ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ!!!!

https://www.timesnews.gr

• Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

Ούτε να πολιτικολογήσω έχω διάθεση ούτε να φιλοσοφήσω. Νιώθω περισσότερο από κάθε άλλη φορά ότι ο κόσμος μας έχει γίνει άνω-κάτω. Ο βδομαδιάτικος απολογισμός δεν είναι ευχάριστος και φυσικά δεν είναι ενθαρρυντικός. Θα επαναλάβω ότι αναρωτιέμαι αν σ’ αυτό τον τόπο υπάρχει επιτέλους κάποια ευαισθησία, αίσθημα ευθύνης, συνέπεια ιδεολογική, πνευματική, ηθική.

ΖΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΒΡΙΚΟΛΑΚΙΑΣΜΕΝΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ !!!!

Εθνική γιορτή σήμερα. Επέτειος της 28ης Οκτωβρίου. Δεν χρειάζονται μεγάλα λόγια. Ο καθένας έχει χρέος να μην απαρνιέται την ταυτότητά του, να μην προδίνει την ιστορία του, να μην απιστεί στην προέλευσή του. Και τούτο διότι ο άνθρωπος δεν έχει μονάχα βάθος χρόνου ατομικό. Εμείς οι Έλληνες ζήσαμε ουκ ολίγες και μεγάλες εθνικές συμφορές, οι οποίες περισσότερο από καταστροφές ήταν ταπεινώσεις. Ωστόσο, πάντα μετά μας έλεγαν ν’ ανοίξουμε την αγκαλιά μας στους εχθρούς μας.

ΗΓΕΤΕΣ ΚΑΙ ΗΓΕΤΙΣΚΟΙ

• ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Όσα διαδραματίζονται από την ώρα που ανακοινώθηκε η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, σύμφωνα με την οποία κηρύχθηκε αντισυνταγματικός ο Νόμος για τις τηλεοπτικές άδειες, προκαλούν έντονη ανησυχία.

Ανώτατα κυβερνητικά στελέχη, ξεπερνώντας τους εαυτούς τους, προχώρησαν σε ανεπίτρεπτες δηλώσεις. Αντί να προβληματιστούν για την προώθηση ενός διάτρητου νομοσχεδίου και να αναζητήσουν τρόπους ώστε να αποκατασταθεί η τάξη, αντιδρώντας σπασμωδικά, εξαπέλυσαν βολές εναντίον του Συμβουλίου της Επικρατείας για την απόφαση που έλαβε. Τη σκυτάλη της οξύτητας πήραν γρήγορα βουλευτές και κομματικά στελέχη.

Μη λες ονόματα!!!!

• Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

Τουλάχιστον αυτό το νιώθουν οι περισσότεροι, ότι δηλαδή ζούμε σε μια εποχή πολλής σύγχυσης!!! Και τη σύγχυση αυτή την επιτείνει η εννοιολογική μεταμφίεση των λέξεων κι αυτό είναι ένα τεκμήριο της έλλειψης εμπιστοσύνης στην ηθική αξία των πολιτικών πλαισίων που μέσα σ' αυτά κινείται κι αγωνιά και απελπίζεται ο σημερινός πολίτης. Το αίτημα των βασανισμένων συνειδήσεων είναι για μια κάποια περισσότερη ειλικρίνεια και σαφήνεια. Αλλά πρέπει να γίνει σαφές ότι τα είδωλα έχουν γκρεμιστεί με πάταγο και είμαι βέβαιος ότι οι διαφόρων ειδών ειδωλολάτρες θ' αναγκαστούν από τα ίδια τα πράγματα να γίνουν εικονοκλάστες κι αυτό ίσως φανερώσει μια ζέση που θα επιτρέψει την τολμηρή ελπίδα μιας νέας αναγέννησης!!!!

Ζυμαρικά και ιδανικά!!!!

• Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

Πριν έρθει η άλλη μέρα, μήπως πρέπει να σκεφτούμε κάτι και για την Παγκόσμια Ημέρα Ζυμαρικών που γιορτάζεται σήμερα;;; Τελικά, αφήνω κατά μέρος τις σκέψεις περί Κεντροαριστεράς, που φαίνεται ότι ενόχλησαν πολλούς για να σκεφτώ το αυριανό μεσημεριανό. Λοιπόν, αποφάσισα ένα πανεύκολο Ογκρατέν ζυμαρικών με ζαμπόν. Μια συνταγή [για άσχετους όπως είμαι εγώ] για “Ογκρατέν” ζυμαρικών με ζαμπόν. Ένα γρήγορο και πεντανόστιμο πιάτο που σίγουρα θα το απολαύσω, γιατί αυτές τις μέρες ταλαιωρήθηκα από μια άτιμη ίωση. Κατά τ' άλλα, τώρα νιώθω ότι είμαι απόγονος ιδανικών που έρχονται από άλλης μορφής υψόμετρα, ας πούμε ποιητικά!!!

Οκτώβριος στη Σεβαστουπόλεως...

• Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

ΣΑΝ ΑΛΟΓΟ, με αμολητά τα γκέμια! Ήμουν κρυμμένος πίσω από μία κολόνα και όταν η δική μου Νεφέλη βγήκε από το φαρμακείο την ακολούθησα. «Μα τι κορμί είναι αυτό; Λαμπάδα...», σκέφτηκα και βάλθηκα ν' αρχίσω την παρακολούθηση, λες και ήμουν ντετέκτιβ. Η Νεφέλη περπατούσε γοργά και κάποια στιγμή έβγαλε από την τσάντα της ένα σκούφο και τον φόρεσε. Σα να ψιλόβρεχε κι ενώ εκείνη έστριψε στην πρώτη γωνία, εγώ που στο μεταξύ είχα αποξεχαστεί και χάζευα σε μια βιτρίνα, δεν την πρόσεξα και καθώς πήγα να τρέξω, πέφτω πάνω σε μια κολόνα. Λίγο έλειψε να φάω κωλοτούμπα, αλλά με συγκράτησε ένας άλλος περαστικός. «Ευχαριστώ...», ψέλλισα κι άρχισα να κοιτάζω πέρα-δώθε για την Νεφέλη. Εκείνη όμως είχε εξαφανιστεί. Η αλήθεια είναι ότι στην γωνία είχε παρκάρει το αμαξάκι της. Μπήκε κι έφυγε αμέσως και χάθηκε στη λεωφόρο.

Το μέλλον εγκυμονεί κινδύνους αλλά και ελπίδες!!!

ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ στην κοινωνία και ιδιαίτερα στη χώρα μας είναι βέβαιο ότι δεν μας κάνουν χαρούμενους. Το μέλλον εγκυμονεί κινδύνους, πολλούς και μεγάλους κινδύνους διότι έχουν πληθύνει εκείνοι που υπονομεύουν την εθνική μας υπόσταση και όσοι έχουν αναλάβει την υπεράσπισή της είναι ανίκανοι. Ωστόσο για να μην φανώ και απαισιόδοξος το μέλλον εγκυμονεί και μεγάλες ελπίδες, κι αυτό είναι κάτι που δεν μπορούμε να παραβλέψουμε. Από την μια νιώθουμε πολύ κοντά μας τον μεσαίωνα κι από την άλλη προσβλέπουμε σε μιαν αναγέννηση!

Ρεμβασμός στο πρωινό του Σαββάτου!!!

https://www.timesnews.gr

• Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

ΤΕΛΙΚΑ, αυτό το «μέσο» μ’ αρέσει. Εννοώ το διαδίκτυο. Χαίρω που μου δίνει αφορμές για αναγνώσεις και σχεδόν το χρησιμοποιώ ως ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΟ, σε κοινή θέα!! Οι αναρτήσεις δεν διεκδικούν κάτι. Απλώς, βρίσκω αφορμές, διαβάζω και γράφω. Τίποτε περισσότερο. Γιατί είναι και το άλλο:  όταν τα αφήνεις τα γράμματα, σ’ αφήνουν κι αυτά. Οι επινοητικές ικανότητες αδρανούν, αχρηστεύονται. Η ατροφία του πνεύματος καραδοκεί. Έτσι, ξεφεύγω από την καθημερινή θολούρα, κυρίως της πολιτικής και των παρεπομένων της, που δυστυχώς στις μέρες μας έχει σχέση μονάχα με το ψέμα που έχει θρονιαστεί στα κυβερνητικά θεωρεία, την υποκρισία, την εξαπάτηση, τη διαστροφή….

Ο πόλεμος, η διατεταγμένη αισιοδοξία και η ελπίδα!!!

https://www.timesnews.gr/

• Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

The following two tabs change content below.

«Είμαι νέος. Είμαι είκοσι χρονών. Μα από τη ζωή μονάχα την απελπισιά έχω γνωρίσει, αυτή την αγωνία, το θάνατο και το πιο επιπόλαιο, το πιο παράλογο αλυσόδεμα της ζωής σε μια άβυσσο πόνου. Βλέπω να σπρώχνονται οι λαοί, να χτυπούν ο ένας τον άλλον και να σκοτώνονται δίχως να λένε τίποτα, δίχως να ξέρουν τίποτα, με τρέλα, πειθήνια κι αθώα». Αυτή είναι η παρακαταθήκη του νεαρού στρατιώτη Πάουλ Μπόιμερ, που μαζί με μια παρέα συμμαθητών του βρέθηκε από τα θρανία στα χαρακώματα, στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Κατά τη διάρκεια του Αʹ Παγκόσμιου Πολέμου θα ζήσουν τη φρίκη του θανάτου και τη σκληρή πραγματικότητα της μάχης, τη διάψευση των προσδο­κιών τους και την προδοσία. Ωστόσο οι νεαροί στρατιώτες της γερμανικής Σιδηράς Νεολαίας στέκονται στις θέσεις τους, υπακούουν εντολές, σκοτώνουν για να επιβιώσουν, έτοιμοι να θυσιάσουν τη ζωή τους σε έναν πόλεμο που δεν καταλαβαίνουν. Το μυθιστόρημα «Ουδέν νεώτερον από το δυτικόν μέτωπον» του Έριχ Μαρία Ρεμάρκ εκδόθηκε το 1929 και χαρακτηρίστηκε ως το πιο συναρπαστικό λογοτεχνικό έργο για τον Αʹ Παγκόσμιο Πόλεμο.