Rosa Luxemburg - Karl Liebknecht

Η Rosa Luxemburg (5 Μαρτίου 1870 - 15 Ιανουαρίου 1919) και ο Karl Liebknecht (13 Αυγούστου 1871 - 15 Ιανουαρίου 1919), υπήρξαν δυο σπουδαίες προσωπικότητες όχι μόνο του γερμανικού αλλά και του ευρωπαϊκού σοσιαλιστικού επαναστατικού κινήματος. Και τους μνημονεύω διότι ρίχνοντας μια ματιά στο καλεντάρι είδα ότι σαν σήμερα αφού πρώτα βασανίστηκαν αγρια, δολοφονήθηκαν από τα φασιστικά παραστρατιωτικά σώματα Freikorps, στην αποτυχημένη επανάσταση τον Ιανουάριο του 1919 στο Βερολίνο.

Δεν θέλω να γράψω περισσότερα, όταν άνθρωποι σαν κι αυτούς με ιδέες και ιδεολογία, με πάθος για το καλύτερο, για μια καλύτερη ζωή, δεν σκέφτηκαν τη ζωή τους και τα έδωσαν όλα στον κοινό τους σκοπό. Μόνο σκέφτομαι ότι όπως τόσοι άλλοι θεωρητικοί και επαναστάτες έθρεψαν την αγωνία μας, θέριεψαν την πίστη μας στην αλλαγή, χαλύβδωσαν τη θέλησή μας να παλέψουμε δίχως φόβο... Και φτάσαμε σήμερα σαν κοινωνία σ' αυτά τα χάλια. Δεν χωράνε σχόλια, γιατί δεν υπάρχει χώρος, αφού η μπόχα των σκανδάλων, ο τυχοδιωκτισμός κάποιων δημοσιογράφων, κάποιων εκδοτών, κάποιων πολιτικών και κάποιων μεγαλοεπιχειρηματιών, μας έχουν στριμώξει σε μια βασανιστική καθημερινότητα.

Τελευταίες λέξεις: πίστη στην επανάσταση

Οι τελευταίες γνωστές λέξεις της Ρόζας Λούξεμπουργκ, γραμμένες το απόγευμα της δολοφονίας της, ήταν για την πίστη της στις μάζες, και στο αναπόφευκτο της επανάστασης:

«Η ηγεσία απέτυχε. Ακόμα κι έτσι, η ηγεσία πρέπει να ξαναδημιουργηθεί από τις μάζες και μέσα από τις μάζες. Οι μάζες είναι το αποφασιστικό στοιχείο, είναι ο βράχος πάνω στον οποίο θα κτιστεί η τελική νίκη της επανάστασης. Οι μάζες ήταν στα ύψη() ανέπτυξαν την “ήττα” αυτή σε μία από τις ιστορικές ήττες που είναι η τιμή και η δύναμη του διεθνούς σοσιαλισμού. Και γι’αυτό η μελλοντική νίκη θα ανθίσει από αυτή την “ήττα”

“Τάξη επικρατεί στο Βερολίνο!” Ηλίθιοι δήμιοι! Η “τάξη” σας είναι χτισμένη στην άμμο. Αύριο κιόλας η επανάσταση θα “ανυψωθεί με μια βροντή” και με σαλπίσματα θα ανακοινώσει στον τρόμο σας: Ήμουν, Είμαι, Θα είμαι!» (Τάξη βασιλεύει στο Βερολίνο, Συλλογικά Έργα)

Η Ρόζα Λούξεμπουργκ (δεξιά) με την Κλάρα Τσέτκιν στα 1910

Παραθέματα

• «Στην αστική κοινωνία ο ρόλος της Αριστεράς είναι ο ρόλος του κόμματος αντιπολίτευσης. Σε κόμμα εξουσίας επιτρέπεται να υψωθεί μόνο πάνω στα ερείπια του αστικού κράτους»
• «Λασπωμένη, ατιμασμένη, βουτηγμένη μέσα στο ίδιο της το αίμα, στάζοντας πύον: να πώς παρουσιάζεται η αστική κοινωνία, να ποιο είναι το πραγματικό της πρόσωπο. Δεν είναι πια όπως κάποτε, που φτιασιδωμένη και φορώντας το πέπλο της εντιμότητας επιδιδόταν στην κουλτούρα και στη φιλοσοφία, στην ηθική και στην τάξη, στην ειρήνη και στο δίκαιο. Τώρα μοιάζει με άγριο ζώο που χορεύει τη σάμπα της αναρχίας και σπέρνει τη χολέρα στον πολιτισμό και την ανθρωπότητα. Η αστική κοινωνία φανερώνεται ολόγυμνη, όπως πραγματικά είναι.»
• «Η ελευθερία είναι μόνο για τους αντιφρονούντες/αυτούς που σκέφτονται διαφορετικά». Αυτό αποτελεί μέρος μια μεγαλύτερης φράσης:
• «Ελευθερία μόνα για τα μέλη της κυβέρνησης, μόνο για τα μέλη του Κόμματος – αν και είναι πολυάριθμα – δεν είναι καθόλου ελευθερία. Η ελευθερία είναι ελευθερία γι αυτούς που σκέφτονται διαφορετικά. Η ουσία της πολιτικής ελευθερίας δεν εξαρτάται από τους φανατικούς της “δικαιοσύνης”, αλλά μάλλον στις αναζωογονητικές, ευεργετικές και καθαρτικές πράξεις αυτών που σκέπτονται διαφορετικά. Αν η “ελευθερία” γίνει “προνόμιο”, η λειτουργία της πολιτικής ελευθερίας σπάει.»
• «Ο Μαρξισμός είναι μια επαναστατική παγκόσμια θεώρηση που πρέπει πάντα να μάχεται για νέες αποκαλύψεις. Ο Μαρξισμός δεν πρέπει να αποστρέφεται τίποτα περισσότερο από το να μείνει παγωμένος στην παροντική του μορφή. Είναι στα καλύτερά του όταν χτυπά το κεφάλι του από αυτοκριτική, και μέσα στους ιστορικούς κεραυνούς και αστραπές, διατηρεί το σθένος του.»