Τηλε-εισαγγελείς, τηλε-αστέρες και τα pot boiler τους!

• Δεν χρειάζεται και πολλή φιλοσοφία για να καταλάβει κανείς ότι οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι που παραμονεύουν τον σχολιαστή κοινωνικών, πολιτικών ή πνευματικών φαινομένων είναι η απλούστευση και η γενίκευση. Ωστόσο, έχω την πεποίθηση ότι ακολουθώ τη μέση οδό. Ούτε απλουστεύω, αλλά ούτε και γενικεύω. Οταν όμως βλέπεις ότι ο ραδιοτηλεοπτικός "αέρας" έχει πλημμυρίσει με αεριτζήδες, τότε είναι δύσκολο να πεις ότι τα περιστατικά και τα πρόσωπα που σχολιάζεις είναι εξαιρετικές περιπτώσεις. Δυστυχώς, λίγες, πολύ λίγες, είναι οι περιπτώσεις των επαγγελματιών του χώρου που κάνουν σωστά τη δουλειά τους και δεν μεταχειρίζονται αθέμιτα μέσα για να επιβιώσουν.

• Έγραφα τις προάλλες για τον Σπύρο Χαριτάτο, τον βοηθό της μαγείρισσας Αργυρώς και μια φίλη αναγνώστρια, μου έστειλε τις ενστάσεις της. Την σέβομαι για τις θέσεις της, αλλά θα μου επιτρέψει να μη συμφωνήσω μαζί της. Μεταξύ άλλων μου έγραψε: "Αυτό που μου αρέσει στον Σπύρο Χαριτάτο είναι ότι είναι αληθινός και δεν προσποιείται. Θα σου δείξει και τη χαρά του και τη συγκίνησή του και το θυμό του χωρίς να κρύψει κάτι για να είναι κομ ιλ φο"!

• Καταρχήν, δεν είμαι μόνιμος τηλεθεατής. Σποραδικά βλέπω κι όταν βλέπω -οτιδήποτε- οργίζομαι και νιώθω ότι κινδυνεύει η συσκευή της τηλεόρασης. Και κινδυνεύει διότι για μένα και για οποιονδήποτε ουδέτερο και αντικειμενικό τηλεθεατή, ο μόνος τρόπος αντίδρασης στο τηλεοπτικό σκουπιδαριό είναι να σπάσεις τη συσκευή! Ο Χαριτάτος, λοιπόν, είναι κλασικό παράδειγμα του "τηλεοπτικού... μηδέν"! Όπως είναι και ο Λαζόπουλος και η ομάδα του "ράδιο-αρβύλα" με τα γυμνασιακά αστεία τους. Το ζητούμενο στη ζωή μας, σήμερα, ΔΕΝ είναι ο συνεχής και άνευ ορίων χαβαλές! Εάν αυτό είναι, τότε παραιτούμαι από το σχολιασμό. Δεν έχω λόγους να σχολιάζω τι κάνουν και τι δεν κάνουν αυτοί που έχουν εργολαβικά αναλάβει να γεμίζουν το χρόνο της ανίας των τηλεθεατών. 

• Αν κατέβουμε σ' ένα επίπεδο χαμηλότερο, πρακτικό, θα ιδούμε πως ο κάθε ένοχος δεν πληρώνει, ο ανάξιος δεν έχει τύψεις, ο πωρωμένος δεν αναβλέπει. Παρατηρούμε ότι στην τηλεόραση και, γενικότερα, στην ελληνική κοινωνία σχεδόν όλοι πλέκουν καθημερινά τον μύθο τους, ο οποίος, εν πολλοίς, σημαίνει ψέμα, υποκρισία, αγυρτεία. 

• Δεν βλέπετε πώς αλληλοσυγχαίρονται οι τηλεοπτικοί αστέρες"; Οι λεγόμενες "αλλαξοκωλιές" είναι στην ημερήσια διάταξη [κυκλοφορούν ο ένας στην εκπομπή του άλλου με τόση ευκολία που λες ότι όλα δικά τους είναι...]. Κι αυτό διότι ο ένας πρέπει να στηρίξει τον άλλον για να επιβιώσουν όλοι τους. Κι επειδή έχουν ανάγκη το κοινό, παλεύουν απεγνωσμένα να το εκμαυλίσουν, να το χαϊδέψουν στο χαμηλό υπογάστριο, να το ωραιοποιήσουν, να κάνουν να πιστέψει ότι όλα γίνονται για χάρη του, ότι όλοι τους υπάρχουν για χάρη του, ότι όλοι τους ζουν για να το υμνούν! 

• Δείτε τον Χατζηνικολάου πώς "οργίζεται" με τους συνομιλητές του, για χάρη του κοινού του! Ως τηλε-εισαγγελέας, ξεχνάει τους καλούς τρόπους και φυσικά δεν υπάρχει περιθώριο να σεβαστεί τον συνομιλητή του. "Πατάει" πάνω στο "μύθο" του και δεν λογαριάζει αν η συμπεριφορά του υπερβαίνει τα εσκαμμένα. Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να κρατήσει αναπεπταμένη τη σημαία της "οργής" του για να τον νιώσει ο τηλεθεατής και να τον θεωρήσει "δικό" του. 

• Οι τηλε-αστέρες τύπου Χατζηνικολάου, που επιζητούν η ερώτησή τους να είναι μεγαλύτερη από την επερχόμενη απάντηση του συνομιλητή. Από περιέργεια, παρακολουθείστε τον Χατζηνικολάου για να δείτε πόσο χρόνο κρατάει η ερώτηση που πάει να κάνει στον καλεσμένο του και θα καταλάβετε ότι ο άνθρωπος δεν θέλει απάντηση, αλλά καλεί κάποιον για άλλοθι, ώστε να μπορεί να μιλάει ο ίδιος. Αυτό το σύστημα έχει βρει ανταπόκριση σ' ένα ορισμένο κοινό που νοιάζεται να βρει τσοπάνη για να το κουλαντρίζει! 

• Δυστυχώς, έχει δημιουργηθεί ένα πλέγμα σχέσεων που οικοδομείται και συντηρείται σχεδόν καθημερινά, και στο οποίο είναι μπλεγμένοι, δημοσιογράφοι, πολιτικοί, καλλιτέχνες, κάποιοι πανεπιστημιακοί και διάφοροι τσαρλατάνοι της καθημερινότητας, που τροφοδοτούν το εφτάψυχο αυτό σύστημα. Και είναι ένα "σύστημα" που διαδίδουν ότι υπάρχει υπέρ του πολίτη, υπέρ της κοινωνίας! Αυτοί οι άνθρωποι του συστήματος χειρίζονται με δεξιοσύνη και κατεργαριά τις δημόσιες σχέσεις, εκπέμποντας "μηνύματα"... τάξης και ηθικής!

• Πώς θα σωθεί ο πολίτης από την ψυχοφθόρα επίδραση των εκπομπών εκείνων που ενδιαφέρονται για το χρώμα του βρακιού των καλλιτεχνών, για τις πορνοταινίες της Τζούλιας ή της Ντούβλη, για τις προσωπικές αγωνίες [;] και το μπούστο της Ελένης Μενεγάκη ή της Ελεονώρας Μελέτη, για τις χορευτικές ικανότητες της Τατιάνας Στεφανίδου, για τα κρυανάλατα αστεία του Ψινάκη;;;

• Η ζωή που παρουσιάζουν τα τηλεοπτικά κανάλια είναι μια ψευδής ζωή, η επίδραση αυτής της τηλεόρασης στο κοινό χαράσσει ρυτίδες, και πνιγηρά αδιέξοδα. Και δεν είναι τόσο απλό να λένε κάποιοι ότι ο πολίτης έχει στα χέρια του το κοντρόλ και τη δύναμη να πατήσει το κουμπί και να αλλάξει κανάλι ή να κλείσει εντελώς την τηλεόραση. Όμως για να λειτουργούν τα κανάλια δημιουργήθηκε το ηλεκτρομαγνητικό δάσος στον Υμηττό, που είναι δημόσια περιουσία. Συνεπώς όλοι αυτοί των ιδιωτικών καναλιών θα πρέπει να καταλάβουν πως μας χρωστάνε έτσι κι αλλιώς. Δεν μπορούν βρομίζουν τον "αέρα" με τη σαχλαμάρα τους.

• Η ζωή σύμφωνα με αυτήν την τηλεόραση μοιάζει με εφιάλτη, τέτοιον όμως που σε κάνει με την παρουσία του ακριβώς να συλλογίζεσαι πως δεν γίνεται να του ξεφύγεις, όσο κι αν το θελήσεις, όσο κι αν αντιχτυπηθείς, αλλά πως θα τον ζήσεις μέχρι το τέλος. Μπορεί η δύναμη της ζωής να παρασύρει τα πάντα στο διάβα της κι εσύ να αντιπερνάς και να ξεχνάς, όμως δεν μπορείς να παραβλέψεις ότι το ρεύμα σε άγγιξε! Και ξέρετε, θέλω να πω ότι δεν μπορω να δεχτώ ότι είναι κοινή η μοίρα μου με τη μοίρα του κοινού εκείνου που χαχανίζει στις εκπομπές του Λαζόπουλου ή συντηρεί τις εκπομπές της Αννίτας Πάνια ή ακούει ευλαβικά τον Χατζηνικολάου ή παθιάζεται με τον Αυτιά και τον Παπαδάκη, ή δέχεται αδιαμαρτύρητα τις ιδιορρυθμίες του Καμπουράκη και τα "ανοίγματα" στα "νεανικά κοινά" του Σταμάτη Μαλέλη. 

• Είναι αλήθεια ότι το ρεύμα της ανοιγμένης πόρτας γίνεται πολύ έντονο και τότε μια φευγαλέα ανατριχίλα μας διαπερνάει. Από αυτή την ανοιγμένη πόρτα μπαίνουν απρόσκλητοι όλοι αυτοί που βυσσοδομούν μπροστά στο φέρετρο μιας πεθαμένης κοινωνίας.

ΥΓ 1.- Θέλω να απευθυνθώ  στους αγραμμάτους και να τους πω ότι δεν υπάρχουν "νεανικά κοινά", αλλά "νεανικό κοινό". Να ψάξουν να βρουν το γιατί - οι αγράμματοι!!!! Κι αυτό το ακούω και από ανθρώπους που κόπτονται ότι έχουν τη σφραγίδα της δωρεάς, και γνωρίζουν και ελληνικά... Εάν το ξανακούσω, θα προσφύγω στη Δικαιοσύνη [εδώ γελάνε...]
ΥΓ 2.- Ώρα 09.56. Τόσες μαζεμένες αηδίες μόνο από τη Λιάνα Κανέλλη θα μπορούσε ν' ακούσει κανείς πρωί-πωί. Εκεί στο "Μέγκα", από την εκπομπή η οποία κανοναρχείται από τον Ιορδάνη Χασαπόπουλο και τον Μανώλη Αναγνωστάκη. Κάποτε, οι συνάδελφοι δημοσιογράφοι θα πρέπει να κοιτάξουν και παραπέρα και να καταλάβουν ότι η ελληνική Βουλή έχει τριακόσιους [300] βουλευτές...