαινόμενα!!!

• Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

Αχ αυτό το διαδίκτυο! Μας έχει αγκαλιάσει εκατοντάδες απελπισμένων υπάρξεων που σπανίως θα έλεγα ότι αναζητούν μια-δυο ώρες αναψυχή. Ένας ολόκληρος κόσμος έχει βγει στο προσκήνιο, με ενδιαφέροντα, άλλοτε σοβαρά και ζωηρά και άλλοτε βλακώδη και ανόητα. Και βέβαια αναρωτιέται κανείς κατά πόσο υπάρχει η επίγνωση  της σημασίας που παίρνει, όλο και περισσότερο, η στιγμή που ζούμε. 

Δεν είμαι σε θέση να πω με βεβαιότητα κατά πόσο αυτός ο κόσμος διαβάζει, στοχάζεται, θέλει να ενημερώνεται, κρίνει, κατακρίνει, βλέπει θέατρο, κουβεντιάζει για κάποια θέματα πέρα από τις παραπολιτικές πληροφορίες που, χωρίς έλεγχο, διακινούνται αφειδώς.

 Έχω την αίσθηση ότι εκείνο που ψάχνουμε όλοι είναι η ζωτική πλάνη, ένα στήριγμα στη ζωή, που σε άλλη περίπτωση χάσκει απειλητική μπροστά μας, αδειανή σα βάραθρο. Κάπου-κάπου νιώθω ότι παρακολουθώ μια παράσταση χωρίς διαλείμματα. Πάει ο νους μου στις μαραθώνιες παραστάσεις του Πέτερ Στάιν, όπου ξενυχτούσαμε… Εδώ η παράσταση δεν εκτελείται από αληθινούς θεατρίνους αλλά από πρόσωπα που το καθένα εκτελεί τον δικό του αναφαίρετο ρόλο. Επιπλέον, προσπαθεί απεγνωσμένα να περιφρουρήσει την αναντικατάστατη παροδικότητά του…

Τελικά, διαπιστώνω ότι ο κόσμος μας, κι αυτός εδώ μέσα, δεν είναι τίποτε άλλο παρά φασματικές σχέσεις ανάμεσα σε φαινόμενα!!!  Δεν ισοπεδώνω εδώ, αλλά πρέπει να σημειώσω ότι υπάρχει και μια συνομοταξία ανθρώπων, που ανεξάρτητα από την προέλευσή τους, συγγενεύουν εσωτερικά, και με λίγα λόγια βρίσκουν μεταξύ τους καίρια σημεία επαφής και επικοινωνίας.