Ο Νικήτας Λιοναράκης

Έφυγε στις 10 Οκτωβρίου 2007 αιφνιδίως από τη ζωή, έπειτα από καρδιακό επεισόδιο και σε ηλικία 57 ετών, ο δημοσιογράφος Νικήτας Λιοναράκης. Παραθέτω το σχετικά βιογραφικά στοιχεία από την εφημερίδα Τα Νέα:

Ο Νικήτας Λιοναράκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1950 και ήταν πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών- υπήρξε στέλεχος του αντιδικτατορικού αγώνα. Είχε συμμετάσχει στην κατάληψη της Νομικής τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο του 1973, και στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Για τη δράση του αυτή είχε εξαναγκαστεί από τη χούντα, μαζί με άλλους φοιτητές, σε στράτευση, είχε διωχθεί και βασανιστεί. Υπήρξε στέλεχος του Ρήγα Φεραίου και του ΚΚΕ Εσωτερικού.

Τη δημοσιογραφική του καριέρα την ξεκίνησε από την εφημερίδα «Αυγή», ενώ είχε εργαστεί και στις εφημερίδες «Έθνος» και «Νέα Μεσημβρινή». Από το 1996 ήταν στην ΕΡΤ, όπου υπήρξε διευθυντής των Περιφερειακών Σταθμών της ΕΡΑ. Για περισσότερα από 15 χρόνια παρουσίαζε στην Ελληνική Ραδιοφωνία την εκπομπή «Στις γειτονιές της Ελλάδας».
Όσον αφορά την κοινωνική του δράση υπήρξε αντιπρόεδρος του τμήματος της Greenpeace και πρωτεργάτης της ανάδειξης του κινήματος των μη κυβερνητικών οργανώσεων και της κοινωνίας των πολιτών στην Ελλάδα.

Είχε συγγράψει ένα βιβλίο για τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης με τίτλο «Ο Γατόσκυλος». Τη βαθιά του θλίψη για την αιφνιδιαστική απώλεια του Νικήτα Λιοναράκη, εξέφρασε χθες ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέκος Αλαβάνος, θυμίζοντας ότι ο εκλιπών υπήρξε ένας από τους πρωταγωνιστές στο ξεκίνημα και στην ανάπτυξη του αντιδικτατορικού φοιτητικού κινήματος. «Η δράση του Νικήτα Λιοναράκη πάντα διαπνεόταν όλα αυτά τα χρόνια, από τις αξίες της ελευθερίας και της δημοκρατίας», δήλωσε ο κ. Αλαβάνος.

Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ Γιάννης Ραγκούσης, σε γραπτή του δήλωση ανέφερε για τον θάνατο του Νικήτα Λιοναράκη: «Ανήσυχο πνεύμα, δυναμικός, βγαλμένος μέσα από τον αντιδικτατορικό αγώνα, άφησε το δικό του στίγμα στη δημοσιογραφία».

Το μόνο που έχω να πω είναι ότι μαζί με τον Νικήτα βρεθήκαμε μαζί στο πρώτο έτος της Νομικής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Μετά το πρώτο έτος πήραμε μεταγραφή για την Αθήνα και σχεδόν χαθήκαμε στην πολύβουη πρωτεύουσα, αλλά βρισκόμασταν στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις της νεολαίας, στη Νομική και αλλού. Είχαμε κάνει παρέα αρκετές φορές. Ήταν ανήσυχος άνθρωπος, διανοούμενος, κάποτε νομίζω ότι δια λόγων τον αδίκησα. Μετάνιωσα. Ήταν από τους ανθρώπους της γενιάς μου που πίστεψαν σε ιδέες και στην αλλαγή της κοινωνίας μας. Μόλις διάβασα για το χαμό του, κάτι κόπηκε μέσα μου. Λυπήθηκα για όλα όσα παλέψαμε, για όλα όσα πετύχαμε και για ό,τι δεν πετύχαμε. Ο Νικήτας ήταν από τους ανθρώπους που πίστευε στον αγώνα, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Γεια χαρά Νικήτα!