Η "ΘΥΜΩΜΕΝΗ ΤΕΧΝΗ"... θύμωσε!

Εξαρχής το δηλώνω πως είμαι εναντίον των "υπογραφών"! Εγώ είμαι "στρατευμένος" καθημερινά. Και η στράτευσή μου αυτή φαίνεται σε όλα τα επίπεδα της ζωής μου: στην καθημερινή συμπεριφορά μου, στην κομματική μου τοποθέτηση και λειτουργία, στην επαγγελματική μου δραστηριότητα, στην ενασχόλησή μου με τα γράμματα και τις τέχνες, παντού...

Η ιστορία της "υπογραφολογίας" είναι πολύ παλιά και δεν ξέρω αν πλέον έχει κάποιο αντίκρισμα κι αυτό δεν το έχουν καταλάβει αυτοί που διακινούν αυτό το σύστημα. Αυτοί είναι κατά κανόνα οι διανοούμενοι και οι καλλιτέχνες που στηρίζουν αιωνίως και τυμπανίως τον Συνασπισμό σε όλες τις κατά καιρούς μεταμορφώσεις του (ΚΚΕεσωτ., ΕΑΡ, Συνασπισμός, ΣΥΡΙΖΑ).

Δεν μπορώ να ξεχάσω την περίοδο που το "βρώμικο '89" βρισκόταν σε εξέλιξη, και τότε διακινούνταν κατάλογοι με υπογραφές διαφόρων διανοουμένων και καλλιτεχνών, που ζητούσαν την κεφαλήν επί πίνακι του Παπανδρέου, τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ και ωρύονταν για τον πολιτισμό μας! Η ιστορία είναι γνωστή...

Στρατεύεται κανείς καθημερινά κι όχι όταν το κομματικό καθήκον καλεί. Στην προκειμένη περίπτωση ο Συνασπισμός επιχειρεί να κάνει ένα νέο ξεκίνημα ενόψει και της αλλαγής ηγεσίας. Και "διαπίστωσε" ότι η Τέχνη πρέπει να "θυμώσει"! Ποια τέχνη; Η κοινή λογική, το bon sens, το common sense, επιβάλλει να αξιολογήσει κανείς τις καταστάσεις και να αποφανθεί ότι η ΤΕΧΝΗ μπορεί να θυμώνει όχι όμως πεδικλωμένη στα κομματικά γρανάζια.

Η "Θυμωμένη Τέχνη" έχει μια λογική που επιβάλλεται από τον πολιτικό μηχανισμό του κόμματος, που δήθεν στη χώρα μας έχει το προνόμιο να είναι το κόμμα των διανοουμένων και των καλλιτεχνών. Δεν είναι τυχαίο ότι οι συγγραφείς και οι καλλιτέχνες του Συνασπισμού είναι οι περισσότερον ευνοημένοι από όλες τις κυβερνήσεις. Οι συγγραφείς του Συνασπισμού είναι στις διάφορες επιτροπές του υπουργείου Πολιτισμού, οι συγγραφείς του Συνασπισμού βραβεύονται, οι καλλιτέχνες του Συνασπισμού επιδοτούνται με παχυλές επιχορηγήσεις, οι άνθρωποι του Συνασπισμού καταλαμβάνουν καίριες θέσεις είτε είναι το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία είτε η Νέα Δημοκρατία.

Πρόσφατο παράδειγμα: στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου ανέλαβε ο συγγραφέας Πέτρος Μάρκαρης. Προηγουμένως ήταν ο Δημήτρης Νόλλας. Και οι δύο κινούνται μονίμως στο χώρο του Συνασπισμού. Μπορώ να αραδιάσω ονόματα και τι κάνει ο καθένας και θα καταλάβετε τι εννοώ. Θέλω να πω ότι μπορεί να "θυμώνει" η Τέχνη, αλλά για ποιο πράγμα; Μήπως επειδή άργησαν οι επιχορηγήσεις;

Η διαπάλη των ιδεών δυστυχώς δεν γίνεται με ισόβαθμες προϋποθέσεις. Έχω την εντύπωση ότι και σ' αυτή την περίπτωση χωρεί η υποψία του καιροσκοπισμού. Θα τον δεχόμουν τον καιροσκοπισμό όταν υπάρχει χρησιμότητα για το σύνολο και σωφροσύνη, κι όταν η ανάγκη της εκμετάλλευσης των κατάλληλων συνθηκών έχει τη δυνατότητα να περισώσει μια επισφαλή κατάσταση. Ίσως ο καιροσκοπισμός να είναι αρετή όταν παρακολουθεί μια εθνική (και όχι στενά κομματική) πολιτική. Η ανιδιοτέλεια της ιδέας, πάντως, έχω την εντύπωση πως έχει οριστικά καταργηθεί.

Αναρωτιέμαι, ωστόσο, αν η μονήρης πορεία σε μονήρεις δρόμους ή μονοπάτια οδηγεί στην έρημο! Και το λέω αυτό διότι για να έχεις οποιαδήποτε επιρροή, είναι απαραίτητο να είσαι "ενταγμένος" κάπου, να έχεις παραδώσει την ανεξαρτησία σου για να μπορείς να δεχτείς ενδεχομένως και την αλληλεγγύη της ομάδας. Εγώ προσωπικά, έχω μακρά εμπειρία και γνωρίζω από πρώτο χέρι πως πάντοτε καραδοκούν οι απογοητεύσεις και οι αλλεπάλληλες οδυνηρές διαψεύσεις. Έτσι οδηγήθηκα στην εκούσια παραίτηση. Ανήκω στους θλιμένους desperados της ιδέας...

«ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ Η ΣΙΩΠΗ»…

Νηφάλιες σκέψεις δεν γίνονται πάντοτε, αλλά υπάρχουν δημοσιογράφοι που όταν γίνεται χαμός, κρατούν αποστάσεις από τα γεγονότα και σώζουν την τιμή του επαγγέλματος.

"Το πένθος σαν ιδιοκτησία" Tης Μαριάννας Τζιαντζή

«Την ώρα του θανάτου ταιριάζει η σιωπή». Το αυτονόητο μάς υπενθύμισε ο καθηγητής Ι. Κονιδάρης μιλώντας σε μια έκτακτη εκπομπή για τον θάνατο του Αρχιεπισκόπου. Ασφαλώς, τα ΜΜΕ δεν μπορούν να σιγήσουν. Είναι υποχρεωμένα να καλύψουν το θέμα, όμως άλλο πράγμα οι περιγραφές, οι βιογραφικές αναφορές, οι προσωπικές αναμνήσεις, η διατύπωση απόψεων για το έργο και την προσωπικότητα ενός θρησκευτικού ηγέτη και άλλο η κραυγαλέα επίδειξη οδύνης, που χαρακτήρισε αρκετές εκπομπές.

Τέτοιες στιγμές η συγκίνηση είναι δικαιολογημένη. Κανείς δεν απαιτεί από τους δημοσιογράφους και από τους ανθρώπους που γνώριζαν τον Αρχιεπίσκοπο να παραμείνουν ψυχροί και αντικειμενικοί. Αλλο όμως το να νιώθει κανείς λύπη και άλλο το να ανεμίζει το λάβαρο του ατομικού του πένθους, σείοντας ταυτόχρονα απειλητικά το δάχτυλο σε εκείνους που, όταν ο Χριστόδουλος ήταν εν ζωή, είχαν διαφωνήσει με κάποιες δηλώσεις και επιλογές του. Δυστυχώς, κάποιοι συμπεριφέρθηκαν μπροστά στην κάμερα σαν να ήταν ο εκλιπών ατομική ιδιοκτησία τους, παραλληλίζοντας μάλιστα τον δικό τους βίο με εκείνον του Αρχιεπισκόπου... [συνέχεια ΕΔΩ]

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΗ ΜΑΚΡΗ

Χθες το απόγευμα , ο Ευάγγελος Βενιζέλος, πήγε στο Ζάππειο
και δήλωσε ... παρών!

Ιδού ο νέος Αρχιεπίσκοπος!

ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ, ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΚΑΙ ΠΑΠΑΓΑΛΑΚΙΑ...

[Μοιάζει με ένα έργο του Magritte, αλλά δεν είναι! Πρόκειται για τον άνθρωπο που έδωσε το περίφημο dvd. Σχεδόν τον αποκαλύπτουμε - πάρτε το μήλο από το πρόσωπό του και θα τον έχετε, επιτέλους!]

Κ. Καραμανλής: "Είμαστε απέναντι στις ιδιοτελείς σκοπιμότητες που ζημιώνουν τη Δημοκρατία». «Είμαστε σε διαρκή σύγκρουση με τη διαφθορά και την ανομία», τόνισε ο πρωθυπουργός κατά τη διάρκεια της ομιλίας του σε εκδήλωση για την κοπή της πίτας της γραμματείας γυναικών της Νέας Δημοκρατίας. «Είμαστε μετωπικά απέναντι στις ιδιοτελείς σκοπιμότητες, που ζημιώνουν τη Δημοκρατία μας, την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος, την αξιοπρέπεια της πολιτικής»...

«Μπήκε τέλος στη συγκάλυψη και την ανοχή, που χαρακτήριζαν το παρελθόν. Εφαρμόζονται, ήδη, τολμηρές αλλαγές και νέα μέτρα, για την εμπέδωση της διαφάνειας. Εντείνονται οι έλεγχοι παντού. Αποκαλύπτεται και παραπέμπεται στη Δικαιοσύνη κάθε παράνομη συμπεριφορά, που πλήττει το δημόσιο συμφέρον. Δεν ανεχόμαστε πρακτικές του χτες. Δεν χαριζόμαστε σε κανένα. Δεν σταματούμε τις αλλαγές. Συνεχίζουμε με ένταση τον αγώνα που ξεκινήσαμε»...

Τα "παπαγαλάκια" της Νέας Δημοκρατίας προδιαθέσανε την κοινή γνώμη ότι ο πρωθυπουργός, επιτέλους, έκανε παρέμβαση για το μείζον θέμα των ημερών, την υπόθεση Ζαχόπουλου και τα συναφή [Ανδριανός, Αγγέλου, Αναστασιάδης, Τσέκου, Ζαχόπουλος Τριανταφυλλόπουλος,κ.λπ.].

Και τι "παρέμβαση έκανε ο μέχρι χτες άφαντος πρωθυπουργός; Πού την είδατε την "παρέμβαση"; Απλώς επανέλαβε ότι βρίσκεται σε πόλεμο κατά της διαφθοράς! Προφανώς κοροϊδεύουν άπαντες...

Ο Καραμανλής ζει σε άλλο κόσμο και ενδεχομένως, ο λαός που χάφτει μύγες, να έχαψε και τις καινούργιες δηλώσεις του. Ποιον πόλεμο, ρε; Η διαφθορά βρίσκεται μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου και στα σπλάχνα της παράταξης που λέγεται Νέα Δημοκρατία! Ας καθαρίσει την κόπρο που ξεχειλίζει και κοντεύει να μας πνίξει και μετά να ζητήσει τη συνδρομή των πολιτών.

Μπορεί να μας εξηγήσει ο Καραμανλής γιατί μπήκε στο ΑΡΧΕΙΟ η υπόθεση των παράνομων υποκλοπών; Απλούστατα - απαντάμε εμείς - διότι στο ΑΡΧΕΙΟ θα μπει και η υπόθεση Ζαχόπουλου. Κι επειδή είμαστε ξεχασιάρηδες (για να μη χρησιμοποιήσω καμιά άλλη βαριά κουβέντα), ο Καραμανλής το έχει βρει το κουμπί: όσο κρατάει ένας καφές κι ένα τσιγάρο!

Κάθε τόσο, βγαίνει ο άνθρωπος που υποδύεται τον πρωθυπουργό, λέει διάφορες κοτσάνες περί διαφθοράς και οι χάνοι... χάφτουν! Και οι υποθέσεις/σκάνδαλα με τους κουμπάρους, τις απαγωγές των Πακιστανών, τις παράνομες υποκλοπές, τα δομημένα ομόλογα και τόσα άλλα, να τα ξεχάσουμε. Αφού δεν τα ξεχνάμε. Αυτή η κυβέρνηση κοντεύει να μας τρελάνει (αν δεν το έχει ήδη κάνει). Σε λίγο θα παίρνουμε όλοι χαπάκια για την κατάθλιψη!

Κι όσο για τα παπαγαλάκια της δημοσιογραφίας, καλά θα κάνουν κάποτε να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να κάνουν καλά τη δουλειά τους, διότι έχουν παρεξηγήσει το περιεχόμενο της έννοιας "δημοσιογραφία". Ο Καραμανλής δεν έχει σχέση μ' αυτά, δεν ξέρει, του είπαν ψέματα, ο Καραμανλής θα τιμωρήσει, δεν ορρωδεί... και άλλες τέτοιες παπαριές λένε.

Αν είναι άντρας ο Καραμανλής, ας μιλήσει ευθέως για την υπόθεση Ζαχόπουλου, να δώσει εξηγήσεις για τις σχέσεις μαζί του, τη σχέση της γυναίκας του, της Νατάσας [της νηπιαγωγού-γιατρού, ντε...] με τον Ζαχόπουλο, το ρόλο του Γιάννη Ανδριανού και του Γιάννη Αγγέλου στην υπόθεση, για τον Ρουσόπουλο ας μη μας πει τίποτε, διότι το άτομο είναι σαλταρισμένο... Ας αφήσει τα πολιτικάντικα. Έχουμε χορτάσει τόσα χρόνια. Τις υψηλές θεωρίες περί διαφθοράς και τα τοιαύτα, κύριε Καραμανλή, τις ξέρουμε κι εμείς. Για την ταμπακέρα, έχεις κάτι να πεις;

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ...

Καραμανλης: "Σύγκρουση με φαινόμενα διαφθοράς"

Θα συγκρουστώ με φαινόμενα διαφθοράς κάθε τύπου, τόνισε ο πρωθυπουργός απαντώντας στη Βουλή σε ερώτηση του προέδρου του ΣΥΝ για την υπόθεση Ζαχόπουλου και τόνισε ότι η κυβέρνηση πήρε σειρά πρωτοβουλιών για την εμπέδωση της διαφάνειας.

Δεν κρύβουμε τίποτα δεν καλύπτουμε τίποτα. Δεν χαριζόμαστε σε κανέναν. Τίποτα δεν πρόκειται να μείνει ανεξιχνίαστο, όλα θα παραπεμφθούν στη Δικαιοσύνη. Η κυβέρνηση ούτε εκβιάζεται ούτε εκβιάζει. Τη σχέση εμπιστοσύνης με τους πολίτες δεν τη θυσιάζω", υπογράμμισε ο κ. Κ.Καραμανλής.

"Δεν δέχομαι τη γενίκευση του νοσηρού. Οι γενικεύσεις και η ισοπέδωση των πάντων δεν ωφελούν το δημόσιο βίο και τους δημοκρατικούς θεσμούς", ανέφερε.

Δεν κρύψαμε και δεν κρύβουμε τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο δημόσιος τομέας. Προσπαθήσαμε να καλύψουμε τα κενά των δυσλειτουργιών για την εμπέδωση της διαφάνειας. Τα πράγματα άρχισαν να βελτιώνονται, δεν φτάσαμε όμως σε ικανοποιητικό επίπεδο, πρόσθεσε ο πρωθυπουργός. Δεν είναι η Ελλάδα ταυτισμένη με τη νοσηρή κατάσταση του τελευταίου μήνα.Είμαστε αποφασισμένοι να αλλάξουμε τα πράγματα και τα αλλάζουμε στην πράξη, τόνισε.

• ΣΧΟΛΙΑ: Όπως διαβάζετε, λοιπόν, ο πόλεμος συνεχίζεται! Οι γυναίκες να μαζευτούν στα σπίτια τους και ν' αρχίσουν να πλέκουν τις φανέλες των στρατιωτών μας, διότι ακόμα είμαστε στον χειμώνα και θα ξεπαγιάσουν απάνω στα ψηλά βουνά, πολεμώντας τη διαφθορά. Και τα παιδιά ακόμα να μάθουν να πλέκουν καμιά κάλτσα, μην πάθουν κρυοπαγήματα οι στρατιώτες μας! Ευτυχώς ο πρωθυπουργός μας έχει πει πολλές φορές το ΟΧΙ στους "Διεφθαρμένους" και δεν μπορεί, εκείνοι κάποια στιγμή θα το ακούσουν και θα κάνουν πίσω, οπότε θα γλιτώσουμε σκοτωμούς και τα τοιαύτα...
  

Ο ΘΕΜΟΣ, Ο ΜΑΚΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΦΙΜΩΤΡΟ…

Δεν μου πέφτει λόγος για τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο, πολύ δε περισσότερο για τον Θέμο Αναστασιάδη και για το “Πρώτο Θέμα”. Στο μέτρο, βεβαίως, που εμπλέκεται η δραστηριότητά τους με την κυβέρνηση, μάλλον θα πρέπει να νοιάζομαι, διότι η κυβέρνηση ασκεί εξουσία και πάνω μου. Η δημοσιογραφία που ασκούν όμως δεν με βρίσκει σύμφωνο. Κι ο καθένας θα μπορούσε να ισχυριστεί το ίδιο ή να συμφωνήσει με τον ένα ή τον άλλον. Έτσι είναι η ζωή - ένα περιβόλι με χορτάρια, με λουλούδια, με αγκάθια, με διαόλους και τριβόλους. Αν είσαι καλός αγρότης, το προσέχεις το περιβόλι για να είναι και παραγωγικό.

Εν πάση περιπτώσει, αφορμή για το σημείωμα είναι η καθημερινή παρουσία του Μάκη στα ραδιοτηλεοπτικά κανάλια και το γεγονός ότι η υπόθεση όπου εμπλέκονται οι δύο συνεκδότες και η εφημερίδα τους, ενέχει πολιτική σκοπιμότητα. Και να μην είχε πολιτική σκοπιμότητα, όλα τα λεγόμενα και τα συμφραζόμενα του Μάκη υπαινίσσονται μεγάλο σκάνδαλο, εμπλοκή πολιτικών, επιχειρηματιών, δημοσιογράφων, τέλος πάντων ένα σκάνδαλο που μπορεί να τινάξει την κοινωνία μας στον αέρα! Εάν δεν ενείχε πολιτική σκοπιμότητα και ήταν μια ενδο-επιχειρηματική (και συνεπώς οικονομική) κόντρα, δεν θα έβλεπε το φως της δημοσιότητας και μάλιστα κατ’ αυτό τον εκκωφαντικό τρόπο.

Τα αίτια κάθε “πολέμου” σήμερα είναι κατά βάση και κυρίως οικονομικά κι αυτό το αναγνωρίζουν όλοι. Αλλά, οι καθημερινές εκρήξεις του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου (πρωί, μεσημέρι, απόγευμα, βράδυ, μεσάνυχτα), παρασύρουν τον ίδιο σε θλιβερές “αποκαλύψεις” και το κοινό που τον ακούει σε επίσης θλιβερές πλάνες. Ο Μάκης θέλει να δείξει πως έχει δίκιο, τον πνίγει το δίκιο, ο πρώην φίλος και συνεργάτης του ότι τον έχει “προδώσει”, εξεγείρεται για την ποιότητα της δικής του “αισθητικής” [κατηγόρησε τον Θέμο για τη δημοσίευση του φωτογραφικού υλικού με Ζαχόπουλο και 35χρονη, αλλά ξέχασε την υπόθεση με τον συνθέτη Στέφανο Κορκολή;] και προσπαθεί να καλλιεργήσει στο κοινό τον οίκτο για έναν άνθρωπο - λειτουργό της ενημέρωσης που αγωνίζεται για την αλήθεια και την ηθική και δυστυχώς έχει προδοθεί! Αφού κάποια κοράκια της δημοσιογραφίας άρχισαν να βάζουν και ερωτήματα στο τηλεοπτικό κοινό με το απλουστευτικό δίλημμα: Έχει δίκιο ο Θέμος ή ο Μάκης; Και το κοινό συμμετέχει σ’ ένα ανθρωποφαγικό παιχνίδι. Άλλωστε, ξέρουμε ότι η μικροαστική ανικανότητα για κατανόηση των περιστάσεων είναι απίστευτη.

Δεν είμαι βέβαιος ότι η πλατιά, συλλογική συνείδηση είναι εν εγρηγόρσει. Συμβαίνουν συγκλονιστικά πράγματα στην ελληνική κοινωνία και υπαίτια είναι μια ανίκανη κυβέρνηση, ένας άσχετος πρωθυπουργός και οι συνεργάτες που ο ίδιος έχει επιλέξει. Είναι αλήθεια ότι ευθύνες για όσα συμβαίνουν με την υπόθεση Ζαχόπουλου βαρύνουν αποκλειστικά τον Καραμανλή και δεν μπορεί κανείς να αποφανθεί ως προς τη συμμετοχή σε αυτή την ιστορία των Αναστασιάδη και Τριανταφυλλόπουλου ποια είναι η αλήθεια και ποια η πολιτική σκοπιμότητα. Αυτό που μπορώ να καταλάβω είναι ότι έχουν μεταθέσει τα θέματα της ημερήσιας ατζέντας στην προσωπική διαμάχη τους, στην εμπλοκή των δημοσιογράφων του “Πρώτου Θέματος”, στην απαξίωση του δημοσιογραφικού επαγγέλματος στη συνείδηση της κοινωνίας (κι αυτό προφανώς μπορεί να είναι μέσα στους στόχους της Καραμανλικής τακτικής).

Ο τρόπος με τον οποίο ο Μάκης δημοσιοποιεί σιγά-σιγά και “αποκαλυπτικά” διάφορες πτυχές της υπόθεσης, μας βάζει σε χίλιες δυό υποψίες. Έχει κανείς την αίσθηση ότι απειλεί τον πάλαι ποτέ φίλο και συνεταίρο του με κάποια ατομική βόμβα που αν εκραγεί θα γίνει της πουτάνας. Και είναι σα να του βάζει φίμωτρο για να μη μιλήσει. Αλλά ο τρόπος που συνδιαλέγεται ο Μάκης έχει πάντα χροιά απειλητική, υπαινικτική, τον τόνο ενός ανθρώπου που αν δεν τον ακούσεις ή δεν συμφωνήσεις μαζί του, την έχεις “βαμμένη”. Είτε να βάλει να σε παρακολουθούν, είτε να μαγνητοφωνεί τις τηλεφωνικές συνδιαλέξεις σου, είτε να σε καλέσει στην εκπομπή του και να μη σου δώσει το λόγο ή να σε υποχρεώσει όπως, συχνά συμβαίνει, στις εκπομπές του, να παρακολουθείς τις δημηγορίες του υπέρ των “αναξιοπαθούντων” δημοσιογράφων και του κοσμάκη! Αλλά, αυτός δεν φταίει σε τίποτε.

“Φταίνε” οι καλεσμένοι του που ενώ γνωρίζουν το “σύστημα” του Μάκη στην εκπομπή πηγαίνουν, διότι για διαφόρους λόγους χρειάζονται τη δημοσιότητα κι επειδή πιστεύουν ότι ανήκουν στην παρέα του Ρομπέν των Δασών - ή ακόμα κι επειδή μπορεί να τον φοβούνται (;)! Δεν τους νοιάζει αν ο Μάκης τους βάζει φίμωτρο για να μπορεί να μιλάει μονάχα ο ίδιος. Όμως τώρα - και το λέω φιλικά - ο Μάκης πρέπει να βάλει φίμωτρο στον εαυτό του διότι έχει αρχίσει να ενοχλεί. Το δίκιο σου το έχεις ακόμα κι όταν δεν μιλάς - πόσο μάλλον όταν δεν κραυγάζεις. Άλλωστε, εμείς, το κοινό, δεν είμαστε ούτε δικαστές, ούτε εισαγγελείς. Περνάμε τον καιρό μας, όταν δεν δουλεύουμε, και κάπου μπλεκόμαστε όταν ο Μάκης μπλέκεται κι αυτός με τις εξουσίες και τα εκατομμύρια…

Δεν με ενδιαφέρει αν ο Μάκης ρητορεύει κάθε τόσο που βγαίνει στο γυαλί (και άλλα λέει το βραδί κι άλλα λέει το ταχύ…) είτε στη δική του εκπομπή είτε ως καλεσμένος και ηθικολογεί ή πολιτικολογεί, βάζοντας κανόνες για όλους τους άλλους και για την κοινωνία ολόκληρη. Ο συγχρωτισμός του με την εξουσία δεν κατάλαβε ότι του έχει δημιουργήσει μια αυτοχειροτόνητη ηγεμονική στάση και συμπεριφορά. Στα διάφορα τηλεοπτικά πλάνα τον βλέπουμε αυτές τις μέρες να ανεβαίνει ή να κατεβαίνει τα σκαλιά της εισαγγελίας, των δικαστηρίων, να μιλάει με ανακριτές, να καταθέτει στους εισαγγελείς… Μου θυμίζει τον παππού της γυναίκας μου που έλεγε, σε κάποιον που καταπατούσε το χωράφι του ή του έκοβε τα φρούτα από τα δέντρα του (μιλάμε για τη δεκαετία του '60), “κάτσε καλά γιατί θα σου κάνω πρωτόκολλο”, εννοώντας ότι θα του κάνει μήνυση και θα τον κλείσει μέσα! Βεβαίως ποτέ δεν έκανε μήνυση σε κανέναν - ήτανε μόνο λόγια…

Του συνιστώ, λοιπόν, του Μάκη, να αυτολογοκρίνεται γιατί θα του κάνει καλό και να του πω την παροιμία “κάνεις, λάβεις, καρδιά μη σε πονέσει”!

Rosa Luxemburg - Karl Liebknecht

Η Rosa Luxemburg (5 Μαρτίου 1870 - 15 Ιανουαρίου 1919) και ο Karl Liebknecht (13 Αυγούστου 1871 - 15 Ιανουαρίου 1919), υπήρξαν δυο σπουδαίες προσωπικότητες όχι μόνο του γερμανικού αλλά και του ευρωπαϊκού σοσιαλιστικού επαναστατικού κινήματος. Και τους μνημονεύω διότι ρίχνοντας μια ματιά στο καλεντάρι είδα ότι σαν σήμερα αφού πρώτα βασανίστηκαν αγρια, δολοφονήθηκαν από τα φασιστικά παραστρατιωτικά σώματα Freikorps, στην αποτυχημένη επανάσταση τον Ιανουάριο του 1919 στο Βερολίνο.

Δεν θέλω να γράψω περισσότερα, όταν άνθρωποι σαν κι αυτούς με ιδέες και ιδεολογία, με πάθος για το καλύτερο, για μια καλύτερη ζωή, δεν σκέφτηκαν τη ζωή τους και τα έδωσαν όλα στον κοινό τους σκοπό. Μόνο σκέφτομαι ότι όπως τόσοι άλλοι θεωρητικοί και επαναστάτες έθρεψαν την αγωνία μας, θέριεψαν την πίστη μας στην αλλαγή, χαλύβδωσαν τη θέλησή μας να παλέψουμε δίχως φόβο... Και φτάσαμε σήμερα σαν κοινωνία σ' αυτά τα χάλια. Δεν χωράνε σχόλια, γιατί δεν υπάρχει χώρος, αφού η μπόχα των σκανδάλων, ο τυχοδιωκτισμός κάποιων δημοσιογράφων, κάποιων εκδοτών, κάποιων πολιτικών και κάποιων μεγαλοεπιχειρηματιών, μας έχουν στριμώξει σε μια βασανιστική καθημερινότητα.

Τελευταίες λέξεις: πίστη στην επανάσταση

Οι τελευταίες γνωστές λέξεις της Ρόζας Λούξεμπουργκ, γραμμένες το απόγευμα της δολοφονίας της, ήταν για την πίστη της στις μάζες, και στο αναπόφευκτο της επανάστασης:

«Η ηγεσία απέτυχε. Ακόμα κι έτσι, η ηγεσία πρέπει να ξαναδημιουργηθεί από τις μάζες και μέσα από τις μάζες. Οι μάζες είναι το αποφασιστικό στοιχείο, είναι ο βράχος πάνω στον οποίο θα κτιστεί η τελική νίκη της επανάστασης. Οι μάζες ήταν στα ύψη() ανέπτυξαν την “ήττα” αυτή σε μία από τις ιστορικές ήττες που είναι η τιμή και η δύναμη του διεθνούς σοσιαλισμού. Και γι’αυτό η μελλοντική νίκη θα ανθίσει από αυτή την “ήττα”

“Τάξη επικρατεί στο Βερολίνο!” Ηλίθιοι δήμιοι! Η “τάξη” σας είναι χτισμένη στην άμμο. Αύριο κιόλας η επανάσταση θα “ανυψωθεί με μια βροντή” και με σαλπίσματα θα ανακοινώσει στον τρόμο σας: Ήμουν, Είμαι, Θα είμαι!» (Τάξη βασιλεύει στο Βερολίνο, Συλλογικά Έργα)

Η Ρόζα Λούξεμπουργκ (δεξιά) με την Κλάρα Τσέτκιν στα 1910

Παραθέματα

• «Στην αστική κοινωνία ο ρόλος της Αριστεράς είναι ο ρόλος του κόμματος αντιπολίτευσης. Σε κόμμα εξουσίας επιτρέπεται να υψωθεί μόνο πάνω στα ερείπια του αστικού κράτους»
• «Λασπωμένη, ατιμασμένη, βουτηγμένη μέσα στο ίδιο της το αίμα, στάζοντας πύον: να πώς παρουσιάζεται η αστική κοινωνία, να ποιο είναι το πραγματικό της πρόσωπο. Δεν είναι πια όπως κάποτε, που φτιασιδωμένη και φορώντας το πέπλο της εντιμότητας επιδιδόταν στην κουλτούρα και στη φιλοσοφία, στην ηθική και στην τάξη, στην ειρήνη και στο δίκαιο. Τώρα μοιάζει με άγριο ζώο που χορεύει τη σάμπα της αναρχίας και σπέρνει τη χολέρα στον πολιτισμό και την ανθρωπότητα. Η αστική κοινωνία φανερώνεται ολόγυμνη, όπως πραγματικά είναι.»
• «Η ελευθερία είναι μόνο για τους αντιφρονούντες/αυτούς που σκέφτονται διαφορετικά». Αυτό αποτελεί μέρος μια μεγαλύτερης φράσης:
• «Ελευθερία μόνα για τα μέλη της κυβέρνησης, μόνο για τα μέλη του Κόμματος – αν και είναι πολυάριθμα – δεν είναι καθόλου ελευθερία. Η ελευθερία είναι ελευθερία γι αυτούς που σκέφτονται διαφορετικά. Η ουσία της πολιτικής ελευθερίας δεν εξαρτάται από τους φανατικούς της “δικαιοσύνης”, αλλά μάλλον στις αναζωογονητικές, ευεργετικές και καθαρτικές πράξεις αυτών που σκέπτονται διαφορετικά. Αν η “ελευθερία” γίνει “προνόμιο”, η λειτουργία της πολιτικής ελευθερίας σπάει.»
• «Ο Μαρξισμός είναι μια επαναστατική παγκόσμια θεώρηση που πρέπει πάντα να μάχεται για νέες αποκαλύψεις. Ο Μαρξισμός δεν πρέπει να αποστρέφεται τίποτα περισσότερο από το να μείνει παγωμένος στην παροντική του μορφή. Είναι στα καλύτερά του όταν χτυπά το κεφάλι του από αυτοκριτική, και μέσα στους ιστορικούς κεραυνούς και αστραπές, διατηρεί το σθένος του.»

ΣΚΑΤΑ, ΠΑΝΙΑ ΚΑΙ ΦΤΥΑΡΙΑ!

Δεν χρειάζεται να εξηγήσω τον τίτλο. Έτσι τα έχει κάνει η Νέα Δημοκρατία. Αυτό επιδίωξε! Συνήθως αυτό κάνει. Δηλαδή, τα κάνει σκατά, τα ανακατεύει, τα κουκουλώνει, τώρα πήρε και τα φτυάρια, ανακατεύει δημοσιογράφους, εκδοτικά συγκροτήματα, δυστυχείς μετακλητούς υπαλλήλους [βλέπε Γ. Ανδριανός], συμβασιούχους [βλέπε Τσέκου], προσελθόντες είκοσι δύο χιλιάδες ανθρώπους για 148 θέσεις που ήδη ήταν κλεισμένες και προαποφασισμένες [ως προς το υπουργείο Πολιτισμού], και μη μου πείτε ότι αυτές τις 148 θέσεις τις "κανόνισε" ο Ζαχόπουλος, διότι αν τις κανόνιζε ο ίδιος θα είχε τακτοποιήσει και τη δικιά του και σήμερα όλα θα ήσαν μέλι-γάλα...

[Και ξέρετε κάτι; Για τους 22.000 εξαπατηθέντες δεν μιλάει κανένας.]

Σήμερα το πρωί πήραμε όλοι ισχυρές δόσεις "ενημέρωσης" και ακόμη ξερνάμε! Σ' αυτόν τον παραλογισμό, και σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, είναι "μπλεγμένοι" δημοσιογράφοι που απειλούν ή απειλούνται, εκδότες που στην αναμπουμπούλα χαίρονται και επιχειρούν να πραγματώσουν τα σχέδιά τους για αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, άμεσοι συνεργάτες του πρωθυπουργού και γιατί όχι και ο ίδιος ο πρωθυπουργός που φαίνεται ότι πλέον έχει χάσει τη μπάλλα από τα πόδια του και ίσως δεν βρίσκεται πια στο γήπεδο.

Τελικά, αυτό το περίφημο "Μέγαρο Μαξίμου" ο Καραμανλής το έκανε άντρο ακολασίας. Εκεί σχεδιάζονται όλα. Όσο και να προσπαθούν οι άνθρωποι της αυλής του, δεν μπορούν να τα κουκουλώσουν. Πόσο θα τον προστατεύουν; Δηλαδή είναι άσπιλος, αμόλυντος και άφθαρτος; Αν δεν ξέρει τι γίνεται στο σπίτι του, τότε τι σόι νοικοκύρης είναι; [Και για να μην παρεξηγούμαι, όταν λέω σπίτι του, εννοώ το Μαξίμου που είναι η κατοικία του εκάστοτε πρωθυπουργού].

Παρουσιάζεται πάντα σαν ανήξερος! Κι εμείς τι να του κάνουμε; Εμείς θέλουμε πρωθυπουργό που να ελέγχει τα πάντα και στο σπίτι του και στην... αυλή του! Ν' αφήσει τα ταξιδάκια αναψυχής με τη νηπιαγωγό που έγινε γιατρός [αλήθεια, αυτή κάθε πότε πάει στο νοσοκομείο;], και να μαζευτεί στην Ελλάδα, να πάει στη Βουλή να δώσει εξηγήσεις, και η κυρία Νατάσα να πάει να δουλέψει στο νοσοκομείο όπως πάνε και οι άλλοι γιατροί [ξέρετε ότι περί τις 6.000 γιατροί δεν μπορούν να βρουν θέση για να κάνουν ειδικότητα;]. Δεν φτάνει που την έκαναν γιατρό, την έχουμε και αργόσχολη...

LIAPIS: ΠΟΥ ΤΑ ΕΙΔΑΤΕ ΤΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ ΡΕ;

[Πατήστε πάνω στη μάγισσα... για να δείτε πώς τρέχει!]

"Για να υπάρξει σκάνδαλο πρέπει να υπάρξει τεκμηρίωση αλλιώς είναι συκοφαντία. Κι εδώ δεν βλέπουμε ούτε ίχνη σκανδάλου", είπε ο Michel Liapis, τονίζοντας ότι θα είναι ο τελευταίος που θα συμβάλει στην αμφισβήτηση και στην αποκαθήλωση θεσμών όπως το ΚΑΣ. Πρόσθεσε μάλιστα ότι "δεν είναι δυνατό να μπαίνουμε σε κυνήγι μαγισσών, επειδή κάποιοι θεωρούν ότι αυτό ζητούν οι συγκυρίες και επιβάλουν ορισμένοι πολιτικοί τακτικισμοί"! Αυτά, λοιπόν, είπε ο Michel Liapis κι έφυγε από τη Βουλή ευχαριστημένος ότι έκανε το καθήκον του απέναντι στην παράταξη που υπηρετεί με τόσο πάθος και στον εξάδελφο που του τη σπάει, βέβαια, αλλά τι να κάνει! Ο Liapis δεν έχει δει τίποτε μέχρι τώρα... Όλα πάνε καλά, σκάνδαλα δεν υπάρχουν, συκοφαντίες ακούγονται, τι ωραία τι καλά - πού ζούμε βρε παιδιά; Κι όσο για τις μάγισσες, μη νομίζετε ότι είναι και τόσο εύκολο ν' αρχίσουμε το κυνήγι τους. Έχουν κάτι γρήγορες σκούπες που τρέχουν δαιμονισμένα και δεν τις προλαβαίνει κανείς!

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΝΗ... ΠΟΥ ΣΥΝΤΑΞΙΔΕΥΟΥΜΕ!

Στην Αμαλιάδα! Ναι, από τη Θράκη στην Αμαλιάδα! Η φίλη μου η Ελένη Σκάβδη μηδένισε την απόσταση, αφότου αποφάσισε να φτιάξει το σπιτικό της στην Αμαλιάδα. Κι εκεί έδωσε χωρίς φειδώ την αγάπη της. Αγάπησε τον τόπο που γεννήθηκε , αγάπησε τον τόπο που τώρα ζει. Αλλά η Ελένη αγαπά καθετί που είναι αληθινό και είναι σ' έναν διαρκή πνευματικό πυρετό.

Δεν έχω ξανασυναντήσει άνθρωπο πιο μεθυσμένο από αγάπη για τον τόπο της - είτε είναι η Θράκη, είτε είναι η Ηλεία! Ωστόσο, μερικές φορές νιώθει μόνη κι έρημη μέσα σε μια πλάση που δεν δίνει απόκριση όχι μονάχα στη δική της αλλά σε καμιά φωνή. Παρ' όλα αυτά, πιστεύει ότι ο κόσμος έχει ψυχή, αλλά κάποιοι την έχουν ξεχάσει.

Όταν γράφει για την Πηνεία, ή τις γωνιές της Κομοτηνής ή ακόμα για τον Αντώνη Σιμιτζή ή την Σώτη Τριανταφύλλου, θαρρείς πως θέλει να περάσει μέσα από το λόγο της τους κραδασμούς της δικής της ψυχής. Η Ελένη ανήκει στην ομάδα των ανθρώπων που με τα γραφτά τους καταθέτουν για μιαν αλήθεια εσωτερική που προβάλλεται στην οθόνη του έξω κόσμου και τον πλημμυρίζει με οράματα. Αλλά, όπως γράφει, με τον ίδιο τρόπο και μιλάει. Μνημειώνει σε κρύο μάρμαρο τους παλμούς της ζωής.

Είναι μια γυναίκα που αφού έδωσε το πάθος της στους κοινούς αγώνες, στις διαδηλώσεις, στις ατέρμονες κομματικές συζητήσεις και τους ανταγωνισμούς, αντί να επωφεληθεί πρακτικά από τις δυνατότητές της και να τις χρησιμοποιήσει προς ίδιον όφελος, εντάχθηκε φυσιολογικά στο κοινό απόθεμα ψυχής, εκμηδενίζοντας το προσωπικό. Ωστόσο, ο προσωπικός της φθόγγος αποτυπώνει την αγωνία της - όχι τη μεταφυσική - αλλά για την ζώσα πραγματικότητα. Τη νοιάζει το εντεύθεν και όχι το επέκεινα - έτσι νομίζω. Από τότε που που με το "Βήμα της Ηλείας" αγωνιζόταν - κυριολεκτικά - να προβάλει τοπικά ζητήματα, προβλήματα που αγγίζουν την ανθρώπινη διαβίωση και το περιβάλλον...

Έχω όμως την αίσθηση ότι με την Ελένη συνταξιδεύουμε.

Ελένη, υποκλίνομαι. ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

Και το τραγούδι για σένα...

The Doors - Riders on the Storm