Tuesday, October 23, 2007

Κοινωνικό κράτος δεν υπάρχει!

Η αβεβαιότητα σπρώχνει τους νέους στις ασφαλιστικές εταιρείες, είναι ο τίτλος ενός ρεπορτάζ του Μιχάλη Καϊταντζίδη στην Ελευθεροτυπία (23/10/2007). Οι αβεβαιότητες που προκαλεί η ασφαλιστική μεταρρύθμιση στέλνει τις νεότερες ηλικίες στις ασφαλιστικές εταιρείες. Αυτό προκύπτει από έρευνα που έκανε η Ενωση Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδας σε δείγμα 500 ατόμων στα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας...
Όπως καταλαβαίνει κανείς, κοινωνικό κράτος δεν υπάρχει. Ο φίλος μου, ο Monahikoslikos, πάλι θα με επιτιμήσει: "Καλά, τώρα το κατάλαβες;" Δυστυχώς το έχω καταλάβει εδώ και πολλά χρόνια, αλλά δεν θέλω να το πιστέψω. Τα πάντα παραδίδονται στους ιδιώτες, στις μεγάλες ασφαλιστικές εταιρείες. Άκρατος καπιταλισμός. Θα μας ροκανίζουν κάθε στιγμή. Η σχετική έρευνα δείχνει ότι οι ηλικίες από τα 25 έως τα 34 είναι αυτές με τις μεγαλύτερες αβεβαιότητες για το μέλλον τους. Δηλαδή, τα νιάτα του τόπου, αυτοί που έχουν δύναμη και μπορούν να λυγίσουν σίδερα! Πού πάει το καράβι;


2 comments:

Sting said...

Οι πρωτοκλασάτοι θαυμαστές του αμερικανικού φιλελευθερισμού έχουν λεφτά , για να πηγαίνουν σε πανάκριβα νοσοκομεία.
Αυτοί που δεν έχουν καταλάβει τι τους περιμένει είναι οι καημένοι οπαδοί τους.
Αν κάποιος δει την τελευταία ταινία του Μουρ , θα καταλάβει πόσο σημαντικό είναι το κοινωνικό κράτος, που έχουν βαλθεί ακόμα και οι σοσιαλιστές του γλυκού νερού να το κατεδαφίσουν.
Τα σέβη μου!...

monahikoslikos said...

Από τότε που λαδώσαμε το άντερό μας και πιάσαμε τους καναπέδες, τα λαπτοπς και τα home cinema αφήσαμε αφύλακτες τις Θερμοπύλες μα περάσει η λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού που σαρώνει μια μια τις κατακτήσεις του τελευταίου αιώνα.
Δεν φταίνε μόνο οι πρωτοκλασάτοι θαυμαστές του αμερικάνικου νεοφιλελευθερισμού και οι σοσιαλιστές του γλυκού νερού για τα χάλια που λέει ο Γεροντάκος.
Φταίμε, πρώτοι από όλους, εμείς που αφήσαμε και μάλιστα αμαχητί να μας πάρουν ακόμα κι αυτά που μας κληροδότησαν οι γονείς μας.
Κι όσο θα έχουμε κάτι, πέρα από τις αλυσίδες μας, για να μας χάσουμε δεν βλέπω να αλλάζει κάτι.
Κατάλαβες γιατί σε γκρινιάζω Νίκο. Τα λέω σε σένα για να τα ακούω εγώ.