Θα επιβιώσουν οι αετονύχηδες!

Τ' ακούσατε, τα διαβάσατε, πάθατε τραμπάκουλο, σας έπιασε κρύος ιδρώτας, μετά άρχισε το τρέμουλο και αύριο γραμμή για το Αιγινήτειο για τα χαπάκια της κατάθλιψης! Ας πούμε ότι είναι απαραίτητα τα μέτρα για να υπάρξει κάποια στιγμή η "εξομάλυνση", αλλά τι φταίω εγώ, τι φταις εσύ, για την κατάντια αυτού του τόπου;

Προσπαθώ να είμαι ήρεμος, να δω καθαρά την κατάσταση και να μην μεταδώσω την απαισιοδοξία μου για τις μαύρες μέρες που έρχονται.Όχι για μένα προσωπικά και τη γυναίκα μου, αλλά για τα παιδιά μου που βλέπω τις άγριες συνθήκες που έχουν να αντιμετωπίσουν. Η κατάσταση με παραπέμπει σε κάτι πολεμικές ταινίες όπου η διαταγή από το στρατηγείο λέει ρητά να καταληφθεί το ύψωμα, και οι λοχαγοί δίνουν τις ανάλογες διαταγές στους λόχους των πεζικάριων. Να καταληφθεί, λοιπόν, το ύψωμα. Θα σκοτωθούν δεκάδες στρατιώτες, και θα είναι οι ήρωες.

ΔΕΝ ΘΕΛΩ να γίνω ήρωας - ούτε εγώ ούτε τα μέλη της οικογένειάς μου ούτε τ' αδέρφια μου ούτε κανένας! Αυτό που θέλω είναι να δω να εκτελούνται εκείνοι που μας οδήγησαν σ' αυτή τη δυστυχία. Όσοι δηλαδή πλούτισαν στα χρόνια της πολιτικής τους σταδιοδρομίας. Είτε είναι νεοδημοκράτες είτε είναι Πασόκοι. Δεν με καλύπτει αυτή η διαδικασία των λεγόμενων "εξεταστικών επιτροπών". Να βρεθεί άλλος τρόπος. Εάν δεν τιμωρηθούν κάποιοι, τότε δεν είμαι σε θέση να προβλέψω τις εξελίξεις.

Επειδή και ιστορία γνωρίζω και έχω ζήσει σε δύσκολες περιόδους, είμαι βέβαιος ότι και τώρα θα το γλεντήσουν κάποιοι αετονύχηδες, κάποιοι παμπόνηροι που έχουν μάθει να επιβιώνουν. Δεν είναι δυνατό όμως να γίνουμε όλοι αετονύχηδες, δεν μάθαμε ότι ακόμα "περνάει" η παλιανθρωπιά. Τώρα να δείτε με τις τιμές τι έχει να γίνει! Αυτές τις μέρες πρόσεξα πάρα πολλά καταστήματα που κατέβασαν τα ρολά - δηλαδή έκλεισαν. Σε λίγο, θα ψαχνόμαστε όλοι...

Δηλαδή, με κυβερνητικές αποφάσεις πλέον δεν μπορούμε να δούμε καλύτερες μέρες. Ούτε δουλειές υπάρχουν, απολύσεις γίνονται, η ανεργία στα ύψη, δεν θα μπορούμε να κουνηθούμε, δεν θα είμαστε σε θέση να εκπληρώσουμε δανειακές υποχρεώσεις, ούτε παπούτσια ούτε ρούχα, ούτε ελεύθερος χρόνος, ούτε ψυχαγωγία ούτε βέβαια έχεις δικαίωμα να ονειρεύεσαι, να κάνεις σχέδια για το μέλλον.

Ποιος θα μας δώσει όραμα, ποιος θα μας εμπνεύσει αισιοδοξία, ποιος θα μας κάνει να ελπίσουμε; Γιατί σπουδάσαμε, γιατί φτιάξαμε οικογένειες, γιατί μορφώσαμε τα παιδιά μας, γιατί φτιάξαμε μια κοινωνία καλύτερη από αυτήν που παραλάβαμε από τους γονείς μας; Εμείς βγήκαμε στους δρόμους, αγωνιστήκαμε, κυνηγηθήκαμε παντοιοτρόπως, χάσαμε χρόνο σε αγώνες, ιδρώσαμε και πιστέψαμε ότι τα παιδιά μας θα ζήσουν καλύτερα. Την παραλάβαμε την ελληνική κοινωνία και την παραδώσαμε σε κάποιους κάφρους πολιτικούς που μας πρόδωσαν, μας εξαπάτησαν, μας έκλεψαν και τώρα απολαμβάνουν τη λεία τους.

Ωστόσο, πρέπει να χαμογελώ κι εγώ και η γυναίκα μου και τα παιδιά μου. Πρέπει να επιβιώσουμε σε πείσμα των πάσης φύσεως αντιξοοτήτων. Απλώς, δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν πλέον να μας κοροϊδέψει. Τι λέτε - θα τα καταφέρουμε;